ਅੰਤਮ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੀ ਮੰਗ
ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ ਆਖਰਕਾਰ ਜੋ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਮੌਤ 'ਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ। ਇਹ ਉਸਨੂੰ ਰੱਬ ਵਰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪੰਥ ਦਾ ਨੇਤਾ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਨਾਲ ਇੰਨਾ ਗ੍ਰਸਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਸਮੇਤ ਸਭ ਕੁਝ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਸਾਬਤ ਕਰਨ। ਕਾਰਨ ਇੱਕ ਬਹਾਨਾ ਹੈ। ਕੁਰਾਨ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਲਈ ਵੱਡੇ ਇਨਾਮ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਦੇਣ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਗਏ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਰੇ ਹੋਏ ਨਾ ਸਮਝੋ। ਨਹੀਂ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਭੂ ਤੋਂ ਆਪਣਾ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ ਗਈ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ... (ਸ਼ਹੀਦ) ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਖੁਸ਼ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਨਾ ਕੋਈ ਡਰ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹ ਦੁਖੀ ਹਨ। ਉਹ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਅਤੇ ਬਹਿਸਾਤ 'ਤੇ ਖੁਸ਼ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਤੱਥ 'ਤੇ ਖੁਸ਼ ਹਨ ਕਿ ਅੱਲ੍ਹਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦਾ ਇਨਾਮ (ਥੋੜ੍ਹਾ ਕੁ) ਗੁਆਚਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. (ਕੁ 3: 169)
ਪੈਗੰਬਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਫਿਰਦੌਸ ਦੇ ਸੌ ਦਰਜੇ ਹਨ ਜੋ ਅੱਲ੍ਹਾ ਨੇ ਮੁਜਾਹਿਦੀਨ (ਮੁਸਲਿਮ ਲੜਾਕੂਆਂ) ਲਈ ਰਾਖਵੇਂ ਰੱਖੇ ਹਨ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਲੜਦੇ ਹਨ।"
ਪੈਗੰਬਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਕੋਈ ਵੀ ਜੋ ਵੀ ਫਿਰਦੌਸ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਜਾਣਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਭਾਵੇਂ ਉਸ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ਦਾ ਸਭ ਕੁਝ ਮਿਲ ਜਾਵੇ, ਸਿਵਾਏ ਇੱਕ ਮੁਜਾਹਿਦ ਜੋ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ (ਅੱਲ੍ਹਾ ਤੋਂ) ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਇੱਜ਼ਤ ਦੇ ਕਾਰਨ ਦਸ ਵਾਰ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਸਕੇ। ਸਾਡੇ ਪੈਗੰਬਰ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ 'ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੋ ਵੀ ਸ਼ਹੀਦ ਵਜੋਂ ਮਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਫਿਰਦੌਸ ਵਿੱਚ ਜਾਵੇਗਾ?' ਉਮਰ ਨੇ ਪੈਗੰਬਰ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, 'ਕੀ ਇਹ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਆਦਮੀ ਜੋ ਮਾਰੇ ਗਏ ਹਨ ਉਹ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ (ਭਾਵ ਮੂਰਤੀ) (ਨਰਕ) ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਜਾਣਗੇ?' ਪੈਗੰਬਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਹਾਂ।'
ਓਸ਼ੇਰੋ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, "ਆਖਰਕਾਰ, ਜਿਮ ਜੋਨਸ ਅਤੇ ਕਾਰਨ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਦੇਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੋਏਗੀ। ਕਿਹੜੀ ਚੀਜ਼ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ? ਇੱਕ ਅਲੱਗ ਨਜ਼ਰੀਏ ਤੋਂ, ਚਿੱਤਰ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ਯੋਗ ਜਾਪਦਾ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ, ਪਹਿਲੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਦਾ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਪੈਸਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਨੂੰ ਲੋਕ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜੋਨਸ ਨੇ ਤਰਕਸ਼ੀਲਤਾ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਇਆ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਟੀਚੇ ਦੇ ਅਨੁਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾ ਕੇ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਖਰਚਿਆਂ ਨੂੰ ਘਟਾ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਵਚਨਬੱਧਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾਉਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।"
ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਇਆ ਕਿ ਹਰ ਕੋਈ ਉਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇਵਤੇ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਦੇ ਇਕੋ ਉਦੇਸ਼ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ। "ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਮੇਰੀ ਉਪਾਸਨਾ ਕਰ ਸਕਣ" (Q.51:56)। ਇੱਕ ਹਦੀਸ ਕੁਦਸੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, (ਬਿਲਕੁਲ ਸੱਚ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਜੀਵਨ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਅੱਲ੍ਹਾ ਨੂੰ ਜਾਣਨਾ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਿਰਫ ਉਸਦੇ ਰਸੂਲ ਮੁਹੰਮਦ ਦੁਆਰਾ ਸੰਭਵ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੁਹੰਮਦ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦਾ ਇਕੋ ਇਕ ਉਦੇਸ਼ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਨਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਯਤਨ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਖੋਜ ਵਿੱਚ, ਅਪਰਾਧ ਸਮੇਤ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਆਗਿਆ ਹੈ।
ਸਾਬਕਾ ਸਾਇੰਟੋਲੋਜਿਸਟ ਐਮੀ ਸਕੋਬੀ ਨੇ ਮਾਈਕ ਹੇਸ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਇੰਟਰਵਿ interview ਵਿੱਚ Popeater.com ਨੂੰ ਪੋਸਟ ਕੀਤਾ:
ਸਾਇੰਟੋਲੋਜੀ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਖਤਰਨਾਕ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਮਨੁੱਖਜਾਤੀ ਲਈ "ਇਕੋ ਇਕ ਮੁਕਤੀ" ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਹਰ ਕਿਸਮ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ - ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਕਾਨੂੰਨ ਨੂੰ ਤੋੜਦਾ ਹੈ - ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ "ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਚੰਗਾ" ਹੈ ਅਤੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਸਦੀਵੀ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਮੁੱਚੇ ਮਿਸ਼ਨ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਆਲੋਚਕ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਵਿੱਚ ਕੁਚਲਣਾ, ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ 'ਤੇ ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ, ਸਟਾਫ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਨੂੰ ਕੁੱਟਣਾ ਜੋ ਤੁਹਾਡੀ ਇੱਛਾ ਅਨੁਸਾਰ ਵਿਵਹਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣ ਲਈ ਪਰਿਵਾਰਕ ਡਿਸਕਨੈਕਸ਼ਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਧਮਕੀਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬਲੈਕਮੇਲ ਕਰੋ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਨਿੱਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ, ਸਬੂਤਾਂ ਨੂੰ ਲੁਕਾਓ ਜੋ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੇ ਇਹ ਲੱਭਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ - ਅਤੇ ਹੋਰ ਵੀ। ਉਹ ਇਕੋ ਇਕ ਮੁਕਤੀ ਹੋਣ ਬਾਰੇ ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਹਨ ਅਤੇ ਅੰਤ ਸਾਧਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਓਸ਼ੇਰੋ ਲਿਖਦਾ ਹੈ, "ਜਿੰਨਾ ਉਸਨੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਪਣੀਆਂ ਮੰਗਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਇਆ, ਜੋਨਸ ਨੇ ਸਾਵਧਾਨੀ ਨਾਲ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ 'ਅੰਤਮ ਰਸਮ' ਦੀ ਧਾਰਨਾ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਦਾ। ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਵਚਨਬੱਧਤਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੇ ਗਏ ਲਾਭ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਦੇ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੇ ਨੇੜੇ ਧੱਕਣ ਲਈ ਕੀਤੀ। ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਰਮਿਆਨੀ ਬੇਨਤੀ 'ਤੇ ਸਹਿਮਤ ਹੋਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਕੇ 'ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਪੈਰ' ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਵਧੇਰੇ ਸੰਭਾਵਨਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਮਾਜਿਕ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਅਤੇ ਵਿਕਰੇਤਾਵਾਂ ਨੇ ਪਾਇਆ ਹੈ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਨਾਲ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਗੈਰ-ਵਾਜਬ ਲੱਗ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਤੁਲਨਾ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਅਤਿਅੰਤ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਵੱਡੀਆਂ ਬੇਨਤੀਆਂ 'ਤੇ ਸਹਿਮਤੀ ਦੇ ਕੇ ਆਪਣੇ ਵਿਵਹਾਰ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਇਕਸਾਰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। " ਓਸ਼ੇਰੋ ਫਿਰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਜੋਨਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਮੂਹਿਕ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ:
ਉਸਨੇ ਮੈਂਬਰ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰਕੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਕਿ ਮੌਤ ਨਾਲ ਲੜਨਾ ਅਤੇ ਡਰਨਾ ਸੀ ਅਤੇ ਜੋਨਸ ਨੇ ਕਈ 'ਜਾਅਲੀ' ਆਤਮਘਾਤੀ ਅਭਿਆਸਾਂ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਟੈਸਟ ਬਣ ਗਏ, ਮੈਂਬਰ ਦੀ ਜੋਨਸ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਮੌਤ ਤਕ ਵੀ. ਜੋਨਸ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਉਹ ਮਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਨ ਅਤੇ ਮੌਕੇ 'ਤੇ ਮੈਂਬਰਸ਼ਿਪ ਨੂੰ ਵੋਟ ਪਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਇੱਕ ਸਾਬਕਾ ਮੈਂਬਰ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ, ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਜੋਨਸ ਮੁਸਕਰਾਇਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, 'ਖੈਰ, ਇਹ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਸਬਕ ਸੀ। ਮੈਂ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮਰੇ ਨਹੀਂ ਹੋ। ' ਉਸਨੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਵਾਜ਼ ਦਿੱਤੀ ਜਿਵੇਂ ਸਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਜ਼ਬੂਤ, ਆਤਮ-ਨਿਰੀਖਣ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸੋਚ ਕਰਨ ਲਈ 30 ਮਿੰਟ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਨਾਲ ਸਮਰਪਿਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ, ਆਪਣੇ ਆਪ 'ਤੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ। ਜੋਨਸ ਨੇ ਸਿਖਾਇਆ ਕਿ ਜਿਸ ਚੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹੋ ਉਸ ਲਈ ਮਰਨਾ ਇੱਕ ਸਨਮਾਨ ਸੀ, ਜੋ ਬਿਲਕੁਲ ਉਹੀ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ।
ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਸਨੇ ਸ਼ਹਾਦਤ ਦੀ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਜੋਨਸ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਵਿਹਾਰਕ ਸੀ। ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਉਸ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਛਾਪਾ ਮਾਰ ਸਕਣ ਅਤੇ ਲੁੱਟ ਸਕਣ ਅਤੇ ਉਸ ਲਈ ਜਿੱਤ ਸਕਣ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਮੈਦਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹਾਦਤ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕੀਤੀ। ਮੁਹੰਮਦ ਦੀ ਵਿਹਾਰਕਤਾ ਦੀ ਇਸ ਤੱਥ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਜੋਨਸ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੰਥ ਦੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਰ ਗਏ, ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਕਿਸੇ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿੱਜੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ। ਇਸ ਅਰਥ ਵਿੱਚ ਉਹ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੰਥ ਦੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਪਾਗਲ ਸੀ।
ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਸਮਝਦਾਰ ਵਿਅਕਤੀ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਰੱਬ ਦੇ ਨਾਮ 'ਤੇ ਕਤਲ ਕਰਨਾ ਪਾਗਲ ਹੈ, ਕੋਈ ਵੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਇਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦਾ। ਜੇਹਾਦ ਇਸਲਾਮ ਦਾ ਇੱਕ ਥੰਮ੍ਹ ਹੈ ਅਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਜੋ ਇਸ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਉਹ ਹੁਣ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸ਼ਬਦ "ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਮੁਸਲਮਾਨ" ਇੱਕ ਆਕਸੀਮੋਰਨ ਹੈ। ਕੋਈ ਵੀ ਨਰਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਅਤੇ ਅਜਿਹੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦੀ ਗਾਹਕੀ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦਾ ਜੋ ਕਤਲ ਦੀ ਤਜਵੀਜ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਓਸ਼ੇਰੋ ਲਿਖਦਾ ਹੈ, "ਮੰਦਰ ਦੇ ਜੋਨਸਟਾਉਨ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 'ਵ੍ਹਾਈਟ ਨਾਈਟਸ', ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਤਮਘਾਤੀ ਅਭਿਆਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਵਾਰ-ਵਾਰ ਵਾਪਰਿਆ। ਇੱਕ ਅਭਿਆਸ ਜੋ ਪਾਗਲ ਜਾਪਦਾ ਹੈ, ਪੀਪਲਜ਼ ਟੈਂਪਲ ਦੇ ਭਾਗੀਦਾਰ ਲਈ ਇੱਕ ਨਿਯਮਤ, ਜਾਇਜ਼ ਘਟਨਾ ਸੀ। " ਪੀਪਲਜ਼ ਟੈਂਪਲ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਆਮ ਲੋਕ ਸਨ। ਉਹ ਪਾਗਲ ਜਾਂ ਪਾਗਲ ਨਹੀਂ ਸਨ. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬੁੱਧੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪਾਗਲ ਆਦਮੀ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਉਹ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਉਸ ਦੇ ਪਾਗਲਪਨ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਬਾਰੇ ਵੀ ਇਹੀ ਸੱਚ ਹੈ।
ਓਸ਼ੇਰੋ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, "ਪਾਠਕ ਪੁੱਛ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਇਸ [ਜਾਅਲੀ ਅਭਿਆਸ] ਨੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸੋਚਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਅਸਲ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀਆਂ ਸਿਰਫ ਇਕ ਹੋਰ ਅਭਿਆਸ ਸੀ, ਪਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੰਕੇਤ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਜ਼ਹਿਰ ਉਸ ਅੰਤਮ ਮੌਕੇ 'ਤੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਘਾਤਕ ਸੀ। ਰਿਆਨ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਇੱਥੇ ਕਈ ਨਵੇਂ ਦਲ-ਬਦਲੂ ਸਨ, ਰਸੋਈਏ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਭੋਜਨ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਲਈ ਪਿਛਲੀਆਂ ਮਸ਼ਕਾਂ ਤੋਂ ਮੁਆਫ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋਨਸ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਗੁੱਸੇ, ਨਿਰਾਸ਼ ਅਤੇ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ਯੋਗ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਅਤੇ, ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਹਰ ਕੋਈ ਪਹਿਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਰਦਾ ਵੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਮੈਂਬਰਸ਼ਿਪ ਵਿੱਚ ਹੇਰਾਫੇਰੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਅਣਜਾਣ ਨਹੀਂ ਸਨ ਕਿ ਇਸ ਵਾਰ ਰਸਮ ਅਸਲ ਲਈ ਸੀ। "
Demanding Ultimate Sacrifice
What the narcissist ultimately wants is control over life and death. This makes him feels like God. The cult leader becomes so obsessed with obedience that he demands his followers to prove their loyalty by sacrificing everything, including their lives. The cause is a pretext. The Quran offers great rewards for martyrs and encourages Muslims to give up their lives.
Think not of those who are slain in Allah's way as dead. Nay, they live, finding their sustenance from their Lord. They rejoice in the Bounty provided by Allah...the (Martyrs) glory in the fact that on them is no fear, nor have they grieve. They rejoice in the Grace and the Bounty from Allah, and in the fact that Allah suffers not the reward of the Faithful to be lost (in the least). (Q.3:169)
The Prophet said, “Paradise has one hundred grades which Allah has reserved for the Mujahidin (Muslim fighters) who fight in His Cause.”401
The Prophet said, “Nobody who enters Paradise likes to go back to the world even if he got everything on the earth, except a Mujahid who wishes to return to the world so that he may be martyred ten times because of the dignity he receives (from Allah). Our Prophet told us about the message of our Lord that ‘Whoever amongst us is killed as a martyr will go to Paradise’ Umar asked the Prophet, ‘Is it not true that our men who are killed will go to Paradise and theirs (i.e. those of the Pagan's) will go to the (Hell) fire?’ The Prophet said, ‘Yes.’ 402
Osherow says, “Ultimately, Jim Jones and the Cause would require the members to give their lives. What could cause people to kill their children and themselves? From a detached perspective, the image seems unbelievable. In fact, at first glance, so does the idea of so many individuals committing so much of their time, giving all of their money, and even sacrificing the control of their children to the People’s Temple. Jones took advantage of rationalization processes that allow people to justify their commitments by raising their estimations of the goal and minimizing its costs.”
Muhammad convinced his followers that everyone is created for the sole purpose of believing in him and worshiping the god that spoke to him. "I have only created Jinns and men that they may worship me” (Q.51:56). According to a hadith qudsi, (believed absolutely to be true) the purpose of life is to know Allah and to worship him, made possible only through his messenger Muhammad. Since believing in Muhammad is the sole purpose of the creation, promoting his cause is regarded as the most important endeavor. In this quest, everything, including crime is permissible.
Former Scientologist Amy Scobee, in her interview with Mike Hess Posted on Popeater.com said:
Something dangerous about Scientology is that they truly believe that they are the"only salvation" for mankind. They therefore consider they can do all sorts of things -- even if it breaks the law -- because it's "the greatest good" and forwards their overall mission to ensure everyone's future eternity. Crush a critic into silence, lie on national television, beat a staff member who is not behaving as you'd like, blackmail people using family disconnection and other threats to keep them in line, use personal information obtained on people to smear their name, hide evidence that could be damning if it were discovered -- on and on. They are fanatics about being the ONLY salvation and the end justifies the means.
Osherow writes, “Much as he gradually increased his demands, Jones carefully orchestrated the members’ exposure to the concept of a ‘final ritual.’ He utilized the leverage provided by their previous commitments to push them closer to its enactment. Gaining a ‘foot in the door’ by getting a person to agree to a moderate request makes it more probable that he or she will agree to do a much larger deed later, as social psychologists and sales people have found.403 Doing the initial task makes something that might have seemed unreasonable at first appear less extreme in comparison, and it also motivates a person to make his or her behavior appear more consistent by consenting to the larger requests as well.” Osherow then explains how Jones prepared his followers to commit mass suicide:
He started by undermining the member’s belief that death was to be fought and feared and Jones directed several ‘fake’ suicide drills. These became tests of faith, of the member’s willingness to follow Jones even to death. Jones would ask people if they were ready to die and on occasion would have the membership ‘decide’ its own fate by voting whether to carry out his wishes. An ex-member recounted that one time, after a while Jones smiled and said, ‘Well, it was a good lesson. I see you’re not dead.’ He made it sound like we needed the 30 minutes to do very strong, introspective type of thinking. We all felt strongly dedicated, proud of ourselves. Jones taught that it was a privilege to die for what you believe in, which is exactly what I would have been doing.404
Muhammad did not advocate suicide. Instead, he greatly praised martyrdom. He was more pragmatic than Jones. Suicide was of no use to him. He needed his followers alive so they could raid and plunder and conquer for him. He glorified martyrdom and death on battlefields. The pragmatism of Muhammad can also be appreciated in the fact that while Jones and many other cult leaders committed suicide and died along their followers, Muhammad rarely took an active role in any battle. His personal safety was of paramount importance to him. In this sense he was less insane than many cult leaders.
While any sane person can easily see killing in the name of God is insane, no Muslim can see that. Jihad is a pillar of Islam and any Muslim who disagrees with it is not a Muslim anymore. The term “moderate Muslim” is an oxymoron. No one can be moderate and subscribe to an ideology that prescribes killing. Osherow writes, “After the Temple moved to Jonestown, the ‘White Nights,’ as the suicide drills were called, occurred repeatedly. An exercise that appears crazy was a regular, justifiable occurrence for the People’s Temple participant.” The members of People’s Temple were normal people. They were not insane or crazy. However, since they had placed their intelligence in the hands of a crazy man, they followed him blindly into his madness. The same holds true about Muslims.
Osherow says, “The reader might ask whether this [the fake drills] caused the members to think that the actual suicides were merely another practice, but there were many indications that they knew the poison was truly deadly on that final occasion. The Ryan visit had been climatic, there were several new defectors, the cooks who had been excused from the prior drills in order to prepare the upcoming meal were included, Jones had been growing increasingly angry, desperate, and unpredictable, and, finally, everyone could see the first babies die. The membership was manipulated, but they were not unaware that this time the ritual was for real.”
