ਤੁਹਾਡਾ ਆਪਣਾ ਪੰਨਾ (This is your own page)

Comments (1150)

Topic: Tuhada Apna

Sort

First < 29 30 31 32 33 > Last

Makhan Singh Purewal (Quesnel, Canada)

ਸ: ਹਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ,
ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਹੀ ਇਸ ਪੰਨੇ ਦੀ ਸੁਚੱਜੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕੁੱਝ ਭੁਲੇਖੇ ਜਾਂ ਮਨ ਦੇ ਸ਼ੰਕੇ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਤੁਹਾਡੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਤਾਂ ਇੱਥੇ ਲਿਖਣ ਵਾਲੇ ਵਿਦਵਾਨਾ ਨੂੰ ਦੇਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਪਰ ਉਹ ਚੁੱਪ ਹਨ। ਕਈ ਤਾਂ ਇੱਥੇ ਲਿਖਣ ਤੋਂ ਵੀ ਡਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਈ ਜਵਾਬ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ ਜੇ ਕਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿਓ ਕਿ ਇਸ ਪੰਨੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਜਾਂ ਕੋਈ ਨੋਟ ਆਪ ਹੀ ਪਾ ਦਿਆ ਕਰੋ। ਤੁਹਾਡੇ ਪਿਛਲੇ ਸਵਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਤਾਂ ਕਈਆਂ ਨੇ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਪਰ ਇਸ ਵਾਰੀ ਇੱਕ ਨੇ ਹੀ ਵਿਚਾਰ ਦਿੱਤੇ ਹਨ।
ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸਵਾਲ ਵਿੱਚ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਡਰ ਰੱਖਣ ਬਾਰੇ ਦੋ ਪੰਗਤੀਆਂ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਇਹਨਾ ਦੋ ਪੰਗਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਡਰ ਬਾਰੇ ਲਫਜ਼, ‘ਭੈ ਅਤੇ ਭਉ’ ਆਏ ਹਨ। ਇਹ ਜਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਹਨਾ ਦੇ ਅਰਥ ਡਰ ਹੀ ਹੋਣ, ਇਹ ਹੋਰ ਅਰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਰਤੇ ਗਏ ਹਨ। ਮੈਂ ਆਸਾ ਕੀ ਵਾਰ ਵਿਚੋਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਇੱਕ ਸਲੋਕ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ:
ਸਲੋਕ ਮਃ 1॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਪਵਣੁ ਵਹੈ ਸਦਵਾਉ॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਚਲਹਿ ਲਖ ਦਰੀਆਉ॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਅਗਨਿ ਕਢੈ ਵੇਗਾਰਿ॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਧਰਤੀ ਦਬੀ ਭਾਰਿ॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਇੰਦੁ ਫਿਰੈ ਸਿਰ ਭਾਰਿ॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਰਾਜਾ ਧਰਮ ਦੁਆਰੁ॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਸੂਰਜੁ ਭੈ ਵਿਚਿ ਚੰਦੁ॥ ਕੋਹ ਕਰੋੜੀ ਚਲਤ ਨ ਅੰਤੁ॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਸਿਧ ਬੁਧ ਸੁਰ ਨਾਥ॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਆਡਾਣੇ ਆਕਾਸ॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਜੋਧ ਮਹਾਬਲ ਸੂਰ॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਆਵਹਿ ਜਾਵਹਿ ਪੂਰ॥ ਸਗਲਿਆ ਭਉ ਲਿਖਿਆ ਸਿਰਿ ਲੇਖੁ॥ ਨਾਨਕ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਸਚੁ ਏਕੁ॥ 1॥
ਇਸ ਸਲੋਕ ਵਿੱਚ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਲਫਜ਼ ਆਏ ਹਨ। ਪਰ ਇਸ ਸਲੋਕ ਦੇ ਅਰਥ ਡਰ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ। ਹੁਣ ਜੇ ਕਰ ਕਹੀਏ ਕਿ ਸੂਰਜ ਅਤੇ ਚੰਦ ਰੱਬ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਭੱਜੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਦਰਿਆ ਦਾ ਪਾਣੀ ਵੀ ਡਰਦਾ ਭੱਜਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੋਈ ਗੱਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਣਦੀ। ਇਹ ਸਾਰੇ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਚਲਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਸਲੋਕ ਦੇ ਅਰਥ ਰੱਬੀ ਹੁਕਮ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਨਿਯਮ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰਜ਼ਾ ਹੀ ਠੀਕ ਢੁਕਦੇ ਹਨ। ਜਪੁ ਬਾਣੀ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਪਉੜੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਇਹ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਗਈ ਹੈ ਕਿ ਸਚਿਆਰ ਕਿਵੇਂ ਬਣਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ; ਕਿਵ ਸਚਿਆਰਾ ਹੋਈਐ, ਕਿਵ ਕੂੜੈ ਤੁਟੈ ਪਾਲਿ॥ ਹੁਕਮਿ ਰਜਾਈ ਚਲਣਾ, ਨਾਨਕ ਲਿਖਿਆ ਨਾਲਿ॥ 1॥

3rd December 2016 5:00am

Harjit Singh (kapurthala, India)

ਧੰਨਵਾਦ ਜੀ, ਕਾਫੀ ਕੁਝ ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਤੋ ਜਾਣਨ ਬਾਰੇ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਸ਼ੰਕੇ ਵੀ ਦੂਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲਈ ਵੀ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ, ਰਾਤ ਦੋ ਹੋਰ ਸਵਾਲ ਉੱਠੇ ਹਨ, ਉਹ ਵੀ ਪੋਸਟ ਕਰ ਰਿਹਾਂ ਹਾਂ ਜੀ, ਉਮੀਦ ਹੀ ਜਵਾਬ ਮਿਲੇਗਾ, ਅਤੇ ਮੈ ਖੁਦ ਵੀ ਗੁਰੂ ਸਦਕਾ ਜਵਾਬ ਲੱਭਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾਂ ਹਾਂ ।

6th December 2016 4:13am

Harjit Singh (kapurthala, India)

ਰਾਤ ਦੋ ਸਵਾਲ ਹੋਰ ਮਨ ਵਿੱਚ ਆਏ, ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਮਨ ਬਾਰੇ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਜਦ ਸ਼ਰੀਰ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੀ ਮਨ ਵੀ ਨਾਲ ਹੀ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ? (ਇਹ ਸਵਾਲ ਅਟਪਟਾ ਜਿਹਾ ਹੋ ਸਕਦੇ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਇਸਲਈ ਪੁੱਛ ਰਿਹਾ ਹਾਂ)

ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਕੀ ਹਉਮੈ ਅਤੇ ਅਹੰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਫਰਕ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ?

6th December 2016 4:22am

NARENDRA PAL SINGH SALUJA (raipur cg, India)

ਇਸੁ ਮਨ ਕਉ ਕੋਈ ਖੋਜਹੁ ਭਾਈ ॥ ਤਨ ਛੂਟੇ ਮਨੁ ਕਹਾ ਸਮਾਈ ॥੪॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਜੈਦੇਉ ਨਾਮਾਂ ॥ ਭਗਤਿ ਕੈ ਪ੍ਰੇਮਿ ਇਨ ਹੀ ਹੈ ਜਾਨਾਂ ॥੫॥ ਇਸੁ ਮਨ ਕਉ ਨਹੀ ਆਵਨ ਜਾਨਾ ॥ ਜਿਸ ਕਾ ਭਰਮੁ ਗਇਆ ਤਿਨਿ ਸਾਚੁ ਪਛਾਨਾ ॥੬॥ ਇਸੁ ਮਨ ਕਉ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਕਾਈ ॥ ਹੁਕਮੇ ਹੋਇਆ ਹੁਕਮੁ ਬੂਝਿ ਸਮਾਈ ॥੭॥

25th January 2017 4:51am

NARENDRA PAL SINGH SALUJA (raipur cg, India)

{ਪੰਨਾ 330}

25th January 2017 5:05am

NARENDRA PAL SINGH SALUJA (raipur cg, India)

ਕਿਵ ਸਚਿਆਰਾ ਹੋਈਐ ਕਿਵ ਕੂੜੈ ਤੁਟੈ ਪਾਲਿ ॥ ਹੁਕਮਿ ਰਜਾਈ ਚਲਣਾ ਨਾਨਕ ਲਿਖਿਆ ਨਾਲਿ ॥੧॥

25th January 2017 5:11am

NARENDRA PAL SINGH SALUJA (raipur cg, India)

ਬਹੁਤੁ ਸਿਆਣਪ ਹਉਮੈ ਮੇਰੀ ॥{ਪੰਨਾ 1251}
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਰਹਿ ਗਇਆ ਸਚੈ ਲਇਆ ਮਿਲਾਇ ॥

ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਗਵਾਏ ॥

ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ॥

ਚਾਨਣੁ ਹੋਵੈ ਛੋਡੈ ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ॥

ਹਉਮੈ ਵਯਕਤੀਗਤ ਅਹੰਕਾਰ ਹੈ

25th January 2017 5:50am

NARENDRA PAL SINGH SALUJA (raipur cg, India)

Page 340

ਰਾਗੁ ਗਉੜੀ ਪੂਰਬੀ ਬਾਵਨ ਅਖਰੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ਕੀ ੴ ਸਤਿਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ ਬਾਵਨ ਅਛਰ ਲੋਕ ਤ੍ਰੈ ਸਭੁ ਕਛੁ ਇਨ ਹੀ ਮਾਹਿ ॥ ਏ ਅਖਰ ਖਿਰਿ ਜਾਹਿਗੇ ਓਇ ਅਖਰ ਇਨ ਮਹਿ ਨਾਹਿ ॥੧॥ਜਹਾ ਬੋਲ ਤਹ ਅਛਰ ਆਵਾ ॥ ਜਹ ਅਬੋਲ ਤਹ ਮਨੁ ਨ ਰਹਾਵਾ ॥ ਬੋਲ ਅਬੋਲ ਮਧਿ ਹੈ ਸੋਈ ॥ ਜਸ ਓਹੁ ਹੈ ਤਸ ਲਖੈ ਨ ਕੋਈ ॥੨॥

27th January 2017 9:26pm

NARENDRA PAL SINGH SALUJA (raipur cg, India)

ਬੋਲ ਅਬੋਲ ਮਧਿ ਹੈ ਸੋਈ ॥ ਬੋਲ ਔਰ ਅਬੋਲ ਕੇ ਬੀਚ ਮੇ ਜੋ ਧੁਨਿ ਹੈ ਵਹੀ ੳਅੰਕਾਰ ਹੈ ।

7th February 2017 9:08pm

Harjit Singh (kapurthala, India)

ਇਸ ਸਵਾਲ ਤੇ ਚਾਨਣਾ ਪਾਉਣਾ ਗੁਰੂ ਪਿਆਰਿਉ

ਕਿ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਈ ਜਗ੍ਹਾ ਫਰਮਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਡਰ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ ਸਵਾਲ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕੇਹੜਾ ਡਰ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਰੱਖਣਾ ਹੈ ?

- 649 ਸਦਾ ਸਚੇ ਕਾ ਭਉ ਮਨਿ ਵਸੈ ਤਾ ਸਭਾ ਸੋਝੀ ਪਾਇ ॥
- 599 ਭੈ ਵਿਚਿ ਨਿਰਭਉ ਪਾਇਆ ॥

(ਜਦਕਿ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸਾਨੂੰ ਨਿਰਭਉ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਹੀ ਗੁਣ ਹੈ )

30th November 2016 12:23am

Gursharn Singh Dhillon (Ajax, Canada)

S. Harjit Singh jI (kapurthala, India)
ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ।
ਆਪ ਜੀ ਨੇ ਜੋ ਸਵਾਲ ਪਾਠਕਾਂ ਲਈ ਛੱਡਿਆ ਹੈ ਉਸ ਬਾਰੇ ਜਿੰਨੀ ਕੁ ਗੁਰਬਾਣੀ ਤੋਂ ਸਮਝ ਪਈ ਹੈ, ਉਹ ਆਪ ਜੀ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹਾਂ । ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਹੋਰ ਪਾਠਕ ਜਾਂ ਵਿਦਵਾਨ ਆਪ ਜੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਬੇਹਤਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸਮਝਾ ਸਕੇ । ਇਹਨਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਪ੍ਰੋ ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਹੈ । ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਵੀ ਲੈਕੇ ਪੜ੍ਹ ਸਕਦੇ ਹੋ ।
ਆਪ ਜੀ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ: “ਕਿ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਈ ਜਗ੍ਹਾ ਫਰਮਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਡਰ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ ਸਵਾਲ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕੇਹੜਾ ਡਰ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਰੱਖਣਾ ਹੈ ?”
ਮੇਰੀ ਤੁੱਛ ਸਮਝ ਅਨੁਸਾਰ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਆਪਾਂ ਸਾਰੇ ਦੁਨੀਆਵੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਡਰ ਅਦਬ ਵੀ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ ।
ਆਪ ਜੀ ਵੱਲੋਂ ਲਿਖੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਸ਼ਬਦ:
ਮਃ ੩ ॥ ਮਹਲੁ ਕੁਮਹਲੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਮੂਰਖ ਅਪਣੈ ਸੁਆਇ ॥ ਸਬਦੁ ਚੀਨਹਿ ਤਾ ਮਹਲੁ ਲਹਹਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥ (ਪੰਨਾ 649)
ਅਰਥ: ਮੂਰਖ ਆਪਣੀ ਗ਼ਰਜ਼ ਦੇ ਕਾਰਨ ਥਾਂ ਕੁਥਾਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ, (ਕਿ ਕਿੱਥੇ ਗ਼ਰਜ਼ ਪੂਰੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ) ਜੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਖੋਜਣ ਤਾਂ ਹਰੀ ਦੀ ਜੋਤਿ ਵਿਚ ਬ੍ਰਿਤੀ ਜੋੜ ਕੇ (ਹਰੀ ਦੀ ਹਜ਼ੂਰੀ-ਰੂਪ ਅਸਲ) ਟਿਕਾਣਾ ਲੱਭ ਲੈਣ।
ਸਦਾ ਸਚੇ ਕਾ ਭਉ ਮਨਿ ਵਸੈ ਤਾ ਸਭਾ ਸੋਝੀ ਪਾਇ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਅਪਣੈ ਘਰਿ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥ (ਪੰਨਾ 649)
ਅਰਥ: ਜੇ ਸੱਚੇ ਹਰੀ ਦਾ ਡਰ (ਭਾਵ, ਅਦਬ) ਸਦਾ ਮਨ ਵਿਚ ਟਿਕਿਆ ਰਹੇ, ਤਾਂ ਇਹ ਸਾਰੀ ਸਮਝ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਤਿਗੁਰੂ, ਜੋ ਸਦਾ ਆਪਣੇ ਸਰੂਪ ਵਿਚ ਟਿਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਆਪ ਹੀ ਸੇਵਕ ਨੂੰ ਮਿਲਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸਭ ਪੂਰੀ ਪਈ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥੨॥ (ਪੰਨਾ 649)
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੧ ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਵਾ ਤਦ ਹੀ ਗਾਵਾ ॥ ਤਾ ਗਾਵੇ ਕਾ ਫਲੁ ਪਾਵਾ ॥ ਗਾਵੇ ਕਾ ਫਲੁ ਹੋਈ ॥ ਜਾ ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਸੋਈ ॥੧॥ ਮਨ ਮੇਰੇ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਨਿਧਿ ਪਾਈ ॥ ਤਾ ਤੇ ਸਚ ਮਹਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥ ਗੁਰ ਸਾਖੀ ਅੰਤਰਿ ਜਾਗੀ ॥ ਤਾ ਚੰਚਲ ਮਤਿ ਤਿਆਗੀ ॥ ਗੁਰ ਸਾਖੀ ਕਾ ਉਜੀਆਰਾ ॥ ਤਾ ਮਿਟਿਆ ਸਗਲ ਅੰਧ੍ਯ੍ਯਾਰਾ ॥੨॥ ਗੁਰ ਚਰਨੀ ਮਨੁ ਲਾਗਾ ॥ ਤਾ ਜਮ ਕਾ ਮਾਰਗੁ ਭਾਗਾ ॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਨਿਰਭਉ ਪਾਇਆ ॥ ਤਾ ਸਹਜੈ ਕੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥੩॥ ਭਣਤਿ ਨਾਨਕੁ ਬੂਝੈ ਕੋ ਬੀਚਾਰੀ ॥ ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਕਰਣੀ ਸਾਰੀ ॥ ਕਰਣੀ ਕੀਰਤਿ ਹੋਈ ॥ ਜਾ ਆਪੇ ਮਿਲਿਆ ਸੋਈ ॥ (ਪੰਨਾ 599)
ਅਰਥ: ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ! ਜਿਸ ਮਨੁਖ ਨੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਬਚਨਾਂ ਤੇ ਤੁਰ ਕੇ (ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦਾ) ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਲੱਭ ਲਿਆ, ਉਹ ਉਸ (ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ) ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪਰਮਾਤਮਾ (ਦੀ ਯਾਦ) ਵਿਚ ਸਦਾ ਟਿਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।ਰਹਾਉ।
(ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ!) ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਸ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹਾਂ (ਭਾਵ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਉਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ) ਤਦੋਂ ਹੀ ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ, ਤਦੋਂ ਹੀ (ਭਾਵ, ਉਸ ਦੀ ਮੇਹਰ ਨਾਲ ਹੀ) ਮੈਂ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕਰਨ ਦਾ ਫਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕਰਨ ਦਾ ਜੋ ਫਲ ਹੈ (ਕਿ ਸਦਾ ਉਸ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਲੀਨ ਰਹਿ ਸਕੀਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਭੀ ਤਦੋਂ ਹੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ) ਜਦੋਂ ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ ਹੀ ਦੇਂਦਾ ਹੈ।੧।
ਜਦੋਂ ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ (ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕਰਨ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ) ਜੋਤਿ ਜਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਤਦੋਂ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਉਹ ਮਤਿ ਛੱਡ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਮਾਇਆ ਪਿਛੇ ਭਟਕਣ ਵਲ ਪਾਈ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ (ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ) ਗੁਰੂ ਦੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਾ (ਆਤਮਕ) ਚਾਨਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਦੋਂ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ (ਅਗਿਆਨਤਾ ਵਾਲਾ) ਸਾਰਾ ਹਨੇਰਾ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।੨।
ਜਦੋਂ ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਮਨ ਗੁਰੂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਜੁੜਦਾ ਹੈ, ਤਦੋਂ ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਉਹ ਜੀਵਨ-ਰਸਤਾ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਤੇ ਤੁਰਿਆਂ ਆਤਮਕ ਮੌਤ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਡਰ-ਅਦਬ ਵਿਚ ਰਹਿ ਕੇ ਜਦੋਂ ਮਨੁੱਖ ਨਿਰਭਉ ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਹਾਸਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਦੋਂ ਉਹ ਅਡੋਲ ਆਤਮਕ ਅਵਸਥਾ ਦੇ ਘਰ ਵਿਚ ਟਿਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।੩।
ਪਰ, ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ-ਕੋਈ ਵਿਰਲਾ ਵਿਚਾਰਵਾਨ ਹੀ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ ਹੀ) ਸ੍ਰੇਸ਼ਟ ਕਰਨ-ਜੋਗ ਕੰਮ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ (ਮੇਹਰ ਕਰ ਕੇ ਜੀਵ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ) ਪਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ (ਸ੍ਰੇਸ਼ਟ) ਕਾਰ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਇਕ ਪਾਠਕ, ਗੁਰਸ਼ਰਨ ਸਿੰਘ ਢਿੱਲੋਂ

30th November 2016 2:59pm

Harjit Singh (kapurthala, India)

ਧੰਨਵਾਦ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀਉ ।

6th December 2016 4:14am

Gurmit S Barsal (San jose, US)

ਏਕਸ ਕੇ ਬਾਰਿਕ !!
ਹਿੰਦੂ-ਮੁਸਲਿਮ-ਸਿੱਖ–ਇਸਾਈ ।
ਬਣ ਸਕਦੇ ਨੇ ਭਾਈ-ਭਾਈ ।
ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਮਜਹਬਾਂ ਦੇ ਜੇ,
ਪਾਧਿਆਂ ਕੋਲੋਂ ਜਾਨ ਛਡਾਈ ।।
ਹਰ ਮਜ਼ਹਬ ਦੇ ਠੱਗ ਪੁਜਾਰੀ ।
ਬਣਕੇ ਬੈਠੇ ਧਰਮ ਵਪਾਰੀ ।
ਲੁੱਟਕੇ ਖਾਧੀ ਦੁਨੀਆਂ ਸਾਰੀ ।
ਰੱਖਦੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਮੱਤ ਮਾਰੀ ।
ਸ਼ਰਧਾਵਾਨਾ ਦੇ ਜਜਬਾਤਾਂ ਸਿਰ ਤੇ ਕਰਨ ਕਮਾਈ ।।
ਮਜ਼ਹਬਾਂ ਵਾਲਾ ਰੌਲਾ ਇੱਕੋ ।
ਹੁੰਦਾ ਭੇਖੀ ਚੋਲਾ ਇੱਕੋ ।
ਲੁੱਟਣ ਵਾਲਾ ਟੋਲਾ ਇਕੋ ।
ਲੁੱਟ ਹੋਂਵਦਾ ਭੋਲਾ ਇੱਕੋ ।
ਰੱਬ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਲੁੱਟ ਜਦ ਹੁੰਦੀ ਸੁਣਦਾ ਕੌਣ ਦੁਹਾਈ ।।
ਸਾਰੇ ਮਜ਼ਹਬੀਂ ਧਰਮ ਹੈ ਸਾਂਝਾ ।
ਜੀਵਨ ਵਾਲਾ ਕਰਮ ਹੈ ਸਾਂਝਾ ।
ਜੰਮਣਾ-ਜੀਣਾ-ਮਰਨ ਹੈ ਸਾਂਝਾ ।
ਪੂਜਾ ਭਰਿਆ ਭਰਮ ਹੈ ਸਾਂਝਾ ।
ਤੋਰੇ ਸਾਰੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰਸਤੇ ਇੱਕ ਮੰਜਿਲ ਦੇ ਰਾਹੀ ।।
ਮਜ਼ਹਬੀ ਆਗੂ ਜੋ ਅਖਵਾਉਂਦੇ ।
ਵੱਖੋ ਵਖਰੇ ਝੰਡੇ ਲਾਉਂਦੇ ।
ਸਭ ਨੂੰ ਕਰਮਕਾਂਡ ਸਖਾਉਂਦੇ ।
ਸਾਂਝੇ ਸੱਚ ਦੀ ਬਾਤ ਨਾ ਪਾਉਂਦੇ ।
ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਲਈ ਨਫਰਤ ਭਰਕੇ ਕੰਧਾਂ ਜਾਣ ਵਧਾਈ ।।
ਆਜੋ ਰਲ਼ਕੇ ਬਹਿਣਾ ਸਿੱਖੀਏ ।
ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਸਹਿਣਾ ਸਿੱਖੀਏ ।
ਹਸਦੇ-ਵਸਦੇ ਰਹਿਣਾ ਸਿੱਖੀਏ ।
ਸੱਚ ਸੁਨਣਾ ਸੱਚ ਕਹਿਣਾ ਸਿੱਖੀਏ ।
ਏਕਸ ਕੇ ਬਾਰਿਕ ਜੇ ਬਣਗੇ ਕੁਦਰਤ ਹੋਊ ਸਹਾਈ ।
ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ‘ਬਰਸਾਲ’ (ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ)

29th November 2016 8:05pm

Iqbal Singh Dhillon (Chandigarh, India)

ਸ. ਗੁਰਸ਼ਰਨ ਸਿੰਘ ਢਿੱਲੋਂ ਜੀ,
ਸਤਿ ਕਰਤਾਰ !

ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਜਿਸ ਪੋਸਟ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿਚ ਮੇਰਾ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਉੱਤਰ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਉਸ ਪੋਸਟ ਵਿਚ ਆਪ ਜੀ ਨੇ ‘ਗੁਰਮੱਤ’ ਨੂੰ ‘ਸਿਖ ਧਰਮ’ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਦਰਸਾਇਆ ਹੈ (‘ਸਿਖ ਧਰਮ’ ਸ਼ਬਦਾਂ ਲਈ ਬ੍ਰੈਕਟਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ)। ਇਸ ਸਬੰਧ ਵਿਚ ਮੈਂ ਇਹ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ‘ਗੁਰਮੱਤ’ ਦੇ ਅਰਥ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਅਤੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਰਾਹੀਂ ਦਰਸਾਈ ਗਈ ਜੀਵਨ-ਜਾਚ ਬਣਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ‘ਸਿਖ ਧਰਮ’ ਇਕ ਸੰਪਰਦਾਈ ਧਰਮ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿਚਲਾ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦੇ ਵਿਪਰੀਤ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਆਪ ਜੀ ਅਤੇ ਸਿਖ ਮਾਰਗ ਦੇ ਸਮੂਹ ਪਾਠਕਾਂ ਅੱਗੇ ਸਨਿਮਰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ‘ਗੁਰਮੱਤ’ ਦੇ ਅਰਥ ਸਿੱਧੇ ਹੀ ‘ਸਿਖ ਧਰਮ’ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਨਾ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਕਿਉਂਕਿ ਸਿਖ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਅਪਣਾਏ ਹੋਏ ‘ਸਿਖ ਧਰਮ’ ਦੇ ਅਰਥ ‘ਸਿਖ ਸੰਪਰਦਾਈ ਧਰਮ’ ਹੀ ਬਣਨਗੇ ਅਤੇ ਸੰਪਰਦਾਈ ਧਰਮ ਸਦਾ ਹੀ ਮਨਮੱਤ ਉੱਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਗੁਰਮੱਤ ਉੱਤੇ ਨਹੀਂ।

ਇਕਬਾਲ ਸਿੰਘ ਢਿੱਲੋਂ

29th November 2016 2:44pm

Gursharn Singh Dhillon (Ajax, Canada)

ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਨੂੰ ਮੰਨਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਉਹੀ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਗੁਰਮਤ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ।

1st December 2016 2:07am

Iqbal Singh Dhillon (Chandigarh, India)

ਸ. ਗੁਰਸ਼ਰਨ ਸਿੰਘ ਢਿੱਲੋਂ ਜੀ,
ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਹੇਠਾਂ ਕਰਕੇ ਪਾਈ ਗਈ ਪੋਸਟ ਵਿਚਲੇ ਆਪ ਜੀ ਵੱਲੋਂ ਮੈਂਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਹੋ ਕੇ ਲਿਖੇ ਪੱਤਰ ਲਈ ਆਪ ਜੀ ਦਾ ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ !

ਇਹ ਬੜੇ ਹੀ ਦੁੱਖ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਸਿਖ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨ ਵੀ ਅਤੇ ਆਮ ਲੋਕ ਵੀ ਗੁਰ/ਗੁਰੂ/ਸਤਿਗੁਰ/ਸਤਿਗੁਰੂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸਬੰਧੀ ਭਾਰੀ ਭੰਬਲਭੂਸੇ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿਚ ਹਨ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਇਕ ਲੇਖ ‘ਗੁਰ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ’ ਰਾਹੀਂ ਇਹ ਭੰਬਲਭੂਸਾ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਲੇਖ ‘ਸਿਖਮਾਰਗ’ ਵੈਬਸਾਈਟ ਉੱਤੇ ਉਪਲਭਦ ਹੈ। ਅਸਲ ਸਥਿਤੀ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚ ਗੁਰ/ਗੁਰੂ/ਸਤਿਗੁਰ/ ਸਤਿਗੁਰੁ/ਸਤਿਗੁਰੂ ਸ਼ਬਦ ਬਹੁਤਾ ਕਰਕੇ (95% ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ) ਪ੍ਰਭੂ-ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਲਈ ਵਰਤੇ ਹੋਏ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚ ਕੁਝ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਮਾਹਿਰ/ਪੱਥ-ਪਰਦਰਸ਼ਕ/ਅਧਿਆਪਕ ਲਈ ਵੀ ਵਰਤੇ ਹੋਏ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਉਦਾਹਰਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਆਪ ਜੀ ਵੱਲੋਂ ਆਪਣੇ ਪੱਤਰ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਪਹਿਲੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ‘ਸਤਿਗੁਰੁ’ ਪ੍ਰਭੂ-ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਲਈ ਹੈ, ਦੂਸਰੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ‘ਗੁਰ’ ਪ੍ਰਭੂ-ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਲਈ ਹੈ ਅਤੇ ਤੀਸਰੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ‘ਸਤਿਗੁਰਿ’ ਵੀ ਪ੍ਰਭੂ-ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਲਈ ਹੀ ਹੈ। ਪਰੰਤੂ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਸਤਰ “ਸਬਦੁ ਗੁਰੂ ਸੁਰਤਿ ਧੁਨਿ ਚੇਲਾ” ਵਿਚਲਾ ਸ਼ਬਦ ‘ਗੁਰੂ’ ਮਾਹਿਰ/ਪੱਥ-ਪਰਦਰਸ਼ਕ/ਅਧਿਆਪਕ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।

ਸ. ਗੁਰਸ਼ਰਨ ਸਿੰਘ ਢਿੱਲੋਂ ਜੀ, ਗੁਰਮੱਤ ਅਨੁਸਾਰ ਅਰਦਾਸ ਤਾਂ ਪ੍ਰਭੂ-ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਅੱਗੇ ਹੀ ਕਰਨੀ ਹੈ, ਮਾਹਿਰ/ਪੱਥ-ਪਰਦਰਸ਼ਕ/ਅਧਿਆਪਕ ਕੋਲੋਂ ਤਾਂ ਗਿਆਨ, ਸਿਖਿਆ ਜਾਂ ਅਗਵਾਈ ਹੀ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਚੰਗਾ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਇਸ ਸੰਦਰਭ ਵਿਚ ਮੇਰਾ ਲੇਖ ‘ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਅਰਦਾਸ’ ਵੀ ਪੜ੍ਹ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਜੋ ਕਿ ‘ਸਿਖਮਾਰਗ’ ਵੈਬਸਾਈਟ ਉੱਤੇ ਉਪਲਭਦ ਹੈ।

ਇਕਬਾਲ ਸਿੰਘ ਢਿੱਲੋਂ

24th November 2016 8:57am

Gursharn Singh Dhillon (Ajax, Canada)

ਡਾ.ਇਕਬਾਲ ਸਿੰਘ ਢਿੱਲੋਂ ਜੀ, ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ।
ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਬਹੁਤ ਮੇਹਰਬਾਨੀ ਜੋ ਆਪਨੇ "ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ ਅੱਗੇ ਅਰਦਾਸ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ" ? ਬਾਰੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ ਹਨ ।
ਆਦਰ ਸਹਿਤ, ਗੁਰਸ਼ਰਨ ਸਿੰਘ ਢਿੱਲੋਂ

24th November 2016 1:21pm

Gurmit S Barsal (San jose, US)

ਅਸਲੀ ਦੁਸ਼ਮਣ !
ਜਦ ਵੀ ਉਸਤੋਂ ਕੁਰਸੀ ਖੁਸਦੀ ਜਾਪੀ ਹੈ,
ਲੋਕਾਂ ਭਾਅਦਾ ਕਿਆਮਤ ਹੀ ਵਿਆਪੀ ਹੈ ।।
ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਜੋ ਰਾਜ ਬਦਲਦਾ ਦਿਸਦਾ ਹੈ,
ਸਭ ਉਸੇ ਦੇ ਨਾਟਕ ਦੀ ਇਕ ਝਾਕੀ ਹੈ ।
ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਤੋਂ ਜੋ ਓਸ ਆਰੰਭੀ ਸੀ,
ਘਾਟ ਕਦੇ ਵੀ ਨਫਰਤ ਵਿੱਚ ਨਾ ਨਾਪੀ ਹੈ ।
ਲੱਖਾਂ ਮਰਿਆਂ ਰਾਜ ਓਹਨੇ ਹਥਿਆਇਆ ਸੀ,
ਏਸੇ ਲਈ ਤਾਂ ਰੂਹ ਉਸਦੀ ਸੰਤਾਪੀ ਹੈ ।
ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਸਦਾ ਚਲਾਉਂਦਾ ਹੈ,
ਚਾਣਕੀਆ ਦਾ ਚੇਲਾ ਦਿਲ ਦਾ ਪਾਪੀ ਹੈ ।
ਅੰਦਰੋਂ ਤਾਂ ਓਹ ਨਸਲਘਾਤ ਲਈ ਕਾਹਲਾ ਹੈ,
ਮਤਲਬ ਦੇ ਲਈ ਦੇਂਦਾ ਬਾਹਰੋਂ ਥਾਪੀ ਹੈ ।
ਜਾਤਾਂ,ਪਾਤਾਂ,ਵਰਗਾਂ ਦਾ ਓਹ ਹਾਮੀ ਹੈ,
ਸਭ ਵਿੱਚ ਇਕੋ ਜੋਤ ਮੰਨਣ ਤੋਂ ਆਕੀ ਹੈ ।
ਪਿੰਜਰੇ ਫਸਿਆ ਸ਼ੇਰ ਕਦੇ ਛੁੱਟ ਜਾਵੇ ਨਾ,
ਸੋਚ ਸੋਚ ਉਸ ਨੀਕਰ ਕਰ ਲਈ ਖਾਕੀ ਹੈ ।।
ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ‘ਬਰਸਾਲ’ (ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ)

23rd November 2016 2:31pm

Gursharn Singh Dhillon (Ajax, Canada)

ਸਤਿਕਾਰ ਯੋਗ ਡਾ. ਇਕਬਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ।
ਆਪ ਜੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਚੰਗੇ ਵਿਦਵਾਨ ਹੋ ਇਸ ਲਈ ਆਪ ਜੀ ਤੋਂ ਇਹ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲੈਣ ਲਈ ਖੇਚਲ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹਾਂ । ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਵਿਚ ਇਕ ਸਵਾਲ ਹੈ ਜੋ ਮੇਰੇ ਮੁਤਾਬਕ ਉਸਦਾ ਜਵਾਬ ਤੁਸੀਂ ਦੇ ਸਕਦੇ ਹੋ । ਸਵਾਲ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰਮਤਿ ਵਿਚ (ਸਿੱਖ ਧਰਮ) ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਗੁਰੂ “ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ” ਹੈ ।( ਸਬਦੁ ਗੁਰੂ ਸੁਰਤਿ ਧੁਨਿ ਚੇਲਾ ](ਮ:1,ਪੰਨਾ 943) ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚ ਕੁਝ ਸ਼ਬਦ ਹਨ ਜਿਹਨਾ ਵਿਚ “ਗੁਰੂ” ਅੱਗੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਆਖਿਆ ਲੱਗਦਾ ਹੈ । ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਦੱਸਣ ਦੀ ਖੇਚਲ ਕਰੋਗੇ ਕਿ “ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ” ਅੱਗੇ ਅਰਦਾਸ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ । ਜੇਕਰ ਆਪ ਚਾਹੋ ਤਾਂ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇ ਦੇਣੀ, ਇਸ ਲਈ ਆਪ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹੋਵਾਂਗਾ । ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਕੁ ਸ਼ਬਦ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਹਨ: ਗੁਰੂ ਅੱਗੇ ਅਰਦਾਸ
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਰਸਨਾ ਸਚਾ ਸਿਮਰੀਐ ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਸਾਕ ਅਗਲੇ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥ ਮਿਹਰ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਚਸਾ ਨ ਵਿਸਰੈ ਸੋਇ ॥੧॥ ਮਨ ਮੇਰੇ ਸਾਚਾ ਸੇਵਿ ਜਿਚਰੁ ਸਾਸੁ ॥ ਬਿਨੁ ਸਚੇ ਸਭ ਕੂੜੁ ਹੈ ਅੰਤੇ ਹੋਇ ਬਿਨਾਸੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰਾ ਨਿਰਮਲਾ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਰਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਭੁਖ ਅਤਿ ਅਗਲੀ ਕੋਈ ਆਣਿ ਮਿਲਾਵੈ ਮਾਇ ॥ ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾ ਭਾਲੀਆ ਸਹ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਇ ॥੨॥ ਤਿਸੁ ਆਗੈ ਅਰਦਾਸਿ ਕਰਿ ਜੋ ਮੇਲੇ ਕਰਤਾਰੁ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਨਾਮ ਕਾ ਪੂਰਾ ਜਿਸੁ ਭੰਡਾਰੁ ॥ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥੩॥ ਪਰਵਦਗਾਰੁ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਸ ਦੇ ਚਲਤ ਅਨੇਕ ॥ ਸਦਾ ਸਦਾ ਆਰਾਧੀਐ ਏਹਾ ਮਤਿ ਵਿਸੇਖ ॥ ਮਨਿ ਤਨਿ ਮਿਠਾ ਤਿਸੁ ਲਗੈ ਜਿਸੁ ਮਸਤਕਿ ਨਾਨਕ ਲੇਖ ॥੪॥੧੯॥੮੯॥ {ਪੰਨਾ 49}
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਸੁਖੁ ਨਾਹੀ ਬਹੁਤੈ ਧਨਿ ਖਾਟੇ ॥ ਸੁਖੁ ਨਾਹੀ ਪੇਖੇ ਨਿਰਤਿ ਨਾਟੇ ॥ ਸੁਖੁ ਨਾਹੀ ਬਹੁ ਦੇਸ ਕਮਾਏ ॥ ਸਰਬ ਸੁਖਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥੧॥ ਸੂਖ ਸਹਜ ਆਨੰਦ ਲਹਹੁ ॥ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਪਾਈਐ ਵਡਭਾਗੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਕਹਹੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਬੰਧਨ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਸੁਤ ਬਨਿਤਾ ॥ ਬੰਧਨ ਕਰਮ ਧਰਮ ਹਉ ਕਰਤਾ ॥ ਬੰਧਨ ਕਾਟਨਹਾਰੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ॥ ਤਉ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਨਿਜ ਘਰਿ ਬਸੈ ॥੨॥ ਸਭਿ ਜਾਚਿਕ ਪ੍ਰਭ ਦੇਵਨਹਾਰ ॥ ਗੁਣ ਨਿਧਾਨ ਬੇਅੰਤ ਅਪਾਰ ॥ ਜਿਸ ਨੋ ਕਰਮੁ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪਨਾ ॥ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਤਿਨੈ ਜਨਿ ਜਪਨਾ ॥੩॥ ਗੁਰ ਅਪਨੇ ਆਗੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪੁਰਖ ਗੁਣਤਾਸਿ ॥ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਤੁਮਰੀ ਸਰਣਾਈ ॥ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਖਹੁ ਗੁਸਾਈ ॥੪॥੨੮॥੪੧॥ {ਪੰਨਾ 1147}
ਦੂਸਰਾ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਹੈ :
ਬਾਬੀਹਾ ਸਗਲੀ ਧਰਤੀ ਜੇ ਫਿਰਹਿ ਊਡਿ ਚੜਹਿ ਆਕਾਸਿ ॥ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਜਲੁ ਪਾਈਐ ਚੂਕੈ ਭੂਖ ਪਿਆਸ ॥ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤਿਸ ਕਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤਿਸ ਕੈ ਪਾਸਿ ॥ ਵਿਣੁ ਬੋਲਿਆ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਕਿਸੁ ਆਗੈ ਕੀਚੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥ ਨਾਨਕ ਘਟਿ ਘਟਿ ਏਕੋ ਵਰਤਦਾ ਸਬਦਿ ਕਰੇ ਪਰਗਾਸ ॥੫੮॥ (ਮ:3,ਪੰਨਾ 1420)
ਹਾਂ, ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਵਿਦਵਾਨ ਜਾਂ ਪਾਠਕ ਵੀ ਇਸ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇਣੀ ਚਾਹੇ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਵੀ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹੋਵਾਂਗਾ । ਡਾ. ਢਿੱਲੋਂ ਜੀ ਦਾ ਨਾਅ ਇਸ ਕਰਕੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਉਹਨਾ ਵਿਚ ਇਹ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਜਰੂਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ਭਾਂਵੇਂ ਉਹਨਾ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਨਾ ।
ਆਦਰ ਸਹਿਤ, ਗੁਰਸ਼ਰਨ ਸਿੰਘ ਢਿੱਲੋਂ

22nd November 2016 6:59am

Gurmit S Barsal (San jose, US)

'ਇੱਕ' ਚੋਂ "ਇੱਕ"
ਗੁਰ ਨਾਨਕ ਨੂੰ ਜਿਸਨੇ ਦਿਲਤੋਂ ਚਾਹਿਆ ਹੈ ।
ਲੋਕਾਂ ਕੋਲੋਂ ਕਾਫਰ ਹੀ ਸਦਵਾਇਆ ਹੈ ।।
ਬਾਬੇ ਦੇ ਚੱਲਣ ਲਈ ਦੱਸੇ ਰਸਤੇ ਨੂੰ,
ਦਾਅਵੇਦਾਰਾਂ ਹੀ ਏਥੇ ਝੁਠਲਾਇਆ ਹੈ ।
ਹੁਣ ਤੇ ਬੰਦਾ ਓਹੋ ਕੁਝ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ,
ਜਿਸਤੋਂ ਸਾਡਾ ਖਹਿੜਾ ਗੁਰਾਂ ਛਡਾਇਆ ਹੈ ।
ਉਸਦੇ ਦੱਸੇ “ਇੱਕੋ” ਦੀ ਜੋ ਗੱਲ ਕਰੇ,
ਦੋਸ਼ ਉਸੇ ਤੇ ਦੁਬਿਧਾ ਵਾਲਾ ਲਾਇਆ ਹੈ ।
ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਤੇ ਇੱਕੋ ਰਾਹ ਦਸੇਰਾ ਹੈ,
ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਰ ਪਹਿਲੂ ਜਿਸ ਸਮਝਾਇਆ ਹੈ ।
ਬਾਪੂ ਤਾਂ ਬਸ ਇੱਕ ਬਾਪੂ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,
ਲੱਖ ਕਹਾਵੇ ਕੋਈ ਚਾਚਾ ਤਾਇਆ ਹੈ ।
ਉਸਦਾ ਪੱਲਾ ਛੱਡ ਹੋਰ ਦਾ ਫੜਨਾ ਨਾ,
ਬਿਪਰਾਂ ਭਾਵੇਂ ਵੱਖ ਸ਼ਰੀਕ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ।
ਜੀਵਨ ਦੇ ਲਈ ਇਕ ਸੂਰਜ ਹੀ ਕਾਫੀ ਹੈ,
ਜਿਸਨੇ ਪੂਰੇ ਤਨ-ਮਨ ਨੂੰ ਰੁਸ਼ਨਾਇਆ ਹੈ ।
ਓਹੀਓ ਜੱਥੇਦਾਰ ਤੇ ਹੁਕਮਨਾਮਾ ਹੈ,
ਓਸੇ ਦੇ ਹੀ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਸੀਸ ਨਿਵਾਇਆ ਹੈ ।
ਜੱਗ ਰੁਸਦਾ ਤਾਂ ਰੁਸ ਜੇ, ਨਾ ਪਰਵਾਹ ਮੰਨਦਾ,
ਜਿਸ ਝਲਕਾਰਾ 'ਇੱਕ' ਚੋਂ "ਇੱਕ" ਦਾ ਪਾਇਆ ਹੈ ।।
ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ‘ਬਰਸਾਲ’ (ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ)

17th November 2016 9:01pm