(ਮੁਹੰਮਦ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ:- ਕਿਸ਼ਤ 78)
ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣਾ
ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਆਮ ਜਰਮਨਾਂ ਨੇ ਨਾਜ਼ੀਆਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਭਿਆਨਕ ਅੱਤਿਆਚਾਰ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਹੋਲੋਕਾਸਟ ਵਿੱਚ ਸਾਥੀ ਬਣ ਗਏ। ਆਪਣੇ ਮੁਕੱਦਮੇ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਆਪਣਾ ਬਚਾਅ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਆਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਯੇਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨੀ ਸਟੈਨਲੇ ਮਿਲਗ੍ਰਾਮ ਨੇ ਇਸ ਦਾਅਵੇ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। 1961 ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਇਹ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਪ੍ਰਯੋਗ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਆਈਚਮੈਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਸੀ, ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਹੋਲੋਕਾਸਟ ਦੇ ਟੀਚਿਆਂ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਨੈਤਿਕਤਾ ਦੀ ਆਪਸੀ ਭਾਵਨਾ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ।
ਉਸਨੇ 30 ਸਵਿੱਚਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ 'ਸ਼ਾਕ ਜਨਰੇਟਰ' ਬਣਾਇਆ। ਸਵਿੱਚਾਂ ਨੂੰ 15 ਵੋਲਟ ਵਾਧੇ ਵਿੱਚ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ 15 ਤੋਂ 450 ਵੋਲਟ ਤੱਕ ਘਾਤਕ ਸੀ। ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ 45 ਵੋਲਟ ਦੇ ਸਦਮੇ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਦਰਦਨਾਕ ਸੀ। 'ਸਦਮਾ ਜਨਰੇਟਰ' ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਜਾਅਲੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਉਦੋਂ ਹੀ ਆਵਾਜ਼ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਸਵਿੱਚਾਂ ਨੂੰ ਦਬਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਖਬਾਰ ਦੇ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦੁਆਰਾ ਭਰਤੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ 'ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਅਤੇ ਸਿੱਖਣ' ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਯੋਗ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।
ਵਿਸ਼ਾ ਇੱਕ 'ਪ੍ਰਯੋਗਕਰਤਾ', ਪ੍ਰਯੋਗ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਯੋਗਕਰਤਾ ਦੇ ਇੱਕ ਅਭਿਨੇਤਾ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਵਿਸ਼ੇ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ। ਦੋ ਵਿਸ਼ਿਆਂ (ਅਸਲ ਵਿਸ਼ਾ ਅਤੇ ਅਭਿਨੇਤਾ) ਨੇ ਇਹ ਦਰਸਾਉਣ ਲਈ ਕਾਗਜ਼ ਦੀਆਂ ਪਰਚੀਆਂ ਖਿੱਚੀਆਂ ਕਿ ਕੌਣ 'ਅਧਿਆਪਕ' ਬਣਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੌਣ 'ਸਿਖਿਆਰਥੀ' ਬਣਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਲਾਟਰੀ ਤੈਅ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸਲ ਵਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ 'ਅਧਿਆਪਕ' ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਮਿਲਦੀ ਸੀ। ਅਧਿਆਪਕ ਨੂੰ ਸਿਖਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਕੁਰਸੀ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਡ ਉਸ ਦੇ ਗੁੱਟ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਫਿਰ ਵਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਸਦਮਾ ਜਨਰੇਟਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਬਿਠਾਇਆ ਗਿਆ, ਸਿਖਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸੀ।
ਮਿਲਗ੍ਰਾਮ ਇਹ ਜਾਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਝਟਕਾ ਦੇਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖੇਗਾ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕਿ ਵਿਸ਼ੇ ਦੂਜੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਮਿਲੇ ਸਨ ਅਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਇੱਕ ਪਸੰਦੀਦਾ ਅਜਨਬੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਸੋਚਦੇ ਸਨ ਕਿ ਇਹ ਉਹ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੋ ਸਿਖਿਆਰਥੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਦਮੇ ਲੱਗ ਰਹੇ ਸਨ।
ਵਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਸਿਖਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਸ਼ਬਦ-ਜੋੜੇ ਸਿਖਾਉਣ ਦੀ ਹਦਾਇਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਸਿਖਿਆਰਥੀ ਨੇ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਵਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਹਦਾਇਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸਿਖਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਝਟਕਾ ਦੇ ਕੇ ਸਜ਼ਾ ਦੇਵੇ, ਹਰ ਗਲਤੀ ਲਈ 15 ਵੋਲਟ ਉੱਚਾ।
ਸਿਖਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਝਟਕੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਸਦਮਾ-ਸਵਿੱਚ ਦਬਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਟੇਪ ਕੀਤੀ ਆਡੀਓ ਚਾਲੂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਅਧਿਆਪਕ ਸਿਖਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਦਰਦ ਨਾਲ ਚੀਕਦੇ ਹੋਏ ਸੁਣ ਸਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ।
ਜਦੋਂ ਵਿਸ਼ਾ (ਅਧਿਆਪਕ) ਉਸੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਪ੍ਰਯੋਗਕਰਤਾ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ 'ਪ੍ਰੋਡਜ਼' ਨਾਲ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ("ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਜਾਰੀ ਰੱਖੋ", "ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਅੱਗੇ ਵਧੋ", "ਪ੍ਰਯੋਗ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਅੱਗੇ ਵਧੋ", "ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਜਾਰੀ ਰੱਖੋ", "ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਹੋਰ ਵਿਕਲਪ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ"), ਹਲਕੇ ਪ੍ਰੋਡਸ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਿਆਂ, ਅਤੇ ਹਰ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਵਿਸ਼ੇ ਨੇ ਪ੍ਰਯੋਗਕਰਤਾ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਜੇ ਵਿਸ਼ੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਜੇ ਸਿਖਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਕੌਣ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹੈ, ਤਾਂ ਪ੍ਰਯੋਗਕਰਤਾ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, "ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹਾਂ"। ਇਸ ਨਾਲ ਵਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਰਾਹਤ ਮਿਲੀ ਅਤੇ ਕਈਆਂ ਨੇ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।
ਪ੍ਰਯੋਗ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨੇ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਦੇ ਸੰਕੇਤ ਦਿਖਾਏ। ਫਿਰ ਵੀ ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਹਿਜ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੇ ਪ੍ਰਯੋਗ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸੀ ਕਿ ਸਿਖਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਦਰਦਨਾਕ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਘਾਤਕ ਸਦਮੇ ਵੀ ਮਿਲੇ। ਸਿੱਟੇ ਨੇ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪ੍ਰਯੋਗ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਮਾਹਰਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ 1 - 2٪ ਵਿਸ਼ੇ ਝਟਕੇ ਦੇਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣਗੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਸਿਰਫ ਮਨੋਰੋਗੀ ਹੀ ਅਣਮਨੁੱਖੀ ਹੁਕਮਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨਗੇ। ਪ੍ਰਯੋਗ ਨੇ ਸਾਬਤ ਕੀਤਾ ਕਿ 65٪ ਲੋਕ ਸਭ ਤੋਂ ਬੁਰੇ ਅਪਰਾਧ ਕਰਨਗੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਿਸੇ ਦੀ ਆਗਿਆ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਇੱਕ ਅਥਾਰਟੀ ਮੰਨਦੇ ਹਨ - ਜੋ ਕਿ ਮਿਲਗ੍ਰਾਮ ਦੇ ਪ੍ਰਯੋਗ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਚਿੱਟੇ ਕੋਟ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਸੀ। ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰੁਕਿਆ, ਭਾਵੇਂ ਕਿ "ਸਿਖਿਆਰਥੀ" ਨੇ ਦਿਲ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਹੋਣ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਪ੍ਰਯੋਗ ਨੂੰ ਯੂਟਿਊਬ 'ਤੇ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਟੈਨਲੇ ਮਿਲਗ੍ਰਾਮ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਸਾਡੇ ਮਨੁੱਖੀ ਮਨ ਦੇ ਇੱਕ ਹਨੇਰੇ ਪੱਖ 'ਤੇ ਰੌਸ਼ਨੀ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੁਕਮਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਭਿਆਨਕ ਅੱਤਿਆਚਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹਨ। ਜੇ ਲੋਕ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਹੁਕਮਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਤਲ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਕੀ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਧਿਕਾਰ ਰੱਬ ਹੈ? ਇਸਲਾਮ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਹੈ। ਇਹ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਆਮ ਮੁਸਲਮਾਨ ਗੈਰ-ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨਾਲ ਬਦਸਲੂਕੀ ਕਿਉਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਕਿਉਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੈਰ-ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਪਛਤਾਵਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਬ੍ਰਹਮ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਬੁੱਧੀ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸੋਚਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਮਨੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜੇ ਉਹ ਜੋ ਸਹੀ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰੱਬ ਦੇ ਰਸੂਲ ਦੇ ਕਹੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਅੰਤਰ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਿਰਣੇ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਅਤੇ ਦੂਤ ਦੀ ਗੱਲ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਸੰਕੋਚ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ। ਉਸਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੇ ਰੱਬ ਦਾ ਦੂਤ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਦਿਨ ਰਾਤ ਹੈ ਅਤੇ ਰਾਤ ਦਿਨ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ 'ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਨਾਲੋਂ ਉਸ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੇਗਾ। ਉਸ ਨੇ ਤਰਕ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੀ ਸਮਝ ਗਲਤ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਬੁੱਧ ਪੂਰੀ ਹੈ। ਇਹੀ ਆਸਥਾ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਹੈ। ਸਾਰੇ ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਇਕੋ ਜਿਹੇ ਵਿਚਾਰ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਧਰਮ ਦੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ ਤਾਂ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤੁਰੰਤ ਖਤਰਨਾਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਪਰ ਇਸਲਾਮ ਦੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਖਤਰਨਾਕ ਹਨ।
ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਠੱਗਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੇਵਤਾ, ਕਾਲੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਧਰਮ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਦੌਰਾਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਤਲਾਂ 'ਤੇ ਮਾਣ ਜ਼ਾਹਰ ਕੀਤਾ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੀਤੇ ਸਨ। ਇੱਕ ਠੱਗ ਜਿਸਨੇ ਨੌਂ ਸੌ ਤੀਹ ਤੋਂ ਵੱਧ ਯਾਤਰੀਆਂ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕਰਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਕੀ ਉਸਨੂੰ ਕਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਠੰਡੇ ਖੂਨ ਵਿੱਚ ਕਤਲ ਕਰਨ ਦਾ ਪਛਤਾਵਾ ਹੋਇਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ ਝੂਠੀ ਭਾਵਨਾ ਵਿੱਚ ਫਸਾਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। "ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ!" ਬੁਹਰਾਮ (ਠੱਗ) ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, "ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਖੁਦ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੋ, ਅਤੇ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਢੇਰ ਦੇ ਰੋਮਾਂਚ, ਕਿਸੇ ਜਾਨਵਰ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਆਪਣੀ ਚਲਾਕੀ ਦਾ ਅਨੰਦ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦੇ, ਅਤੇ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਮਰ ਕੇ ਵੇਖ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋ? ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਠੱਗ ਦੇ ਨਾਲ ਜੋ ਸੱਚਮੁੱਚ, ਮਰਦਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਨੂੰ ਖੇਡ ਦਾ ਇੱਕ ਉੱਚ ਰੂਪ ਮੰਨਦਾ ਹੈ। ਪਛਤਾਵਾ? ਕਦੇ ਨਹੀਂ! ਅਨੰਦ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ? ਅਕਸਰ!
ਠੱਗ ਆਮ ਅਪਰਾਧੀ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਉਹ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਧਾਰਮਿਕ ਲੋਕ ਸਨ ਜੋ ਕਤਲ ਨੂੰ ਬ੍ਰਹਮ ਸਜ਼ਾਯੋਗ ਅਪਰਾਧ ਮੰਨਦੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੀੜਤਾਂ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਹੀ ਚੁਣਿਆ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦੇਵਤੇ ਤੋਂ "ਅਨੁਕੂਲ ਸ਼ਗਨ" ਮਿਲੇ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕ ਵਿਲੀਅਮ ਸਲੀਮੈਨ, ਜਿਸਨੇ ਠੱਗਾਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ 500 ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਦਹਿਸ਼ਤ ਦੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕੀਤਾ, ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਤੋਂ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕੀਤੀ: ਸਲੀਮੈਨ: ਅਤੇ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਵੀ ਕਤਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਲਈ ਹਮਦਰਦੀ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ - ਕਦੇ ਵੀ ਤਰਸ ਜਾਂ ਹਮਦਰਦੀ ਨਹੀਂ?"
ਸਾਹਿਬ ਖਾਂ: (ਬੜੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ) "ਕਦੇ ਨਹੀਂ।
ਜਦੋਂ ਸਲੀਮੈਨ ਨੇ ਫਰਿੰਜੀਆ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਜਿਸਨੇ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਮੁਟਿਆਰ ਦਾ ਗਲਾ ਘੁੱਟ ਕੇ ਕਤਲ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਕੀ ਉਸਨੂੰ ਉਸ ਲਈ ਤਰਸ ਨਹੀਂ ਆਇਆ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, "ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੀ ਗੁੜ (ਠੱਗਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੀੜਤਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਖਾਧ ਸੀ) ਦੀ ਮਿਠਾਸ ਸਾਡੇ ਸੁਭਾਅ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਸਲੀਮੈਨ: ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਗਰੀਬ ਯਾਤਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਾਂ ਯਾਤਰੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਟੋਲੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਜਾਇਦਾਦ ਜਾਪਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਕੋਈ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਸ਼ਗਨ ਸੁਣਦੇ ਹੋ ਜਾਂ ਵੇਖਦੇ ਹੋ, ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਉਮੀਦ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਦਿੰਦੇ ਕਿ ਸ਼ਗਨ ਦਾ ਗੁਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਅਗਵਾਈ ਕਰੇਗਾ?
ਦੋਰਘਾ: ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣ ਦਿਓ? ਕਦੇ ਨਹੀਂ, ਕਦੇ ਨਹੀਂ! (ਬਹੁਤ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਨਾਲ)
ਨਾਸਿਰ: ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਜਾਣ ਦੇ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਕੀ ਸ਼ਗਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਸਵਰਗ ਦਾ ਹੁਕਮ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਕੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣਾ ਅਵੱਗਿਆ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ? ਜੇ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਹੋਰ ਯਾਤਰੀ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਾਂਗੇ?
ਮੋਰਲੀ: ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ! ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਕੋਈ ਚੰਗਾ ਸ਼ਗਨ ਸੁਣਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਯਾਤਰੀ ਸਾਡੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਘੱਟ ਜਾਂ ਵਧੇਰੇ ਵਾਅਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ; ਸ਼ਗਨ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੱਕ (ਰੱਬ ਤੋਂ) ਹੁਕਮ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਨਾਸਿਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਸਲੀਮੈਨ: ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹੋ ਕਿ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਨਾਲ ਕੋਈ ਵੀ ਆਦਮੀ ਨਹੀਂ ਮਾਰਦਾ? ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਗਲਾ ਘੁੱਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਗਲਾ ਘੁੱਟ ਕੇ ਰੱਬ ਦੁਆਰਾ ਗਲਾ ਘੁੱਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ?
ਨਾਸਿਰ: ਯਕੀਨਨ।
ਠੁਗੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਅਤੇ ਜੇਹਾਦੀ ਸਜ਼ਾ ਵਿੱਚ ਸਮਾਨਤਾ ਅਟੱਲ ਹੈ। ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਤਰਕ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਚੰਗੀ ਖ਼ਬਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰੇ ਧਰਮ ਬੁਰੇ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਧਰਮ ਦੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਬੁਰੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਪੈਰੋਕਾਰ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਇਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਹੋਲੋਕਾਸਟ ਦਾ ਇੱਕ ਨੁਸਖਾ ਹੈ। ਇਸਲਾਮ ਬੁਰਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਸੰਸਾਰ ਬਹੁਤ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿੱਚ ਹੈ।
ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਦਿਵਾਇਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਹ ਛਾਪਾ ਮਾਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੀੜਤਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਇਹ ਰੱਬ ਹੈ ਜੋ ਕਤਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਰੱਬ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਸਾਧਨ ਹਨ। "ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਾਰਿਆ, ਪਰ ਅੱਲ੍ਹਾ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ। ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਸੁੱਟਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਸੁੱਟਿਆ, ਪਰ ਅੱਲ੍ਹਾ ਨੇ ਸੁੱਟਿਆ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਵੱਲੋਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਪਰਖ ਨਾਲ ਪਰਖ ਸਕੇ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਅੱਲ੍ਹਾ ਸਭ ਸੁਣਨ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਜਾਣਨ ਵਾਲਾ ਹੈ। (ਕੁ. 8:17)
ਇਸ ਭਰੋਸੇ ਨਾਲ, ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਆਪਣੇ ਜੁਰਮਾਂ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਬਦਲ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਰ ਤੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
Dissociation from Responsibility
Thousands of ordinary Germans perpetrated horrendous atrocities under the Nazis and became accomplices in the Holocaust. In their trial they defended themselves by saying they were following orders. Yale University psychologist Stanley Milgram decided to put that claim to test. In 1961 he devised a psychological experiment to prove that Eichmann and his accomplices had intent, in at least with regard to the goals of the Holocaust and shared a mutual sense of Morality.
He created an electric ‘shock generator’ with 30 switches. The switches were marked in 15 volt increments, ranging from 15 to the lethal 450 volts. The subjects were made to experience 45 volts shock, which was painful. The ‘shock generator’ was in fact phony and would only produce sound when the switches were pressed. Subjects were recruited via a newspaper ad. They were told they were going to participate in an experiment about ‘memory and learning’.
The subject met an ‘experimenter’, the person leading the experiment, and an actor confederate of the experimenter, who posed as another subject. The two subjects (the real subject and the actor) drew slips of paper to indicate who was going to be a ‘teacher’ and who was going to be a ‘learner’. The lottery was fixed and the real subject would always get the role of ‘the teacher’. The teacher was shown the learner being strapped to a chair and electrodes were attached to his wrists. The subject was then seated in another room in front of the shock generator, unable to see the learner.
Milgram wanted to know for how long someone will continue to give shocks to another person if they are told to do so, even though they knew they were hurting them. Remember that the subjects had met and conversed with the other person, a likable stranger, and that they thought that it could very well be them who were in the learner-position receiving shocks.
The subject was instructed to teach word-pairs to the learner. When the learner made a mistake, the subject was instructed to punish the learner by giving him a shock, 15 volts higher for each mistake.
The learner never received the shocks, but pre-taped audio was triggered when a shock-switch was pressed. The teacher could hear the learner screaming in pain and saying he does not want to participate anymore.
When the subject (teacher) contacted the experimenter, seated in the same room, he would answer with predefined ‘prods’ (“Please continue”, “Please go on”, “The experiment requires that you go on”, “It is absolutely essential that you continue”, “You have no other choice, you must go on”), starting with the mild prods, and making it more authoritarian for each time the subject contacted the experimenter.
If the subject asked who was responsible if anything would happen to the learner, the experimenter answered “I am responsible”. This gave the subject a relief and many continued.
During the experiment, many subjects showed signs of distress. Yet although they were uncomfortable doing it, most of them continued with the experiment giving what they believed to be painful and even lethal shocks to the learner. The conclusion shocked the world. Before the experiment, experts thought that 1 - 2% of the subjects would continue giving the shocks. They thought only psychopaths would obey inhumane orders. The experiment proved that 65% of people will commit the most evil crimes when obeying someone they believe to be an authority – which in the case of Milgram’s Experiment, was just a man in white coat. None stopped, even when the “learner” complained about having hearttrouble. This experiment can be seen on Youtube. Stanley Milgram’s Experiment sheds light on a dark side of our human mind. It shows that most of us are capable of committing horrendous atrocities when obeying orders. If people are capable of killing when obeying orders from another human in authority, what they are capable of doing when believing that the authority is God? There lies the danger of Islam. This explains why ordinary Muslims abuse the non-Muslims, and why they feel no remorse killing nonbelievers. Once a person believes that someone has divine authority, they surrender their intelligence and stop thinking. A mani told me that if there is a discrepancy between what he perceives as right and what the messenger of God says, he would not hesitate to forgo his judgment and follow what the messenger says. He emphasized that should the messenger of God say, day is night and night is day, he would believe him more than he would believe his own eyes. He reasoned that human perception is flawed, whereas God’s wisdom is perfect. This is the nature of faith. Believers of all faiths shave similar views. This belief may not be immediately dangerous if the teachings of the religion are not. But the teachings of Islam are dangerous.
The Thugs in India believed that their deity, Kali, had ordered them to kill all those who did not belong to their faith. When a group of them was arrested, during the interrogation, they expressed their pride for the murders that they had committed. One Thug who boasted to have murdered over nine hundred and thirty travellers was asked whether he ever felt remorse for murdering in cold blood for those whom he had beguiled into a false sense of security and who had laid their trust him him. “Certainly not!” replied Buhram (the Thug), “Are not you yourself a hunter, and don’t you enjoy the thrill of the stack, the pitting of your cunning against that of an animal, and are not you pleased at seeing it dead at your feet? So with the Thug who indeed, regards the stalking of men as a higher form of sport. Remorse? Never! Joy and elation? Often!412
Thugs were not common criminals. They were devoutly religious people who considered murder a divinely punishable offence. They picked their victims only when they received “favorable omens” from their deity. William Sleeman, the British administrator in India who hunted the Thugs and ended their 500 year reign of terror, interrogated a group of them: Sleeman: And do you never feel sympathy for the persons’ murdered – never pity or compassion?”
Sahib Khan: (with great emphasis) “Never.”
When Sleeman asked Faringea who had strangled a beautiful young woman, if he had not felt pity for her, he replied, “we all feel pity sometimes, but the sweetness of gur (a raw sugar the Thugs ate after killing their victims) of the sacrifice changes our nature.413 Sleeman: When you have a poor traveller with you, or a party of travellers who appear to have little property and you hear or see a very good omen, do you not let them go in the hope that the virtue of the omen will guide you to better prey?
Dorgha: Let them go? Never, never! (with great emphasis)
Nasir: How could we let them go? Is not the omen the order from heaven to kill them, and would it not be disobedient to let them go? If we did not kill them how should we ever get any more travellers?
Morlee: Certainly not! The travellers who are in our hands when we hear a good omen must never let go, whether they promise little or much; the omen is unquestionably the order (from God) as Nasir says.414
Sleeman: But you think that no man is killed by man’s killing? That all who are strangled are strangled in effect by God?
Nasir: Certainly.415
The similarity between the Thugee mindset and the jihadi conviction is inescapable. Believers abandon reason. The good news is that all religions are not evil. When the teachings of a religion are evil and the followers blindly believe in it, we have a recipe for holocausts. Islam is evil and Muslims are zealot believers. Hence the world is in great peril.
Muhammad reassured his followers that when they raid and kill their victims, it is God who does the killing and they are mere instruments in the hand of God. “You killed them not, but Allah killed them. And you (Muhammad) threw not when you did throw, but Allah threw, that He might test the believers by a fair trial from Him. Verily, Allah is All Hearer, All Knower.” (Q. 8:17)
With that assurance, the believer can dissociate himself from his crimes. He can shift the responsibility and is not bothered by his conscience.
