ਪਉੜੀ 15
ਮੰਨੈ ਪਾਵਹਿ ਮੋਖੁ ਦੁਆਰੁ ॥
ਮੋਖੁ:
ਮੁਕਤੀ।
ਸਤਿਗੁਰ ਦੀ ਮੱਤ ਸੁਣ-ਮੰਨ ਕੇ ਵਿਰਲਾ ਮਨ ਚਿੰਦਾ, ਬੇਚੈਨੀ, ਡਰ ਅਤੇ ਕ੍ਰੋਧ
ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਜੋਗ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮੰਨੈ ਪਰਵਾਰੈ ਸਾਧਾਰੁ ॥
ਪਰਵਾਰੈ:
ਕਰਮ ਇੰਦ੍ਰੇ
ਅਤੇ ਗਿਆਨ ਇੰਦ੍ਰੇਸਾਧਾਰੁ:ਆਧਾਰ।
ਸੱਚ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਆਧਾਰ ਬਣਾਉਣ ਨਾਲ ਹਰ ਇੰਦ੍ਰੇ-ਗਿਆਨ ਇੰਦ੍ਰੇ ਤੋਂ
ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਖਿਆਲਾਂ ਵਿਚ ਠਹਿਰਾਉ ਆਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮੰਨੈ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਗੁਰੁ ਸਿਖ ॥
ਵਿਰਲਾ ਮਨ ਸਤਿਗੁਰ ਦੀ ਸਿਖਿਆ ਅਪਣਾਕੇ ਆਪਣੀ ਇੰਦ੍ਰੀਆਂ, ਗਿਆਨ ਇੰਦ੍ਰੀਆਂ,
ਸੁਰਤ, ਮੱਤ, ਮਨ, ਬੁਧ ਅਤੇ ਰੋਮ-ਰੋਮ ਨੂੰ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ ਤਾਰ (ਪਾਰ) ਲੰਘਾ ਲੈਂਦਾ
ਹੈ।
ਮੰਨੈ ਨਾਨਕ ਭਵਹਿ ਨ ਭਿਖ ॥
ਭਵਹਿ:
ਭਟਕਣਾਭਿਖਜ਼ਹਿਰ।
ਨਾਨਕ ਜੀ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਦ੍ਵੈਤ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਸਤਿਗੁਰ ਦੀ ਮੱਤ ਰਾਹੀਂ ਵਿਰਲਾ
ਮਨ ਕਿਸੇ ਵੀ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਖਿਆਲ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਭਟਕਦਾ।
ਐਸਾ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹੋਇ ॥
ਸਤਿਗੁਰ ਦੀ ਮੱਤ ਸੁਣ-ਮੰਨ ਕੇ ਵਿਰਲਾ ਮਨ ਕੂੜ (ਮਨ ਕੀ ਮੱਤ) ਤੋਂ ਛੁੱਟਦਾ
ਨਿਰ-ਅੰਜਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਜੇ ਕੋ ਮੰਨਿ ਜਾਣੈ ਮਨਿ ਕੋਇ ॥15॥
ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਕੂੜ ਤੋਂ ਛੁਟਣ ਲਈ ਸਤਿਗੁਰ ਦੀ ਮੱਤ ਸੁਣ-ਮੰਨ ਕੇ ਅਮਲੀ
ਜੀਵਨ ਜਿਊਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਵਿਰਲਾ ਮਨਿ (ਮਨਿ ਕੋਇ) ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਵੀਰ ਭੁਪਿੰਦਰ ਸਿੰਘ
