(ਮੁਹੰਮਦ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ:- ਕਿਸ਼ਤ 73)

ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ

ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਦਾ ਜੀਵਨ ਨਿਰੰਤਰ ਅੰਦਰੂਨੀ ਲੜਾਈ ਅਤੇ ਬੇਵਕੂਫ ਧਾਰਮਿਕ ਰੀਤੀ-ਰਿਵਾਜਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਮੁਸ਼ਕਲ ਜੀਵਨ ਹੈ। ਉਹ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਇਸ ਜੀਵਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਓਸ਼ੇਰੋ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, "ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੈਂਬਰ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਜੋਨਸਟਾਊਨ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ, ਇਹ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਸੀ, ਘਰ ਦੇ ਨੇੜੇ, ਅਤੇ ਘੱਟ ਨਾਟਕੀ ਢੰਗ ਨਾਲ। ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਸੰਭਾਵਿਤ ਮੈਂਬਰ ਸਵੈ-ਇੱਛਾ ਨਾਲ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਚਰਚ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਹਰ ਹਫ਼ਤੇ ਕੁਝ ਘੰਟੇ ਲਗਾ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਹਾਲਾਂਕਿ ਸਥਾਪਿਤ ਮੈਂਬਰ ਭਰਤੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕਰਨਗੇ, ਪਰ ਉਹ ਇਹ ਚੁਣਨ ਲਈ ਸੁਤੰਤਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਰਹਿਣਾ ਹੈ ਜਾਂ ਛੱਡਣਾ ਹੈ. ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ 'ਤੇ, ਇੱਕ ਮੈਂਬਰ ਨੇ ਵਧੇਰੇ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਪੀਪਲਜ਼ ਟੈਂਪਲ ਪ੍ਰਤੀ ਵਧੇਰੇ ਵਚਨਬੱਧ ਹੋ ਗਿਆ। ਛੋਟੇ ਵਾਧੇ ਵਿੱਚ, ਜੋਨਸ ਨੇ ਮੈਂਬਰ ਤੋਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਮੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਦਮਨਕਾਰੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਦੀ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ. ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ, ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਵਿਕਲਪ ਵਧੇਰੇ ਸੀਮਤ ਹੁੰਦੇ ਗਏ. ਕਦਮ-ਦਰ-ਕਦਮ, ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਵਚਨਬੱਧਤਾ ਨੂੰ ਤਰਕਸੰਗਤ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਵਹਾਰ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

ਇਸਲਾਮ ਧਰਮ ਅਪਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸਾਬਕਾ ਲੋਕ ਵੀ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਵਧੇਰੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਮੀਦਾਂ ਦੀ ਬਾਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਵਧਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ. ਨਵੀਆਂ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਆਪਣੇ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਢੱਕਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਹੋਵੇਗਾ। ਨਵੇਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਭੋਜਨਾਂ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਨ, ਹਲਾਲ ਖਾਣ, ਲਾਜ਼ਮੀ ਨਮਾਜ਼ ਅਦਾ ਕਰਨ, ਰੋਜ਼ਾ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਜ਼ਕਾਤ ਦੇਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ - ਛੋਟੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਜੋ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਵੇਖੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ. ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਿਹਾਦ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਅਤੇ ਇਨਾਮਾਂ ਨਾਲ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਕਿਉਂਕਿ ਨਵੇਂ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਸਮੂਹ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਅਤੇ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਲਈ ਉਤਸੁਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਜਨਮੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪਛਾੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਹਾਵਤ ਹੈ, "ਪੋਪ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਕੈਥੋਲਿਕ" ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ.

ਪਿਊ ਰਿਸਰਚ ਸੈਂਟਰ ਦੇ ਇਕ ਸਰਵੇਖਣ ਮੁਤਾਬਕ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿਚ ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਮੁਸਲਮਾਨ ਕਾਲੇ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਅਮਰੀਕਾ 'ਚ ਜਨਮੇ 28 ਫੀਸਦੀ ਕਾਲੇ ਮੁਸਲਿਮ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਆਤਮਘਾਤੀ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਅਤੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਹੋਰ ਹਿੰਸਾ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਜਾਂ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਦੁਰਲੱਭ ਮਾਮਲਿਆਂ 'ਚ ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਜਨਮੇ 9٪ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕੋ ਵਿਚਾਰ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਪਿਊ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਪਾਇਆ ਕਿ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ 11٪ ਕਾਲੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀ ਅਲ-ਕਾਇਦਾ ਪ੍ਰਤੀ ਅਨੁਕੂਲ ਰਾਏ ਹੈ - ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਅਮਰੀਕੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀ ਹਿੱਸੇਦਾਰੀ ਤੋਂ ਦੁੱਗਣੇ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਜੋ ਇਸ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।

ਸਿਖਲਾਈ ਇੰਨੀ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਹੈ ਕਿ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਵੈ-ਇੱਛਾ ਨਾਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘ ਰਹੇ ਹਨ। ਆਖਰਕਾਰ ਉਹ ਉਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ। ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਮੂਲ ਦੀ ਸਾਬਕਾ ਮੁਸਲਿਮ ਔਰਤ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮੁਸਲਿਮ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ, ਜੋ ਸਾਰੇ ਕਾਲੇ ਪਰਦੇ ਪਹਿਨੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਹੱਸ ਪਈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਅਫਸੋਸ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਇਸਲਾਮ ਕਬੂਲ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਬੁਰਕਾ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸਖਤ ਰੂਪ ਪਹਿਨਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਅੱਖਾਂ (ਨਕਾਬ) ਨੂੰ ਵੀ ਢੱਕਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਸ ਔਰਤ ਨੂੰ ਆਨਲਾਈਨ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ ਇਸਲਾਮ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਇੰਟਰਨੈਟ ਸਾਈਟ "ਨਕਾਬ ਵਿੱਚ ਖਦੀਜਾ" ਬਣਾਈ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਮਨਪਸੰਦ ਸ਼ੌਕ ਮੈਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਲੇਖ ਨਾ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਕਹਿਣਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਿਆ. ਆਖਰਕਾਰ, ਉਹ ਹੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਆਈ ਅਤੇ ਇਸਲਾਮ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਸਨੂੰ ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਇਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਫਸਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਗੈਰ-ਮੁਸਲਿਮ ਪਤੀ ਨੂੰ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਪਤਨੀ ਲੈਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਸੀ।

ਮੈਂ ਮੁਸਲਿਮ ਔਰਤਾਂ (ਵਰਚੁਅਲ) ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਹਾਂ ਜੋ ਇੰਨੀਆਂ ਦਿਮਾਗੀ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਇਸ ਕਥਨ ਦਾ ਬਚਾਅ ਕੀਤਾ ਕਿ ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚ ਬੁੱਧੀ ਦੀ ਘਾਟ ਅਤੇ ਨੀਵੀਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਸੀ ਕਿ ਇਸਲਾਮ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਮਨ ਨੂੰ ਸੁੰਨ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਨਸ਼ੀਲਾ ਪਦਾਰਥ ਹੈ।

ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਇਸਲਾਮ ਕਬੂਲ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਯਹੂਦੀਆਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਨਾਪਸੰਦ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਦੀਆਂ ਥਿਊਰੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਹੀ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਗੈਰ-ਮੁਸਲਿਮ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਤੋੜ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।

ਇਸਲਾਮ ਕਬੂਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਬਾਰੇ ਲਿਖਿਆ: "ਇੱਕ ਮਿਲਾਵਟ ਰਹਿਤ ਇਸਲਾਮ ਨੂੰ ਕੁਫਰ (ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ) ਲਈ ਹਜ਼ਮ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸਲਾਮ ਦੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਦੀ ਦਰ ਵਧੇਰੇ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਾਪਤਕਰਤਾਵਾਂ ਦੇ "ਨਫਸ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ" ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਨੂੰ ਸੋਧਿਆ। ਇਸਲਾਮ ਦੇ ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਅਤੇ ਸੈਨੀਟਾਈਜ਼ਡ ਸੰਸਕਰਣ ਜੋ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਵੱਲ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ, ਦਾ ਮੁੜ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਸਥਾਨਕ ਮਸਜਿਦ (ਮਸਜਿਦ) ਰਾਹੀਂ, ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੱਥ ਮਿਲਾਉਣਾ ਅਤੇ ਜੱਫੀ ਪਾਉਣਾ ਉਪਲਬਧ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਇਕ ਆਰਾਮ ਸੀ ਜੋ ਘਰ ਵਿਚ ਉਪਲਬਧ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਖ਼ਾਸਕਰ ਇਕ ਮਾਂ ਤੋਂ ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੇਰੀ ਕਾਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਤੋਂ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਪਿਤਾ ਮੇਰੀ ਤਰੱਕੀ ਤੋਂ ਬੇਪਰਵਾਹ ਸੀ. ਆਪਣੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਭਰਾਵਾਂ ਤੋਂ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਹੋ ਕੇ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਉੱਤਮਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ; ਸ਼ਾਇਦ ਵਿਆਹ ਕਰੋ, ਅਰਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਮੁਹਾਰਤ ਹਾਸਲ ਕਰੋ ਅਤੇ ਮੁਜਾਹਿਦ (ਜਿਹਾਦ ਵਿਚ ਪਾਰਦਰ) ਅਤੇ ਸ਼ਹੀਦ (ਸ਼ਹੀਦ) ਬਣੋ.

ਇਸਲਾਮ ਵੱਲ ਪਰਤਣ ਵਾਲੇ, ਜੋ ਕਦੇ ਵੀ ਇੰਨੇ ਭੋਲੇ-ਭਾਲੇ ਅਤੇ ਭੋਲੇ-ਭਾਲੇ ਸਨ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮੁਸਲਿਮ ਸਮਾਜਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਬੇਕਾਰ ਵਿਵਹਾਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਲਈ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਸਨ। ਕੁਫਰ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਕੇ, ਸਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਗੈਰ-ਇਸਲਾਮੀ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਚੱਕਰ ਲਗਾ ਕੇ ਅਗਿਆਨੀ ਹੋਣਾ ਪਿਆ. ਇਕ ਨੇ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਕਿ ਓਸਾਮਾ ਬਿਨ ਲਾਦੇਨ '10 ਲੱਖ ਜਾਰਜ ਬੁਸ਼' ਅਤੇ 'ਇਕ ਹਜ਼ਾਰ ਟੋਨੀ ਬਲੇਅਰਜ਼' ਨਾਲੋਂ ਬਿਹਤਰ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇਕ ਮੁਸਲਮਾਨ ਹੈ। ਹੰਕਾਰੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ ਕਹਾਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਮੁਸਲਮਾਨ 'ਮਨੁੱਖਤਾ ਲਈ ਉਭਾਰੇ ਗਏ ਸਭ ਤੋਂ ਚੰਗੇ ਲੋਕ' ਸੀ। (3:110) ਇਸ ਲਈ, ਜਦੋਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੇ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਨਾਂ 'ਤੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ ਭਰਾ-ਭੈਣ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹੋ ਗਏ। ਅਸੀਂ ਮੁਸਲਿਮ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਭਾਵੇਂ ਪੀੜਤ ਮੁਸਲਮਾਨ ਸਨ। ਮੇਰੇ ਮੁਸਲਿਮ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਫੈਲੀਆਂ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਦੀਆਂ ਥਿਊਰੀਆਂ ਬਿਲਕੁਲ ਭਰਮ ਸਨ। ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਮੁਸਲਮਾਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਲਾਤ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਜ਼ੀਨਾ (ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਸੈਕਸ; ਜ਼ਨਾਹ, ਵਿਭਚਾਰ, ਆਦਿ) ਕੀਤਾ, 9/11 ਦੇ ਪਾਇਲਟਾਂ ਦੀ ਮੁਸਲਿਮ ਪਛਾਣ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੇਰੇ ਅਫਗਾਨੀ ਸਹਿਪਾਠੀ ਨੇ ਟਿੱਪਣੀ ਕੀਤੀ, 'ਇਹ ਯਹੂਦੀ ਸਨ! ਜਦੋਂ ਸਵੈ-ਆਲੋਚਨਾ ਦਾ ਮੌਕਾ ਆਇਆ, ਤਾਂ ਲਾਜ਼ਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਅਸੀਂ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਇਆ, ਜੋ ਸਾਡੇ ਮਨਪਸੰਦ ਬਲੀ ਦਾ ਬੱਕਰਾ ਸਨ. ਜੇ ਕੋਈ ਅਰਬ-ਮੁਸਲਿਮ ਏਜੰਡੇ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਦਾੜ੍ਹੀ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਯਹੂਦੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਨਫ਼ਰਤ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ 'ਬਿਦਾਹ' (ਆਧੁਨਿਕਤਾਵਾਦੀਆਂ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ) ਸ਼ਬਦ ਬੋਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਦੇ ਆਧੁਨਿਕ ਰਾਜ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸਲਾਮੀ ਉਮਾਹ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਕਸਾਰ ਕਰਨਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਫਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਅਸੀਂ ਮਾਣ ਨਾਲ ਜਿਹਾਦ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ, ਫਿਰ ਵੀ ਜੇ ਕਿਸੇ ਕਾਫਿਰ ਦੁਆਰਾ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਮੂਰਖਤਾ ਪੂਰਵਕ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੋਸ਼ਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, 'ਤੁਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਇਹ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ? ਸਬੂਤ ਕਿੱਥੇ ਹਨ?' ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਮੁਸਲਿਮ ਦਹਿਸ਼ਤਗਰਦਾਂ ਦਾ ਮਾਣ ਕਰਕੇ ਵੀਡੀਓ ਟੇਪ ਕੀਤੇ ਕਬੂਲਨਾਮੇ ਪ੍ਰਤੀ ਅੰਨ੍ਹੇ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ। ਸਾਰੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਅੱਤਵਾਦੀ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਰ ਦੁਖਦਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੱਚ ਸੀ ਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਅੱਤਵਾਦੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਸਨ। ਜੇ ਕੁਝ ਅਮਰੀਕੀ ਜਾਂ ਯਹੂਦੀ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਹਮਦਰਦੀ ਭਰੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵਿਵਹਾਰ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਪੰਜ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਇਕ ਮੁਸਲਮਾਨ ਦੁਆਰਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕੀਤਾ ਸੀ. ਵਾਪਸ ਪਰਤਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਦਮਨਕਾਰੀ ਧਰਮਸ਼ਾਸਤਰਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸਿਖਾਈ ਗਈ ਇਸਲਾਮ ਦੀ ਸਖਤ ਵਿਆਖਿਆ ਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਅਪਣਾਇਆ ਜਿਸ ਨੇ ਆਜ਼ਾਦ ਸੋਚ ਅਤੇ ਅਸਹਿਮਤੀ ਨੂੰ ਅਪਰਾਧੀ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਅਸਥਿਰ ਰੱਖਣ ਲਈ ਇਜਤਿਹਾਦ (ਸੁਤੰਤਰ ਵਿਚਾਰ ਵਟਾਂਦਰੇ) ਨੂੰ ਕੈਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਜੌਨ ਵਾਕਰ ਲਿੰਡ, ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਸੀ ਜੋ ਅਲਕਾਇਦਾ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਰਾਤੋ-ਰਾਤ ਅੱਤਵਾਦੀ ਨਹੀਂ ਬਣ ਗਿਆ। ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਜੌਹਨ ਦੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਉਦੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਿਰਫ 12 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਪਾਈਕ ਲੀ ਦੀ ਫਿਲਮ, ਮੈਲਕਮ ਐਕਸ ਦੇਖਣ ਲਈ ਲੈ ਗਈ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, "ਉਹ ਇੱਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਇਆ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਾਰੀਆਂ ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅੱਗੇ ਝੁਕਦੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ।

ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਇਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਇਸਲਾਮ ਦੇ ਖਤਰਿਆਂ ਬਾਰੇ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇਣ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣਿਆ। ਟਾਈਮ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਨੇ ਲਿਖਿਆ, "ਜੌਨ ਦੇ ਮਾਪੇ ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੋਏ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਮਿਲਿਆ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਜਦੋਂ ਹੋਰ ਮਾਪੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਸਨ, ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨਸ਼ਿਆਂ, ਸ਼ਰਾਬ ਅਤੇ ਤੇਜ਼ ਡਰਾਈਵਿੰਗ ਦੇ ਪ੍ਰਯੋਗਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠ ਰਹੇ ਸਨ, ਇਹ ਸਭ ਕਾਫ਼ੀ ਮਾਸੂਮ ਜਾਪਦਾ ਸੀ. ਮਰਲਿਨ (ਜੌਹਨ ਦੀ ਮਾਂ) ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਦੀ ਨਮਾਜ਼ ਲਈ ਨੌਜਵਾਨ ਜੌਹਨ ਨੂੰ ਮਸਜਿਦ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਦਿੰਦੀ ਸੀ। ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਸਾਥੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਯੂਹੰਨਾ ਨੂੰ ਘਰ ਲੈ ਜਾਂਦਾ।

ਸਹਿਣਸ਼ੀਲ ਅਮਰੀਕੀ ਸਮਾਜ ਨੇ ਵੀ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਅਮਰੀਕੀ ਦੇ ਇਸਲਾਮ ਕਬੂਲ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਵੀ ਗਲਤ ਜਾਂ ਚਿੰਤਾਜਨਕ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਅਜੀਬ ਇਸਲਾਮਿਕ ਪਹਿਰਾਵੇ ਨਾਲ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਘੁੰਮਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਅਮਰੀਕੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ ਸੀ. ਟਾਈਮ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਨੇ ਲਿਖਿਆ, "ਇਹ ਇਕ ਹੋਰ ਬੱਚਾ ਸੀ ਜੋ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਆਪਣੇ ਰੂਹਾਨੀ ਪੱਖ ਨਾਲ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਡਰਨ ਜਾਂ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕਲਟ ਨਸ਼ਿਆਂ, ਸ਼ਰਾਬ ਅਤੇ ਤੇਜ਼ ਡਰਾਈਵਿੰਗ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖਤਰਨਾਕ ਹਨ. ਇਸਲਾਮ ਬਾਰੇ ਸੱਚਾਈ ਦੀ ਪੜਤਾਲ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਯੂਹੰਨਾ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ "ਸਾਥੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਲਈ ਪ੍ਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦੇ ਇਸਲਾਮੀ ਰਿਵਾਜ" ਵਜੋਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਇਸਦੇ ਧਾਰਮਿਕ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਤੋਹਫ਼ਾ ਹੈ। "ਇਸਲਾਮਿਕ ਪ੍ਰਾਹੁਣਚਾਰੀ" ਇੱਕ ਮਾਸਕ ਹੈ। ਪੰਥਵਾਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਬੇਹੱਦ ਦੋਸਤਾਨਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਵੱਲ ਖਿੱਚਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਉਹ ਰਿਆਇਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ 'ਤੇ ਕਦਮ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ 'ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੁਸਲਮਾਨ ਮੀਡੀਆ ਲਈ ਮੁਸਕਰਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਫਿਰ ਉਹ ਹੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮੂਰਖ ਬਣਾਇਆ।

ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ, ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਕਿਸ਼ੋਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਬ੍ਰੇਨਵਾਸ਼ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਟਾਈਮ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਨੇ ਯਮਨ ਦੇ ਇਕ ਭਾਸ਼ਾ ਅਧਿਆਪਕ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਨਾਲ ਕਿਹਾ, "ਲਿੰਡ ਅਮਰੀਕਾ ਤੋਂ ਆਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅਮਰੀਕਾ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਲਿਖਦਾ ਹੈ: "ਯਮਨ ਤੋਂ ਲਿੰਡ ਦਾ ਪੱਤਰ-ਵਿਹਾਰ ਅਮਰੀਕਾ ਪ੍ਰਤੀ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। 23 ਸਤੰਬਰ, 1998 ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਲਿਖੀ ਚਿੱਠੀ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਅਫਰੀਕਾ ਵਿਚ ਅਮਰੀਕੀ ਦੂਤਾਵਾਸਾਂ 'ਤੇ ਹੋਏ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਹਮਲੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਅਮਰੀਕੀ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹੋਣ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੈ।

ਗ਼ੈਰ-ਮੁਸਲਮਾਨ ਅਪਰਾਧ ਕਰਨ ਅਤੇ ਪੀੜਤ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਉਣ ਦੀ ਇਸਲਾਮੀ ਰਣਨੀਤੀ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ। "9/11/2001 ਦੀ ਮੰਦਭਾਗੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ 4000 ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੇ ਕੰਮ 'ਤੇ ਨਾ ਆਉਣ ਦੀ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕਹਾਣੀ" ਅੱਜ ਵੀ ਦੁਹਰਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਦੀ ਥਿਊਰੀ ਸੀਆਈਏ ਅਤੇ ਮੋਸਾਦ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਠਹਿਰਾਉਂਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਬਿਨ ਲਾਦੇਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਿੱਤ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਜੌਨ ਨੂੰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਇਸਲਾਮ ਹੀ ਅਸਲ ਧਰਮ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਅਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਅਤੇ ਉਤਸੁਕਤਾ ਨਾਲ ਇਸ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਕੁਰਾਨ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ। ਆਪਣੀ ਨੋਟਬੁੱਕ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਲਿਖਿਆ, "ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਾਂਗੇ, ਅਸੀਂ ਜੇਹਾਦ ਕਰਾਂਗੇ। ਇਸ ਵਾਕ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਦੀਨਾ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਖੱਡ ਖੋਦਦੇ ਸਮੇਂ ਗਾਇਆ, "ਅਸੀਂ ਉਹ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੁਹੰਮਦ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਲਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਜਿਉਂਦੇ ਹਾਂ ਮੈਂ ਜੇਹਾਦ ਜਾਰੀ ਰੱਖਾਂਗਾ।

---

Gradual Absorption The life of a believer is an arduous life of constant inner battle and mindless religious rituals. They submit to this life gradually. Osherow says, “A member’s involvement in the Temple did not begin at Jonestown, it started much earlier, closer to home, and less dramatically. At first, the potential member would attend meetings voluntarily and might put in a few hours each week working for the church. Though the established members would urge the recruit to join, he or she felt free to choose whether to stay or leave. Upon deciding to join, a member expended more effort and became more committed to the Peoples Temple. In small increments, Jones increased the demands made on the member, and only after a long time did he escalate the oppressiveness of his rule and the desperation of his message. Little by little, the individual’s alternatives became more limited. Step by step, the person was motivated to rationalize his or her commitment and to justify his or her behavior.”
Ex-converts to Islam report similar experiences. As they become more involved, the bar of expectations is raised gradually. Women new converts are told that it is not mandatory to cover their hair, but it would be meritorious to do so. New believers are asked to refrain from certain foods, eat halal, perform the obligatory prayers, fast and give zakat – minor requirements that can be easily observed. Gradually, they are introduced to the virtues and rewards of jihad. Because the newcomers are eager to belong and be accepted in the group, they strive to outperform the born Muslims and as the proverb goes, become “more catholic than the Pope.”
According to a poll by the Pew Research Center, the most dangerous Muslims in America are the black converts. “Fully 28% of U.S.-born black Muslim respondents said “suicide bombings and other violence against civilians can be justified sometimes or at least in rare cases. That compares with 9% of foreign-born Muslims who hold the same view. Pew also found that 11% of black Muslims living in the U.S. have a favorable opinion of al-Qaida – more than double the share of U.S. Muslims overall who hold that view.”392
The indoctrination is so gradual that the converts feel they are undergoing these changes voluntarily. They finally end up doing things that they thought they would never do. An American born ex-Muslim woman told me that when she first saw a group of Muslim women, all covered in black veils, she laughed and felt sorry for them. When she converted to Islam she started wearing the strictest form of veil that covers even the eyes (neqab). I came to know this lady online because she had created an Internet site “Khadijah in niqab,”to promote Islam. Her favorite pastime was to malign me and tell other Muslims not to read my articles. However, she read them. Finally, she came to her senses and left Islam. She explained how she had been sucked into Islam to the extent that at one point she asked her non-Muslim husband to convert and take another wife.
I have met Muslim women (virtually) who had become so brainwashed that they defended Muhammad’s saying that women are deficient in intelligence and inferior. Paradoxically, at the same time, they were convinced that Islam liberates women. Faith is a mind-numbing narcotic.
Those who convert to Islam, soon start disliking the Jews and then their own country. They are fed with conspiracy theories and in no time will find themselves hating their non-Muslim parents and cut their ties from their unbelieving friends and relatives. A Canadian who converted to Islam, after apostatizing wrote of his experience: An unadulterated Islam was difficult for the kuffaar (unbelievers) to digest so deviants evidently had a higher success rate in their propagation of Islam (da’wah) as they modified principles “to suit the nafs” (carnal self) of recipients. The moderate and sanitized version of Islam that initially brought me to conversion had to be reassessed. Through the local masjid (mosque), always available was a handshake and anticipated hug. This was a comfort unavailable at home, especially from a mother always unsatisfied with my performance and father unconcerned with my progress. Encouraged by my Muslim brothers, I desired to excel in my religion; possibly get married, master the Arabic language and be a mujaahid (partaker in jihaad) and shaheed (martyr).
Reverts to Islam, ever so gullible and naive, were easily susceptible to the prevalent dysfunctional behaviour and propaganda infecting most Muslim societies. By striving not to conform to the kuffaar, we duly had to be ignorant by circumnavigating anything unislamic. One revert declared that Osama bin Laden was better than “a million George Bushes,’ and ‘a thousand ‘Tony Blairs’ simply because he’s a Muslim. Arrogantly speaking, we Muslims were ‘the best of peoples ever raised up for mankind.’ (3:110) So, when an atrocity occurred that was obviously committed by Muslims in the name of Allah, my fellow brothers and sisters were complacent. We obsequiously forsook the human rights violations in Muslim countries, even when the victims were Muslims. The conspiracy theories widespread in my Muslim society were outright delusion. Not even the moderate Muslims, who neglected salaat and committed zinaa (illegal sex; fornication, adultery, etc.), could accept the Muslim identities of the 9/11 pilots. As my Afghani classmate remarked, ‘It was the Jews!’ When the opportunity arose for self-criticism, inevitably, we instead blamed the Jews, our favorite scapegoat. Homogenizing oneself into the Islamic ummah was ostensibly clinched if one supported the latest Arab-Muslim agenda, grew an outstanding beard, expressed hatred for the Jews, uttered the word ‘bid’ah’ (denouncing the modernists) occasionally, and repudiated the modern state of Israel. We proudly acknowledged the jihaad, yet acted stupid if questioned by a kaafir and responded to their accusations with, for example, ‘How do you know it was done by Muslims? Where is the evidence?’ Although they were not blind to the videotaped confessions by boasting Muslim terrorists, they chose to be. Not all Muslims were terrorists, although it was unequivocally but agonizingly true that most terrorists were Muslims. If some Americans or Jews died, there was sympathetic joy and I observed this particular behavior genially absorbed by one Muslimah just five years old. Reverts hopelessly adopted a rigid interpretation of Islam taught by immigrants from oppressive theocracies that incarcerated ijtihaad (free discussion) to keep freethinking and dissent criminal and their rule immutable.393
John Walker Lindh, was a young man who went to Afghanistan to serve in al Qaeda and kill American soldiers. He did not become a terrorist overnight. John’s interest in Islam began when he was just 12 years old. His mother took him to see Spike Lee's film, Malcolm X. She said, “He was moved by a scene showing people of all nations bowing down to God.”394
No one cared or knew enough to warn this young man of the dangers of Islam. Time Magazine wrote, “John’s parents were pleased to see that their son had found something that moved him. And at a time when other parents they knew were coping with their kids' experimentation with drugs, booze, and fast driving, it all seemed fairly innocent. Marilyn (John’s mother) would drop young John off at the mosque for Friday prayers. At the end of the evening, a fellow believer would drive John home.”395
The tolerant American society also did not see anything wrong or alarming about a young American converting to Islam. He would stroll with his awkward Islamic outfit up and down the streets, and the good American folks did not get especially worked up. “It was just another kid experimenting with his life, with his spiritual side, certainly nothing to fear or loathe,” wrote Time Magazine. Cults are a lot more dangerous than drugs, booze, and fast driving. Instead of investigating the truth about Islam, John's father allowed himself to be fooled by what he defined as the “Islamic custom of hospitality for fellow believers,” which in itself is a giveaway of its cultic nature. “Islamic hospitality” is a mask. Cultists are exceptionally friendly towards those whom they want to woo to their faith or from whom they want to gain concessions. Once they no longer need you they step over you and oppress you as they do to minorities among them. Muslims are all smiles for the media. Then they laugh at how they fooled the journalists.
Unbeknownst to his parents, this impressionable teenager was gradually becoming brainwashed and indoctrinated into hating his country. Time magazine quoted, a language teacher in Yemen who said, “Lindh came from the U.S. already hating America.” The magazine writes: “Lindh's correspondence from Yemen evinces an ambivalence toward the U.S. In a letter to his mother dated Sept. 23, 1998, he refers to the bombing of the U.S. embassies in Africa the previous month, saying the attacks ‘seem far more likely to have been carried out by the American government than by any Muslims.’”
Non-Muslims are becoming familiar with the Islamic tactic of committing the crime and blaming the victim. The fantastic story of “4000 Jews not showing up for work on the fateful morning of 9/11/2001,” is rehashed to this day. This conspiracy theory blames the CIA and the Mossad for what Bin Laden boastfully claimed as his victory. John was gradually led to believe that Islam is the only real religion. He tried to learn it and practice it with sincerity and eagerness. He studied and memorized the Quran. In his notebook he wrote, “We shall make jihad as long as we live.”396 The origin of this sentence is attributed to the companions of Muhammad, who while digging the trench around Medina, sang, “We are those who have given a pledge of allegiance to Muhammad that we will I carry on Jihad as long as we live.”397