(ਮੁਹੰਮਦ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ:- ਕਿਸ਼ਤ 69)
ਅਸਹਿਮਤੀ ਦੀ ਮਨਾਹੀ
"ਹੋਰ ਲੋਕ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਚਲੇ ਗਏ?" ਓਸ਼ੇਰੋ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ। "ਇੱਕ ਵਾਰ ਲੋਕ ਮੰਦਰ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਜਾਣ ਤੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ; ਦਲ ਬਦਲਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਜਿਮ ਜੋਨਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਨੇ ਇੰਨਾ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ; ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਚਲੇ ਗਏ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਤਿੱਖੇ ਹਮਲਿਆਂ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣ ਗਏ ਅਤੇ ਵਾਪਰੀਆਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਇਆ ਗਿਆ। ਇਕ ਮੈਂਬਰ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਈ ਕਿਸ਼ੋਰ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੇ ਮੰਦਰ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 'ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅੱਠਾਂ ਨੂੰ ਇੰਨੇ ਜਨੂੰਨ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਦਿਨ ਉਹ ਸਾਡੇ 'ਤੇ ਬੰਬ ਸੁੱਟਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਜਿਮ ਜੋਨਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਇਆ।
ਇੱਕ ਮੁਸਲਮਾਨ ਧਰਮ ਤਿਆਗੀਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਧਰਮ ਤਿਆਗੀ, ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਚਾਰਕਾਂ ਅਤੇ ਆਲੋਚਕਾਂ ਨੂੰ ਧਮਕੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੁਸਲਿਮ ਵਿਰੋਧੀਆਂ 'ਤੇ ਈਸ਼ਨਿੰਦਾ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਜਾਂ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਇਹ ਟਿੱਪਣੀ ਮੇਰੇ ਬਲਾਗ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੁਸਲਮਾਨ ਦੁਆਰਾ ਛੱਡੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਗੁੱਸੇ ਦੀ ਤੀਬਰਤਾ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦਿਓ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅਲੀ ਸੈਨਾ ..... ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਦੇ ਸਕਾਂ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਵਾਅਦਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਵਾਂਗਾ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਵਾਂਗਾ ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਵਾਂਗਾ। ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਵਿਅਕਤੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖਣਾ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ। ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਿਆਰੀ ਨਿਹਚਾ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਖੂਨ ਵਗਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਲਿਖਣਾ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮੁਸਲਮਾਨ ਧਰਮ-ਤਿਆਗੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਵੀ ਨਫ਼ਰਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਈਰਖਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਅਫਸੋਸ, ਯਹੂਦੀ ਵੀ ਇਸ ਨੂੰ ਹਰਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ.
ਓਸ਼ੇਰੋ ਲਿਖਦਾ ਹੈ, "ਦਲਬਦਲੀ ਕਰਨਾ ਕਾਫ਼ੀ ਜੋਖਮ ਭਰਿਆ ਉੱਦਮ ਬਣ ਗਿਆ, ਅਤੇ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮੈਂਬਰਾਂ ਲਈ, ਸੰਭਾਵੀ ਲਾਭ ਬਹੁਤ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤ ਸਨ. ਭੱਜਣਾ ਕੋਈ ਵਿਵਹਾਰਕ ਵਿਕਲਪ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਵਿਰੋਧ ਬਹੁਤ ਮਹਿੰਗਾ ਸੀ। ਕੋਈ ਹੋਰ ਵਿਕਲਪ ਸਪੱਸ਼ਟ ਨਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ, ਪਾਲਣਾ ਕਾਰਵਾਈ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਾਜਬ ਤਰੀਕਾ ਬਣ ਗਈ. ਜਿਮ ਜੋਨਸ ਕੋਲ ਜੋ ਸ਼ਕਤੀ ਸੀ, ਉਸ ਨੇ ਪੀਪਲਜ਼ ਟੈਂਪਲ ਦੀ ਮੈਂਬਰਸ਼ਿਪ ਨੂੰ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ, ਅਤੇ ਦਲ ਬਦਲਣ ਦੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ।
ਕੁਰਾਨ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਧਰਮ-ਤਿਆਗ ਕੋਈ ਵਿਕਲਪ ਨਹੀਂ ਹੈ। "ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਨਿਹਚਾ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦਿੰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਧਰਤੀ ਵਿੱਚ ਬੁਰਾਈ ਕਰੋਗੇ, ਅਤੇ ਲਹੂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰੋਗੇ। ਇਹ ਉਹ ਲੋਕ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਰਾਪ ਪਾਇਆ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੋਲੇ ਅਤੇ ਨਜ਼ਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦੇ। ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸੇਧ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦੁਆਰਾ ਭਰਮਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।" (Q. 47:23-28) ਇੱਥੇ ਮੁਹੰਮਦ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਸਜ਼ਾ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਧਰਮ-ਤਿਆਗੀਆਂ ਲਈ ਰੱਬੀ ਤਾੜਨਾ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਬੁਖਾਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਰਸੂਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ, "ਜਿਹੜਾ ਮੁਸਲਮਾਨ ਇਹ ਕਬੂਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅੱਲ੍ਹਾ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਸ ਦਾ ਰਸੂਲ ਹਾਂ, ਉਸ ਦਾ ਖੂਨ ਤਿੰਨ ਮਾਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਨਹੀਂ ਵਹਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ: ਕਤਲ ਲਈ ਕਿਸਾਸ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਵਿਆਹੁਤਾ ਵਿਅਕਤੀ ਜੋ ਗੈਰਕਾਨੂੰਨੀ ਜਿਨਸੀ ਸੰਬੰਧ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਜੋ ਇਸਲਾਮ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਇਕ ਹੋਰ ਹਦੀਸ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਲੀ ਕੋਲ ਕੁਝ ਧਰਮ-ਤਿਆਗੀ ਲਿਆਂਦੇ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਇਸ ਬੇਰਹਿਮੀ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਇਬਨ ਅੱਬਾਸ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਜੇ ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਥਾਂ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਸਾੜਦਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਰਸੂਲ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮਨ੍ਹਾ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ ਸੀ, 'ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ਸਜ਼ਾ (ਅੱਗ) ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਨਾ ਦਿਓ। ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਰਸੂਲ ਦੇ ਬਿਆਨ ਅਨੁਸਾਰ ਮਾਰ ਦਿੰਦਾ, 'ਜਿਸ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣਾ ਇਸਲਾਮੀ ਧਰਮ ਬਦਲਿਆ, ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿਓ।
ਮਨਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ
ਕਿਸ ਚੀਜ਼ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋਨਸ ਦੇ ਚਰਚ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ? ਆਓ ਅਸੀਂ ਇਸ ਸਵਾਲ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰੀਏ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਇਸ ਨਾਲ ਕਰੀਏ ਕਿ ਇਸਲਾਮ ਕਬੂਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹੜੀ ਚੀਜ਼ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਓਸ਼ੇਰੋ ਜੋਨਸ ਦੀ ਕਰਿਸ਼ਮਾਮਈ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਉਸ ਦੀ ਭਾਸ਼ਣ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਛੇੜਛਾੜ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਮਿਲੀ। ਵਾਅਦਿਆਂ ਨਾਲ ਅਤੇ ਹਰੇਕ ਖਾਸ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਅਪੀਲ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੀ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਮਾਣ ਦੇਣ ਨਾਲ ਉਹ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਅਤੇ ਕਲਪਨਾ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਵੇਗਾ। ਸਿਸੇਰੋ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ, "ਕੁਝ ਵੀ ਇੰਨਾ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਭਾਸ਼ਣ ਇਸ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ।
ਮੁਹੰਮਦ ਭਾਸ਼ਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣੂ ਸੀ। ਉਹ ਮੰਨਦਾ ਸੀ ਕਿ "ਭਾਸ਼ਣ ਵਿੱਚ ਜਾਦੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ" ਅਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ, "ਕੁਝ ਭਾਸ਼ਣ ਵਿੱਚ ਜਾਦੂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ (ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਕੁਝ ਲੋਕ ਕੁਝ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਭਾਸ਼ਣਕਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਭਾਸ਼ਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸੇ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ)।
ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬੜੇ ਮਾਣ ਨਾਲ ਕਿਹਾ, "ਮੈਨੂੰ ਭਾਸ਼ਣ ਦੀਆਂ ਚਾਬੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਦਹਿਸ਼ਤ ਨਾਲ ਜਿੱਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਭਾਸ਼ਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਡਰਾਉਣ ਲਈ ਦਹਿਸ਼ਤ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ।
ਓਸ਼ੇਰੋ ਲਿਖਦਾ ਹੈ, "ਪੀਪਲਜ਼ ਟੈਂਪਲ ਦੀ ਮੈਂਬਰਸ਼ਿਪ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਸਮਾਜ ਦੇ ਲੋੜਵੰਦ ਅਤੇ ਅਣਗੌਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸੀ: ਸ਼ਹਿਰੀ ਗਰੀਬ, ਕਾਲੇ, ਬਜ਼ੁਰਗ ਅਤੇ ਨਸ਼ੇੜੀ ਅਤੇ ਸਾਬਕਾ ਦੋਸ਼ੀ।
ਇਸ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਮੱਕਾ ਵਿੱਚ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਕਰੋ। ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਗ਼ਰੀਬ, ਅਯੋਗ ਗੁਲਾਮ, ਬਾਗ਼ੀ ਨੌਜਵਾਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟ ਔਰਤਾਂ ਸਨ। ਉਸ ਨੇ ਗੁਲਾਮਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕਾਂ ਦੇ ਧਰਮ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਵਿਰੁੱਧ ਬਗਾਵਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਤੀ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਰੱਦ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸਮਾਨਤਾ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਰੱਖਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਬਾਅਦ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਇਨਾਮ ਦੇਣ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਜੋ ਉਸਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸਖਤ ਸਨ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ਧ੍ਰੋਹ ਅਤੇ ਕਲੇਸ਼ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਦੇ ਸਨ।
ਤਿੰਨ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ, ਤਬਰੀ, ਇਬਨ ਸਾਦ ਅਤੇ ਇਬਨ ਇਸਹਾਕ ਇਸ ਗੱਲ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਹਨ ਕਿ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਿਰਫ ਕੁਝ ਨੇ ਹੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਸਲਾਮ ਕਬੂਲ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਨੇ ਲਾਲਚ ਅਤੇ ਲੁੱਟ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਲਈ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਕੀਤਾ। ਫਿਰ ਵੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸਲਾਮ ਨੂੰ ਜੇਤੂ ਬਣਾਇਆ. ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਸਾਥੀ, ਸਲਾਫ, ਰਫੀਅਨ, ਠੱਗ, ਹਮਲਾਵਰ, ਹਾਈਵੇ ਲੁਟੇਰੇ ਅਤੇ ਕਾਤਲ ਸਨ. ਅੱਜ ਦੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਵੀ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਖਰੇ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਜਿੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਉਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਓਨਾ ਹੀ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.
ਸ਼ਾਨਦਾਰਤਾ ਦੇ ਦਾਅਵੇ
ਕਲਟ ਲੀਡਰਾਂ ਕੋਲ ਮੈਗਾਲੋਮੈਨਿਕ ਸ਼ਖਸੀਅਤਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਿਮ ਜੋਨਸ ਅਤੇ ਮੁਹੰਮਦ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਅਤਿ-ਵਧਿਆ ਹੋਇਆ ਹੰਕਾਰ ਸੀ। ਨਵੇਂ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਲਈ, ਜੋਨਸ ਨੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਨਤਕ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ। ਕਿਤਾਬਚੇ ਵੰਡੇ ਗਏ, "ਪਾਦਰੀ ਜਿਮ ਜੋਨਸ ... ਸ਼ਾਨਦਾਰ!
ਚਮਤਕਾਰੀ! ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ! ਸਭ ਤੋਂ ਵਿਲੱਖਣ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਇਲਾਜ ਸੇਵਾ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਦੇਖੀ ਹੈ! ਉਸ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਦੇਖੋ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚਕਾਰ ਅਵਤਾਰ ਵਿੱਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ!"
ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਅਜਿਹੇ ਹੀ ਕਈ ਵੱਡੇ ਦਾਅਵੇ ਕੀਤੇ। ਉਸ ਦੇ ਕਠਪੁਤਲੀ ਦੇਵਤੇ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਚਮਕਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ।
ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸਾਰੇ ਜੀਵਾਂ ਲਈ ਰਹਿਮ ਵਜੋਂ ਭੇਜਿਆ ਹੈ। (Q. 21:107) ਅਤੇ ਯਕੀਨਨ ਤੁਹਾਡੇ (ਮੁਹੰਮਦ) ਕੋਲ ਮਹਾਨ ਨੈਤਿਕਤਾ ਹੈ। (Q. 68:4)
ਸੱਚਮੁੱਚ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਰਸੂਲ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਪਾਲਣ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ।
(Q. 33:21)
ਯਕੀਨਨ ਇਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਦੂਤ ਦਾ ਬਚਨ ਹੈ। (Q.81:19)
ਪਰ ਨਹੀਂ, ਯਹੋਵਾਹ ਦੀ ਕসম, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਕੋਈ (ਅਸਲ) ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਾਰੇ ਝਗੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਨਿਆਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਆਤਮਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਫੈਸਲਿਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੋਈ ਵਿਰੋਧ ਨਹੀਂ ਲੱਭਦੇ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ. (Q. 4:65)
ਆਖਰੀ ਆਇਤ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਮੁਹੰਮਦ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਆਲੋਚਨਾ ਜਾਂ ਅਸਹਿਮਤੀ 'ਤੇ ਨਾਰਾਜ਼ ਸੀ।
ਓਸ਼ੇਰੋ ਲਿਖਦਾ ਹੈ:
ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਜੋਨਸ ਦੇ ਉੱਚੇ ਐਲਾਨਾਂ ਅਤੇ ਪੀਪਲਜ਼ ਟੈਂਪਲ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਕਠੋਰਤਾਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਅੰਤਰ ਨੂੰ ਜੋਨਸ ਦੀ ਕਿਸੇ ਗਲਤੀ ਲਈ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਉਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਨਿੱਜੀ ਕਮੀਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਠਹਿਰਾਉਣਾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਾਬਕਾ ਮੈਂਬਰ ਨੇਵਾ ਸਲੀ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ: 'ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਉਂਦੇ ਸੀ ਜੋ ਸਹੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀਆਂ ਸਨ.' ਚਰਚ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇਕ ਵਿਲੱਖਣ ਅਤੇ ਵਿਗਾੜਵਾਲੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਕਸਤ ਹੋਈ, ਜਿਸ ਵਿਚ 'ਦਿ ਕਾਰਨ' ਜਿਮ ਜੋਨਸ ਦੁਆਰਾ ਕਹੇ ਗਏ ਕੁਝ ਵੀ ਬਣ ਗਿਆ। ਆਖਰਕਾਰ, ਭਾਸ਼ਣ, ਧੋਖੇ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਚਲਾਕੀ ਨਾਲ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ, ਜੋਨਸ ਮੌਤ ਨੂੰ 'ਕਦਮ ਚੁੱਕਣ' ਵਜੋਂ ਬੋਲ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਵੈ-ਵਿਨਾਸ਼ ਦੇ ਇੱਕ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਕੰਮ ਨੂੰ 'ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ' ਦੇ ਇੱਕ ਨੇਕ ਅਤੇ ਬਹਾਦਰ ਕੰਮ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ' ਅਤੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ।
ਇਸਲਾਮ ਵਿਚ ਇਹ ਬਹੁਤ ਆਮ ਗੱਲ ਹੈ। ਮੁਸਲਮਾਨ ਸਵੈ-ਇੱਛਾ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਵੀ ਗਲਤ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਸਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਸ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਅੱਲ੍ਹਾ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਮੌਤ ਪ੍ਰਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਵਿਚ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਜਿਮ ਜੋਨਸ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ਯੋਗ ਸਮਾਨਤਾ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦਿਓ.
ਓਸਾਮਾ ਬਿਨ ਲਾਦੇਨ ਨੇ ਅਮਰੀਕਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬਦਨਾਮ ਚਿੱਠੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਬਿਆਨ ਦਾ ਮੂਲ ਸਾਲ 636 ਵਿਚ ਕਾਦੇਸੀਆ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਮੁਸਲਿਮ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਕਮਾਂਡਰ ਖਾਲਿਦ ਇਬਨ ਵਲੀਦ ਨੇ ਖਲੀਫਾ ਅਬੂ ਬਕਰ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਫਾਰਸੀ ਕਮਾਂਡਰ ਨੂੰ ਭੇਜਿਆ ਸੀ। ਖੋਸਰੋ। ਸੰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ, "ਤੁਹਾਨੂੰ (ਖੋਸਰੋ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ) ਇਸਲਾਮ ਕਬੂਲ ਕਰ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹੋਵੋਗੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਆਦਮੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਫੌਜ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਹਾਂ ਜੋ ਮੌਤ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਇਹ ਬਿਰਤਾਂਤ ਅੱਜ ਦੇ ਮੁਸਲਿਮ ਉਪਦੇਸ਼ਾਂ, ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਅਤੇ ਪਾਠ ਪੁਸਤਕਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
Dissention Prohibition
“Why didn’t more people leave?” Osherow asks. “Once inside the People’s Temple, leaving was discouraged; defectors were hated. Nothing upset Jim Jones so much; people who left became the targets of his most vitriolic attacks and were blamed for any problems that occurred. One member recalled that after several teenage members left the Temple, ‘We hated those eight with such a passion because we knew any day they were going to try bombing us. I mean Jim Jones had us totally convinced of this.’”
A Muslim can’t hate anyone more than the apostates. Apostates, freethinkers, and critics are threatened and killed. Muslim dissenters are accused of blasphemy. They and lynched or executed. This comment was left in my blog by a Muslim. Notice the intensity of his rage. “Mr Ali sena ..... I wish that if i can get you some time in my life, and i promise to god i will kill you , kill you an kill you.” It is not that this person does not know how to write in English. When their cherished faith is slighted, blood rushes to their head and somehow they forget how to write. Muslims can hate no one more gutturally than the apostates. I know this makes you Jews out there envious. But sorry, not even the Jews can beat that.
Osherow writes, “Defecting became quite a risky enterprise, and, for most members, the potential benefits were very uncertain. Escape was not a viable option. Resistance was too costly. With no other alternatives apparent, compliance became the most reasonable course of action. The power that Jim Jones wielded kept the membership of the People’s Temple in line, and the difficulty of defecting helped to keep them in.”
The Quran makes it clear that apostasy is not an option. “If you renounced the faith, you would surely do evil in the land, and violate the ties of blood. Such are those on whom God has laid His curse, leaving them deaf and sightless.... Those who return to unbelief after God's guidance has been revealed to them are seduced by Satan and inspired by him...” (Q. 47:23-28) Here Muhammad is promising Divine chastisement for the apostates, along with punishment in this world. Bukhari reported, “Allah's Apostle said, ‘The blood of a Muslim who confesses that none has the right to be worshipped but Allah and that I am His Apostle, cannot be shed except in three cases: In Qisas for murder, a married person who commits illegal sexual intercourse, and the one who reverts from Islam (apostate) and leaves the Muslims.’” 362
Another hadith says a few apostates were brought to Ali and he burned them. When the news of this brutality reached Ibn 'Abbas, he said, “If I had been in his place, I would not have burnt them, as Allah's Apostle forbade it, saying, ‘Do not punish anybody with Allah's punishment (fire).’ I would have killed them according to the statement of Allah's Apostle, ‘Whoever changed his Islamic religion, then kill him.’”363
The Power of Persuasion
What attracted people to join Jones’s church in the first place? Let us analyze this question and compare it to what attracts converts to Islam.
Osherow credits Jones’s charismatic personality to his oratory power, aided by his genius in manipulating people who were most vulnerable. With promises and carefully honing his presentation to appeal to each specific audience he would easily win their hearts and imagination. In the words of Cicero “Nothing is so unbelievable that oratory cannot make it acceptable.”
Muhammad was fully aware of the power of oratory. He believed that “in eloquence there is magic”364 and used to say, “Some eloquent speech has the influence of magic (e.g., some people refuse to do something and then a good eloquent speaker addresses them and then they agree to do that very thing after his speech).”365
Elsewhere he bragged, “I have been given the keys of eloquent speech and given victory with terror.”366 He used the power of oratory for persuasion, and terror for intimidation.
Osherow writes, “The bulk of the People’s Temple membership was comprised of society’s needy and neglected: the urban poor, the black, the elderly and a sprinkling of addicts and ex-convicts.”367
Compare that to the early followers of Muhammad in Mecca. They were mostly poor, disfranchised slaves, rebellious youths, and a few disaffected women. He told the slaves to insult the religion of their masters. To the youths he said, rebel against their parents, and to women said if their husband does not convert their marriage is void. He spoke of social equality and the brotherhood of all the believers, but the exclusion of disbelievers. He promised rewards in the afterlife for those who were harsh to his enemies and encouraged sedition and discord.
The three historians, Tabari, Ibn Sa’d, and Ibn Ishaq agree that only a few of the early believers converted to Islam out of faith. The majority converted for greed and for a share in the booty. Nonetheless, irrespective of their intent, they made Islam victorious. The companions of Muhammad, the Salafs, were a bunch of ruffians, thugs, raiders, highway robbers, and murderers. Today’s devout Muslims are no different. The more they believe, the more dangerous they become.
Claims of Grandiosity
Cult leaders have megalomaniac personalities. Both Jim Jones and Muhammad had hyper-inflated egos. To attract new members, Jones held public services in various cities. Leaflets distributed read, “Pastor Jim Jones… Incredible!
Miraculous! Amazing! The Most Unique Prophetic Healing Service You’ve Ever Witnessed! Behold the Word Made Incarnate In Your Midst!”368
Muhammad made many similar lofty claims about himself. His sock puppet deity oft praised him glowingly.
We sent you not, but as a Mercy for all creatures. (Q.21:107) And surely you [Muhammad] have sublime morals. (Q.68:4)
Indeed in the Messenger of Allah you have a good example to follow.
(Q.33:21)
Verily this is the word of a most honorable Messenger. (Q.81:19)
But no, by the Lord, they can have no (real) faith, until they make you judge in all disputes between them, and find in their souls no resistance against your decisions, but accept them with the fullest conviction. (Q. 4:65)
The last verse makes it clear that Muhammad was seeking absolute obedience and frowned at any criticism or disagreement.
Osherow writes:
Members learned to attribute the apparent discrepancies between Jones’s lofty pronouncements and the rigors of life in the People’s Temple to their personal inadequacies rather than blaming them on any fault of Jones. As ex-member Neva Sly was quoted: ‘We always blamed ourselves for things that didn’t seem right.’369 A unique and distorted language developed within the church, in which ‘The Cause’ became anything that Jim Jones said.370 Ultimately, through the clever use of oratory, deception, and language, Jones could speak of death as ‘stepping over,’ thereby camouflaging a hopeless act of self-destruction as a noble and brave act of ‘revolutionary suicide,’ and the members accepted his words.
This is so typical in Islam. Muslims volunteer to take the blame for anything that goes wrong and credit Allah for everything that goes right. Also, notice the incredible similarity between the followers of Muhammad and those of Jim Jones in their approach to death.
The origin of the statement “we love death more than you love life,” with which Osama Bin Laden began his infamous letter to America is to be found in the Battle of Qadesiyya in the year 636, when the commander of the Muslim forces, Khalid ibn Walid, sent an emissary with a message from Caliph Abu Bakr to the Persian commander, Khosrau. The message stated, “You [Khosrau and his people] should convert to Islam, and then you will be safe, for if you don't, you should know that I have come to you with an army of men that love death, as you love life.” This account is recited in today's Muslim sermons, newspapers, and textbooks.
