ਸ. ਪੁਰੇਵਾਲ ਸਾਹਿਬ ਇਹ ਜਾਣਕਾਰੀ ਇਕ ਵੈਬਸਾਈਟ ਤੂੰ ਕਾਪੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਪਰ ਕਈ ਤਕਨੀਕੀ ਕਾਰਨਾ ਕਰ ਕੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪੁਰੀ ਨਹੀ upload ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ, ਤੇ ਕੱਟ ਕੇ ਪਾ ਦਿੱਤੀ। ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੀ ਵੈਬਸਾਈਟ ਦਾ ਲਿੰਕ ਪਾਂਦੇ ਹੀ ਇਹ ਮੈਸਜ ਆਂਦਾ ਹੈ:--"Sorry but 1 error was found when processing your comment. Please correct this error and submit the form again: The comment contains a long word. Please remove this word."
Why do you believe he was "martyered". Martyerdom is a subjective concept. One will will only be viewed as a martyer by the "martyer's" supporters.
I was in Amritsar city the day Surinder Singh Sodhi was murdered by one of his former companion named "Shinda" and his girl friend while sipping tea in a Dhaba just outside the Darbar Sahib complex. A couple of days later, Shinda's body was found dumped in the drain crossing GT Road near Jandiala Guru and that of his girlfriend dumped nearby the Darbar Sahib complex, allegedly with her breasts chopped off.
A few days later I was in Jallandhar at my uncle's house who was a reputed criminal lawyer. During our conversation the general rise of violence in Punjab and particularly in Amritsar area came up. On my mentioning the murder of Sodhi, a right hand person of Santji, my lawyer uncle gave a smile and said, "Serjinder, would you like to see the background of Sodhi and his companions? I have been fighting their cases during the past many years"
He elaborated and said that during the seventies, there had been a very strong nexus between the congress politicians, Punjab Police, and smugglers centred in the Doaba area. The main item smuggled used to be the poppy husk. The poppy husk is a bye product of opium manufacture by the Indian Govt based in a place named 'Neemuch' in Madhya Pardesh. The large transporters (truck owners) of Punjab in league with the congress leaders smuggled poppy husk to Punjab. Punjab Police provided protection to the smuggler transporters. However, just as the Punjab Congress leader were split into two factions, Punjab Police was also split into two factions. Each faction had its own police inspectors and SSP's appointed in different districts. At the grassroots were armed goons who protected their patch in cooperation with the politicians and the police factions.
It was quite common for armed gangs of one faction murdering persons of the rival gangs.
One such serious incident happened within the precints of district courts in Jallandhar city during 1975 when one armed gang posing as musicians hid their arms in musical instruments such as Sarangi entered the courts and carried out their evil design.
In a ***** for tat case the rival gang murdered one Amrik Sahota, a transporter from Bara pind in Goraya in his office on the GT Road and little later his father in Barapind. Incidentally, Amrik had been my classmate in school, that is why my interest.
The main members of these gangs had been Surinder Sodhi, Shinda, Harbhajan (or Bhajjee) of Raipur Bal village, Dev Kairon of Barapind, and several more.
My lawyer uncle had been defending Surinder Sodhi's gang members for several murders and smuggling cases.
When Sant Jarnail Singh hid in Darbar Sahib complex during early 80's, most of the above gang members also took refuge in the complex. Even some well known smugglers from border area of Amritsar district also joined in.
It was really fascinating to see the files of former murderers and smugglers who later entered Darbar Sahib complex.
Knowing this background it pains me to find the pristine word 'Shaheed' or martyr being applied not to the inheritors of Baba Deep Singh or Bhai Mani Singh but to those killed in inter-gang warfare of smugglers.
Mr. Baaghi, would you be able to tell the year when Surinder Sodhi was convicted of a murder related to smuggling referenced in your letter above.Regards,Sital.
Reply
0
0
ਪਰ ਬਾਣੀਂ ਵਿਚ ਮਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਵੀ ਲਿਖੀ ਹੋਈ ਹੈ ਜੀ। ਸੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਣਾਂ ਜੀ ਕੇ ਅਸਾਂ ਨੇਂ ਗੁਰਬਾਣੀਂ ਅਨੂਸਾਰ ਮਰਨਾਂ ਕਿਵੇਂ ਹੈ ਜੀ? ਕਿਉਂ ਕੇ ਬਾਣੀਂ ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜੀ
“ਜੋ ਜੀਵਨ ਮਰਨਾ ਜਾਨੈ ॥ ਸੋ ਪੰਚ ਸੈਲ ਸੁਖ ਮਾਨੈ ॥”
ਕਬੀਰ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੱਸ ਰਹੇ ਹਨ ਜੀ, ਕਿ ਜਿਹੜਾ ਆਦਮੀ (ਮਨੁੱਖ) ਜਿਉਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਹੋਵੇ, ਅਤੇ ਮਰਨ ਦੀ ਕਲਾ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਹੋਵੇ। ਸਿਰਫ ਉਹੋ ਹੀ, ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਸਦੀਵੀਂ ਸੁਖ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰ ਸੱਕਦਾ ਹੈ ਜੀ।
ਸਿਰਫ ਜਿਉਂਣ ਦੇ ਜਾਂ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਸੁਖੀ ਬਨਾਉਣ ਦੇ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਲੱਖ ਯਤਨ ਕਰ ਲਈਏ, ਜਾਂ ਲੱਖ ਤਰੀਕੇ ਸਿੱਖ ਲਈਏ, ਪਰ ਅਸੀਂ ਕਿੰਨਾਂ ਕੂ ਚਿਰ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਿ ਸਕਾਂ ਗੇ। ਆਖਰ ਆਪਾਂ ਸੱਭ ਨੇਂ ਮਰਨਾਂ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਹੀ ਹੈ ਜੀ। ਸੋ ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਜਿਉਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਦੱਸਣ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਗੁਰਬਾਣੀਂ ਅਨੂੰਸਾਰ ਮਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਵੀ ਦੱਸੋ ਜੀ।ਵੀਰ ਜੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਸਰੀਰਕ ਮੌਤ ਨੂੰ ਮੌਤ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੀ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋ ਬੁਰੀ ਮੌਤ ਆਤਮਿਕ ਮੌਤ ਹੈ ਜੋ ਗੁਰੂ ਸਾਨੂੰ ਦਸਦਾ ਹੈ , ਯਥਾ....... ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਪਵਨੈ ਮਹਿ ਪਵਨੁ ਸਮਾਇਆ ॥ ਜੋਤੀ ਮਹਿ ਜੋਤਿ ਰਲਿ ਜਾਇਆ ॥ ਮਾਟੀ ਮਾਟੀ ਹੋਈ ਏਕ ॥ ਰੋਵਨਹਾਰੇ ਕੀ ਕਵਨ ਟੇਕ ॥੧॥ ਕਉਨੁ ਮੂਆ ਰੇ ਕਉਨੁ ਮੂਆ ॥ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਮਿਲਿ ਕਰਹੁ ਬੀਚਾਰਾ ਇਹੁ ਤਉ ਚਲਤੁ ਭਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਅਗਲੀ ਕਿਛੁ ਖਬਰਿ ਨ ਪਾਈ ॥ ਰੋਵਨਹਾਰੁ ਭਿ ਊਠਿ ਸਿਧਾਈ ॥ ਭਰਮ ਮੋਹ ਕੇ ਬਾਂਧੇ ਬੰਧ ॥ ਸੁਪਨੁ ਭਇਆ ਭਖਲਾਏ ਅੰਧ ॥੨॥ ਇਹੁ ਤਉ ਰਚਨੁ ਰਚਿਆ ਕਰਤਾਰਿ ॥ ਆਵਤ ਜਾਵਤ ਹੁਕਮਿ ਅਪਾਰਿ ॥ ਨਹ ਕੋ ਮੂਆ ਨ ਮਰਣੈ ਜੋਗੁ ॥ ਨਹ ਬਿਨਸੈ ਅਬਿਨਾਸੀ ਹੋਗੁ ॥੩॥ ਜੋ ਇਹੁ ਜਾਣਹੁ ਸੋ ਇਹੁ ਨਾਹਿ ॥ ਜਾਨਣਹਾਰੇ ਕਉ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰਿ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥ ਨਾ ਕੋਈ ਮਰੈ ਨ ਆਵੈ ਜਾਇਆ ॥੪॥੧੦॥ {ਪੰਨਾ 885}.......
ਸੰਸਾਰਅਤੇ ਪੂਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਬੱਝੇ ਨਿਯਮ ਵਿੱਚ ਚਲਦਾ / ਚਲਦੀ ਹੈ ਇਸੇ ਨਿਯਮ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਮਨੁੱਖ ਵੀ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ । ਸਭ ਤੋ ਬੁਰੀ ਮੌਤ ਆਤਮਿਕ ਮੌਤ ਹੈ ਜੋ ਗੁਰੂ ਸਾਨੂੰ ਦਸਦਾ ਹੈ
ਮਰਨਾ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਪ੍ਰਭੁ ਦੇ ਹੁਕਮ ( ਬੱਝਾ ਨਿਯਮ) ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੈ ਗੁਰਬਾਣੀ ਰਾਹੀਂ ਪ੍ਰਭੁ ਦੇ ਭਾਣੇ ਵਿੱਚ ਇਸ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਲਿਆਉਣ ਹੈ, ਯਥਾ ''ਸਬਦਿ ਮਰਹੁ ਫਿਰਿ ਜੀਵਹੁ ਸਦ ਹੀ ਤਾ ਫਿਰਿ ਮਰਣੁ ਨ ਹੋਈ ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਸਦਾ ਮਨਿ ਮੀਠਾ ਸਬਦੇ ਪਾਵੈ ਕੋਈ ॥੩॥''
ਹੇ ਭਾਈ! ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਜੁੜ ਕੇ (ਵਿਕਾਰਾਂ ਵਲੋਂ) ਅਛੋਹ ਹੋ ਜਾਵੋ, ਫਿਰ ਸਦਾ ਲਈ ਹੀ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਜੀਊਂਦੇ ਰਹੋਗੇ, ਫਿਰ ਕਦੇ ਆਤਮਕ ਮੌਤ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਢੁਕੇਗੀ। ਜੇਹੜਾ ਭੀ ਮਨੁੱਖ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ ਸਦਾ ਲਈ ਮਨ ਵਿਚ ਮਿੱਠਾ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।੩।
ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਤੁੱਛ ਬੁੱਧੀ ਅਨੁਸਾਰ ਜੋ ਗੁਰਬਾਣੀ ਰਾਹੀਂ ਸਮਝ ਆਇਆ ਲਿਖ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿਓਂਕਿ ਮੈਂ ਕੋਈ ਸਟੇਜੀ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਨਹੀਂ ਹਾਂ, ਪ੍ਰੰਤੂ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਵੀਰਾਂ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਵਾਹ ਪੈਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਈ ਪ੍ਰਚਾਰਰ ਮੇਰੇ ਮਿੱਤਰ ਵੀ ਹਨ ।
ਇਸ ਤੋ ਅੱਗੇ ਤੁਹਾਡੇ ਆਏ ਵੀਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਜੀ ਆਇਆਂ ਕਹਾਂਗਾ ਬ-ਸ਼ਰਤ ਗੁਰਬਾਣੀ ਅਨੁਸਾਰ ਹੀ ਹੋਣ।
ਅਗਲੇ ਸਵਾਲ ਨਰਕ / ਸੁਰਗ ਦਾ ਜਵਾਬ ਥੋੜਾ ਰੁੱਕ ਕੇ ਦਿਆਂਗਾ । ਧੰਨਵਾਦ ਜੀ।
ਦਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਲੁਧਿਆਣਾ