ਮਿਰਗੀ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਲੋਕ

ਹੇਡੀ ਹੈਨਸਨ ਅਤੇ ਲੀਫ ਬੋਰਕ ਹੈਨਸਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਸਾਲੇ ਵਿੱਚ ਦੋਸ਼ ਲਾਇਆ ਕਿ ਉਹ ਟੀਐਲਈ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਇਸ ਨੂੰ ਗੁਪਤ ਰੱਖਿਆ ਸੀ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ: “ਸਾਰੇ ਦੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਸ਼ਹੀਦ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿੰਨਾ ਇੱਕ ਵਸਤੂ ਬਣ ਜਾਵੇ। ਤਰਸ ਦੀ, ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜੋ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬਗਾਵਤ ਕਰਨ ਲਈ ਉਕਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਲੋਕ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਮੂਰਖ ਅਤੇ ਖੋਖਲਾ ਸਮਝਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਇਹ ਦਰਸਾਉਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਉੱਘੀਆਂ ਵਿਸ਼ਵ-ਇਤਿਹਾਸਕ ਸ਼ਖਸੀਅਤਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਇਹੋ ਲੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਰਾਜ਼ ਹੈ।"
ਡੈਨਿਸ਼ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਸਹੀ ਸੀ। ਮੂਰਖ ਹੋਣ ਤੋਂ ਦੂਰ, TLE ਪੀੜਤ ਪ੍ਰਤਿਭਾਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਨ। TLE ਨੂੰ ਰਚਨਾਤਮਕਤਾ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਵਜੋਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸ਼ਾਲੀ ਲੋਕ TLE ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਸਨ ਅਤੇ ਦਲੀਲ ਨਾਲ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਸਥਿਤੀ ਲਈ ਆਪਣੀ ਰਚਨਾਤਮਕਤਾ ਦਾ ਰਿਣੀ ਸੀ। ਹਰ 1,000 ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪੰਜ ਤੋਂ ਦਸ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਕੋਲ TLE ਹੈ। ਉਹ ਸਾਰੇ, ਬੇਸ਼ੱਕ, ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਦੇ. ਸਟੀਵਨ ਸੀ. ਸ਼ੇਚਟਰ, ਐਮ.ਡੀ., ਹਾਰਵਰਡ ਮੈਡੀਕਲ ਸਕੂਲ ਦੇ ਨਿਊਰੋਲੋਜੀ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਅਤੇ ਮਿਰਗੀ 'ਤੇ ਕਈ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇ ਲੇਖਕ, ਨੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜੋ ਸੰਭਵ ਤੌਰ 'ਤੇ TLE ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਸਨ। ਇਸ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ, ਲੇਖਕ, ਵਿਸ਼ਵ ਨੇਤਾ, ਧਾਰਮਿਕ ਹਸਤੀਆਂ, ਚਿੱਤਰਕਾਰ, ਕਵੀ, ਸੰਗੀਤਕਾਰ, ਅਦਾਕਾਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹਸਤੀਆਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।
“ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਲੋਕ” ਸ਼ਾਚਟਰ ਲਿਖਦੇ ਹਨ, “ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਦੌਰੇ ਦੁਸ਼ਟ ਦੂਤਾਂ ਜਾਂ ਭੂਤ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਸਰੀਰ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਪੁਜਾਰੀਆਂ ਨੇ ਜਾਦੂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਭੂਤਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਮਿਰਗੀ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਅੰਧਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਅਤਰੇਆ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਗ੍ਰੀਸ ਦੇ ਹਿਪੋਕ੍ਰੇਟਸ ਵਰਗੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਡਾਕਟਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਦੌਰੇ ਨੂੰ ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਨਪੁੰਸਕਤਾ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਨਾ ਕਿ ਅਲੌਕਿਕ ਘਟਨਾ। ਉਹ ਅੱਗੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, "ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਦੌਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਤੀਕਵਾਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਰਚਨਾਤਮਕਤਾ ਜਾਂ ਅਸਾਧਾਰਨ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਯੋਗਤਾਵਾਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਬੰਧ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਵਿਦਵਾਨ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਇਸ ਗੱਲ ਦੇ ਸਬੂਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਕਰਸ਼ਤ ਹੋਏ ਹਨ ਕਿ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਪੈਗੰਬਰਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਪਵਿੱਤਰ ਪੁਰਸ਼ਾਂ, ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਨੇਤਾਵਾਂ, ਦਾਰਸ਼ਨਿਕਾਂ, ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਲਾ ਅਤੇ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਮਹਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਮਿਰਗੀ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਸਨ।”
ਅਰਸਤੂ, ਜੋ ਮਿਰਗੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ, ਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਸੁਕਰਾਤ ਨੂੰ ਮਿਰਗੀ ਸੀ। ਸ਼ੈਚਟਰ ਨੋਟ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਡਾ. ਜੇਰੋਮ ਏਂਗਲ, ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਮੈਡੀਸਨ ਵਿੱਚ ਨਿਊਰੋਲੋਜੀ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ, ਮਿਰਗੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਦੀ ਸਹਿ-ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਇੱਕ ਇਤਫ਼ਾਕ ਮੰਨਦੇ ਹਨ।
ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸ਼ਚਟਰ ਅੱਗੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਦੂਜੇ ਅਸਹਿਮਤ ਹਨ, ਅਤੇ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਰਗੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਸਬੰਧ ਪਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। Eve LaPlante ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ Seized ਵਿੱਚ ਲਿਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬ (ਜਟਿਲ ਅੰਸ਼ਕ) ਮਿਰਗੀ ਵਿੱਚ ਪਾਈ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਅਸਧਾਰਨ ਦਿਮਾਗੀ ਗਤੀਵਿਧੀ ਰਚਨਾਤਮਕ ਸੋਚ ਅਤੇ ਕਲਾ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਨਿਊਰੋਸਾਈਕੋਲੋਜਿਸਟ ਡਾ. ਪੌਲ ਸਪੀਅਰਸ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ: 'ਕਈ ਵਾਰ ਉਹੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜੋ ਮਿਰਗੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸ਼ਾਲੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ [ਦਿਮਾਗ ਦੇ] ਕਿਸੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰੀ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।''
ਇਹ ਇੱਕ ਦਿਲਚਸਪ ਸਿਧਾਂਤ ਹੈ। ਜੇ ਸਪੀਅਰਸ ਸਹੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ TLE ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਅਤੇ ਸਿਰਜਣਾਤਮਕਤਾ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜੋ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਭਰਪਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਹੈ।
ਹੇਠਾਂ ਕੁਝ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸ਼ਾਲੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਸੂਚੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੇਚਟਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਦੌਰੇ ਪੈ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਹੈਰੀਏਟ ਟਬਮੈਨ: ਉਹ ਕਾਲੀ ਔਰਤ ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੈਂਕੜੇ ਸਾਥੀ ਗੁਲਾਮਾਂ ਨੂੰ ਅਮਰੀਕੀ ਦੱਖਣ ਤੋਂ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਆਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ "ਮੂਸਾ" ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।
ਸੇਂਟ ਪੌਲ: ਸਭ ਤੋਂ ਮਹਾਨ ਈਸਾਈ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਜਿਸ ਦੇ ਬਿਨਾਂ ਈਸਾਈਅਤ ਸ਼ਾਇਦ ਕਦੇ ਵੀ ਵਿਸ਼ਵ ਧਰਮ ਬਣਨ ਲਈ ਯੂਰਪ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦਾ ਸੀ।
ਜੋਨ ਆਫ ਆਰਕ: ਮੱਧਯੁਗੀ ਫਰਾਂਸ ਦੇ ਇੱਕ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਅਨਪੜ੍ਹ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਧੀ ਜਿਸਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਫੌਜੀ ਜਿੱਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਰਾਹ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ। ਤੇਰ੍ਹਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਜੋਨ ਨੇ ਅਨੰਦਮਈ ਪਲਾਂ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੀਆਂ ਝਲਕੀਆਂ ਵੇਖੀਆਂ, ਸੰਤਾਂ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਸੁਣੀਆਂ ਅਤੇ ਦੂਤਾਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਵੇਖੇ।
ਅਲਫ੍ਰੇਡ ਨੋਬਲ: ਸਵੀਡਿਸ਼ ਰਸਾਇਣ ਵਿਗਿਆਨੀ ਅਤੇ ਉਦਯੋਗਪਤੀ ਜਿਸਨੇ ਡਾਇਨਾਮਾਈਟ ਦੀ ਕਾਢ ਕੱਢੀ ਅਤੇ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਲਈ ਵਿੱਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ।
ਦਾਂਤੇ: ਲਾ ਡਿਵੀਨਾ ਕਾਮੇਡੀਆ ਦਾ ਲੇਖਕ;
ਸਰ ਵਾਲਟਰ ਸਕਾਟ: ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਦੌਰ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਾਹਿਤਕ ਹਸਤੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ; 18ਵੀਂ ਸਦੀ।
ਜੋਨਾਥਨ ਸਵਿਫਟ: ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿਅੰਗਕਾਰ, ਗੁਲੀਵਰਜ਼ ਟ੍ਰੈਵਲਜ਼ ਦਾ ਲੇਖਕ।
ਐਡਗਰ ਐਲਨ ਪੋ: ਉਨ੍ਹੀਵੀਂ ਸਦੀ ਦਾ ਅਮਰੀਕੀ ਲੇਖਕ।
ਲਾਰਡ ਬਾਇਰਨ, ਪਰਸੀ ਬਾਇਸ਼ੇ ਸ਼ੈਲੀ, ਅਤੇ ਐਲਫ੍ਰੇਡ ਲਾਰਡ ਟੈਨੀਸਨ: ਤਿੰਨ ਮਹਾਨ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਕਵੀ,
ਚਾਰਲਸ ਡਿਕਨਜ਼: ਏ ਕ੍ਰਿਸਮਸ ਕੈਰੋਲ ਅਤੇ ਓਲੀਵਰ ਟਵਿਸਟ ਵਰਗੀਆਂ ਕਲਾਸਿਕ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦਾ ਵਿਕਟੋਰੀਅਨ ਲੇਖਕ।
ਲੇਵਿਸ ਕੈਰੋਲ: ਐਲਿਸਜ਼ ਐਡਵੈਂਚਰਜ਼ ਇਨ ਵੰਡਰਲੈਂਡ ਦਾ ਲੇਖਕ ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬ ਦੌਰੇ ਬਾਰੇ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਐਲਿਸ ਦੇ ਸਾਹਸ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸਨਸਨੀ - ਇੱਕ ਛੇਕ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗਣ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦੌਰੇ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਆਮ ਗੱਲ ਹੈ।
ਫ਼ਯੋਦਰ ਦੋਸਤੋਵਸਕੀ, ਮਹਾਨ ਰੂਸੀ ਨਾਵਲਕਾਰ, ਕ੍ਰਾਈਮ ਐਂਡ ਪਨਿਸ਼ਮੈਂਟ ਅਤੇ ਦ ਬ੍ਰਦਰਜ਼ ਕਰਾਮਾਜ਼ੋਵ ਵਰਗੀਆਂ ਕਲਾਸਿਕਾਂ ਦਾ ਲੇਖਕ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਪੱਛਮੀ ਨਾਵਲ ਨੂੰ ਇਸਦੀਆਂ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੇ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਲਈ ਮੰਨਦੇ ਹਨ।
ਮੁਹੰਮਦ ਨੂੰ ਪੰਜ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾ ਦੌਰਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਦੋਸਤੋਵਸਕੀ ਨੂੰ ਨੌਂ ਵਜੇ ਪਹਿਲਾ ਦੌਰਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਮਾਫੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜੋ ਕਿ 25 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੱਕ ਚੱਲੀ, ਉਸਨੂੰ ਹਰ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਜਾਂ ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਦੌਰੇ ਪੈਂਦੇ ਸਨ, ਚੰਗੇ ਅਤੇ ਮਾੜੇ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਉਤਰਾਅ-ਚੜ੍ਹਾਅ ਆਉਂਦੇ ਸਨ। ਉਸ ਦੇ ਵੱਡੇ ਦੌਰੇ ਪੈਣ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਕਿੰਟਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਉਸ ਦੇ ਅਨੰਦਮਈ ਆਭਾਸ ਅਲੌਕਿਕ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਪਲ ਸਨ, ਜੋ ਫਿਰ ਡਰ ਦੀ ਇੱਕ ਦੁਖੀ ਭਾਵਨਾ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਏ। ਉਸਦੇ ਅਨੁਭਵ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਸਮਾਨ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਰਕ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਭਿਆਨਕ ਸੀ, ਤਬਾਹੀ ਅਤੇ ਤਸੀਹੇ ਦੇ ਭਿਆਨਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇੱਥੇ ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਜੋ ਕੁਝ ਦੇਖਿਆ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਹਨ: ਪਰ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਦਾ ਇੱਕ ਕੱਪੜਾ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ: ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਉੱਤੇ ਉਬਲਦਾ ਪਾਣੀ ਡੋਲ੍ਹਿਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰਾਂ ਅਤੇ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ) ਚਮੜੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਖੁਰਕਿਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ (ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਲਈ) ਲੋਹੇ ਦੀਆਂ ਗਦਾੜੀਆਂ ਵੀ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਹਰ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਦੁੱਖਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁਣਗੇ ਤਾਂ ਉਹ ਉਥੇ ਵਾਪਸ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ (ਕਿਹਾ ਜਾਵੇਗਾ) 'ਸੜਨ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਦਾ ਸੁਆਦ ਚੱਖੋ!' (ਕੁਰਾਨ: 22: 19-22)
ਪਰ ਉਹ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੰਤੁਲਨ ਹਲਕਾ ਹੈ, ਉਹ ਹੋਣਗੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਆਤਮਾ ਗੁਆ ਲਈ ਹੈ; ਉਹ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਗੇ। ਅੱਗ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦੇਵੇਗੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਉਸ ਵਿੱਚ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਕਰਨਗੇ, ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਜਾੜ ਕੇ। (ਕੁਰਾਨ: 23:103-104)
ਦੋਸਤੋਵਸਕੀ ਨੇ ਵੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੀ ਇੱਕ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਫਲੈਸ਼ ਦੇਖੀ। ਫਿਰ ਉਹ ਚੀਕਦਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੋ ਸਕਿੰਟ ਲਈ ਹੋਸ਼ ਗੁਆ ਦਿੰਦਾ। ਕਈ ਵਾਰ ਮਿਰਗੀ ਦਾ ਡਿਸਚਾਰਜ ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਆਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਸੈਕੰਡਰੀ ਟੌਨਿਕ-ਕਲੋਨਿਕ (ਗ੍ਰੈਂਡ ਮਲ) ਦੌਰਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹ ਦੌਰੇ ਦੌਰਾਨ ਵਾਪਰੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਨੂੰ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਉਦਾਸ, ਦੋਸ਼ੀ ਅਤੇ ਚਿੜਚਿੜੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਸੀ।
ਕਾਉਂਟ ਲਿਓ ਟਾਲਸਟਾਏ: ਅੰਨਾ ਕੈਰੇਨੀਨਾ ਅਤੇ ਵਾਰ ਐਂਡ ਪੀਸ ਦੀ ਉਨ੍ਹੀਵੀਂ ਸਦੀ ਦੀ ਮਹਾਨ ਰੂਸੀ ਲੇਖਕਾ ਨੂੰ ਵੀ ਮਿਰਗੀ ਸੀ।
Gustave Flaubert: ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਮਹਾਨ ਨਾਮ ਹੈ. ਉਨ੍ਹੀਵੀਂ ਸਦੀ ਦੀ ਇਸ ਫ੍ਰੈਂਚ ਸਾਹਿਤਕ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਨੇ ਮੈਡਮ ਬੋਵਰੀ ਅਤੇ ਏ ਸੈਂਟੀਮੈਂਟਲ ਐਜੂਕੇਸ਼ਨ ਵਰਗੀਆਂ ਮਹਾਨ ਰਚਨਾਵਾਂ ਲਿਖੀਆਂ। ਸ਼ੈਚਟਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, "ਫਲਾਬਰਟ ਦਾ ਆਮ ਦੌਰਾ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਤਬਾਹੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਸੁਰੱਖਿਅਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਪਹਿਲੂ ਵਿੱਚ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਉਸਦੇ ਦੌਰੇ 'ਮੇਰੇ ਮਾੜੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਵਿਚਾਰਾਂ ਅਤੇ ਚਿੱਤਰਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਭੰਵਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਏ, ਜਿਸ ਦੌਰਾਨ ਅਜਿਹਾ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੀ ਚੇਤਨਾ ਤੂਫਾਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਭਾਂਡੇ ਵਾਂਗ ਡੁੱਬ ਗਈ ਹੈ।' ਉਸਨੇ ਵਿਰਲਾਪ ਕੀਤਾ, ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕਾਹਲੀ ਸੀ, ਅਗਨੀ ਭਰਮ ਦੇਖੇ, ਝਗੜੇ ਹੋਏ। ਮੂੰਹ, ਆਪਣੀ ਸੱਜੀ ਬਾਂਹ ਨੂੰ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਹਿਲਾਇਆ, ਲਗਭਗ ਦਸ ਮਿੰਟਾਂ ਦੇ ਅੰਤਰਾਲ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਉਲਟੀ ਹੋ ਗਈ।"
ਡੈਮ ਅਗਾਥਾ ਕ੍ਰਿਸਟੀ: ਰਹੱਸਮਈ ਨਾਵਲਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਵੀ ਮਿਰਗੀ ਸੀ।
ਟਰੂਮਨ ਕੈਪੋਟ: ਟਿਫਨੀ 'ਤੇ ਇਨ ਕੋਲਡ ਬਲੱਡ ਐਂਡ ਬ੍ਰੇਕਫਾਸਟ ਦਾ ਅਮਰੀਕੀ ਲੇਖਕ।
ਜਾਰਜ ਫਰੈਡਰਿਕ ਹੈਂਡਲ: ਮਸੀਹਾ ਦਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਬਾਰੋਕ ਸੰਗੀਤਕਾਰ।
ਨਿਕੋਲੋ ਪਗਾਨਿਨੀ: ਮਹਾਨ ਵਾਇਲਨਵਾਦਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ।
ਪੀਟਰ ਚਾਈਕੋਵਸਕੀ: ਬੈਲੇ ਸਲੀਪਿੰਗ ਬਿਊਟੀ ਅਤੇ ਦ ਨਟਕ੍ਰੈਕਰ ਦਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਰੂਸੀ ਸੰਗੀਤਕਾਰ।
ਲੁਡਵਿਗ ਵੈਨ ਬੀਥੋਵਨ: ਸਭ ਤੋਂ ਮਹਾਨ ਕਲਾਸੀਕਲ ਸੰਗੀਤਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ।
ਸ਼ੇਚਟਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਨਮੂਨਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਿਰਗੀ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਰਜ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮਿਰਗੀ ਹੋਣ ਦੇ ਸ਼ੱਕੀ ਜਾਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਲੰਬੀ ਹੈ। ਮੁਹੰਮਦ ਬੁਰੀ ਸੰਗਤ ਵਿੱਚੋਂ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਕਲਪਨਾਤਮਕ ਸ਼ਕਤੀ, ਉਸਦੀ ਉਦਾਸੀ, ਉਸਦੇ ਆਤਮਘਾਤੀ ਵਿਚਾਰ, ਉਸਦੀ ਚਿੜਚਿੜਾਪਨ, ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਰੁਚੀ, ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ ਅਤੇ ਪਰਲੋਕ ਬਾਰੇ ਉਸਦੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ, ਉਸਦੇ ਦਰਸ਼ਨੀ ਅਤੇ ਸੁਣਨ ਸੰਬੰਧੀ ਭਰਮ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਲੱਛਣਾਂ ਨੂੰ TLE ਦੁਆਰਾ ਸਮਝਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮਿਰਗੀ ਮੁਹੰਮਦ ਦੀ ਬੇਰਹਿਮੀ, ਉਸਦੀ ਹਮਦਰਦੀ ਦੀ ਘਾਟ, ਉਸਦੇ ਸਮੂਹਿਕ ਕਤਲ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦ੍ਰਿੜ ਇਰਾਦੇ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ। ਇਹ ਉਸਦੇ ਨਾਰਸੀਸਿਸਟਿਕ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਦੇ ਵਿਗਾੜ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਸਨ। ਇਹ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਵਿਗਾੜਾਂ ਦਾ ਇਹ ਸੁਮੇਲ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਉਹ ਵਰਤਾਰਾ ਬਣਾਇਆ ਜੋ ਉਹ ਬਣ ਗਿਆ। ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਮਹਾਨਤਾ ਅਤੇ ਸਰਬ-ਸ਼ਕਤੀਮਾਨਤਾ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਰੱਖੇ। ਉਸ ਦੇ ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਮੈਗਲੋਮੇਨੀਆ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਪੁਸ਼ਟੀ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਰੱਬ ਦਾ ਚੁਣਿਆ ਹੋਇਆ ਨਬੀ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਸਹਿ-ਨਿਰਭਰ ਔਰਤ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ ਜੋ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਸ਼ੇਰ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਾਗਲਪਨ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮਹਾਨਤਾ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਮੁਹੰਮਦ ਆਪਣੇ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਮਿਸ਼ਨ ਦਾ ਯਕੀਨ ਰੱਖਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਆਤਮ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਦਾ ਇਹ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਕੁਰਾਨ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਟਰਾਂਸ ਦੌਰਾਨ ਉਸ ਉੱਤੇ "ਪ੍ਰਗਟ" ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਸ਼ਾਇਦ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਦੌਰੇ ਬੰਦ ਹੋ ਗਏ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸਦੀ ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਦਾ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾ ਕੇ, ਉਹ ਸਥਿਤੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਆਇਤਾਂ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਇੱਕ ਨਸ਼ੀਲੇ ਪਦਾਰਥ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਉਸਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ ਕਿ ਕੌਣ ਕਿਸ ਨੂੰ ਮੂਰਖ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੁਹੰਮਦ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਦਾਅਵੇ 'ਤੇ ਯਕੀਨ ਸੀ - ਭਾਵੇਂ ਉਸਨੇ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਝੂਠ ਬੋਲਿਆ, ਆਇਤਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਅਨੁਸਾਰ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ - ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ, ਜਦੋਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਹੋ ਗਈ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਉਹ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਨਾਲ ਅਸਹਿਮਤ ਹੋਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਲਈ ਬ੍ਰਹਮ ਅਧਿਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਰੱਬ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸਰਬਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਸੀ। ਉਹ ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਸਮਝਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਇੱਕ ਚੰਗੇ ਕਾਰਨ ਲਈ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਜਾਇਜ਼ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਲੁੱਟਿਆ ਅਤੇ ਕਤਲੇਆਮ ਕੀਤਾ, ਉਸਨੇ ਸਾਫ਼ ਜ਼ਮੀਰ ਨਾਲ ਕੀਤਾ। ਅੰਤ ਇੰਨਾ ਸੁਹਾਵਣਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇਸਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਸਾਧਨ ਜਾਇਜ਼ ਸਮਝੇ। ਉਸ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਯਕੀਨ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਖੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ ਠੀਕ ਸਮਝਿਆ। ਹੇਠ ਲਿਖੀਆਂ ਕੁਰਾਨ ਦੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਸਵੈ-ਵਿਆਖਿਆਤਮਕ ਹਨ।
ਅਤੇ ਜੋ ਕੋਈ ਅੱਲ੍ਹਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦੂਤ ਦੀ ਅਵੱਗਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਹੱਦਾਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਕਰੇਗਾ, ਅਤੇ ਉਸ ਲਈ ਇੱਕ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਸਜ਼ਾ ਹੋਵੇਗੀ। (ਕੁਰਾਨ. 4:14)
ਉਸ ਦਿਨ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਦੂਤ ਦੀ ਅਵੱਗਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਚਾਹੁਣਗੇ ਕਿ ਧਰਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸਮਤਲ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ, ਅਤੇ ਉਹ ਅੱਲ੍ਹਾ ਤੋਂ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਛੁਪਾਉਣਗੇ. (ਕੁਰਾਨ. 4:42)
ਜੋ ਕੋਈ ਵੀ ਅੱਲ੍ਹਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਰਸੂਲ ਦੀ ਅਵੱਗਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਲਈ ਨਰਕ ਦੀ ਅੱਗ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਰਹੇਗੀ। (ਕੁਰਾਨ. 72:23)
 

Other Famous People with Epilepsy
Heidi Hansen and Leif Bork Hansen allege S.ren Kierkegaard wrote in his journal that he suffered from TLE and had kept it a secret all his life, They quote him saying: “Of all sufferings there is perhaps none so martyring as to become an object of pity, nothing which so tempts one to rebel against God. People usually regard such a person as stupid and shallow, but it would not be difficult to show that precisely this is the hidden secret in the lives of many of the most eminent worldhistorical figures."258
The Danish philosopher was right. Far from being stupid, the TLE sufferers are among the geniuses. TLE can well be defined as the disease of creativity. Many famous and talented people in the history suffered from TLE and arguably, they owed their creativity to this condition. Between five to ten persons in every 1,000 people have TLE. Not all of them, of course, reach fame. Steven C. Schechter, M.D., professor of neurology at Harvard Medical School and author of several books on epilepsy, has compiled a list of prominent people in history who possibly suffered from TLE. This list comprises philosophers, writers, world leaders, religious figures, painters, poets, composers, actors, and other celebrities.
“Ancient people” writes Schachter, “thought epileptic seizures were caused by evil spirits or demons that had invaded a person's body. Priests attempted to cure people with epilepsy by driving the demons out of them with magic and prayers. This superstition was challenged by ancient physicians like Atreya of India and later Hippocrates of Greece, both of whom recognized seizure as a dysfunction of the brain and not a supernatural event.” He further says, “Epileptic seizures have a power and symbolism which, historically, have suggested a relationship with creativity or unusual leadership abilities. Scholars have long been fascinated by evidence that prominent prophets and other holy men, political leaders, philosophers, and many who achieved greatness in the arts and sciences, suffered from epilepsy.”259
Aristotle, who was the first to connect epilepsy to genius, claimed that Socrates had epilepsy. Schachter notes that Dr. Jerome Engel, professor of neurology at the University of California, School of Medicine, considers the co-existence of epilepsy and genius to be a coincidence.260
However, Schachter continues: “Others disagree, claiming to have found an association between epilepsy and giftedness in some people. Eve LaPlante in her book Seized, writes that the abnormal brain activity found in temporal lobe (complex partial) epilepsy plays a role in creative thinking and the making of art. Neuropsychologist Dr. Paul Spiers maintains: ‘Sometimes the same things that cause epilepsy result in giftedness. If you damage an area [of the brain] early enough in life, the corresponding area on the other side has a chance to overdevelop.’”261
This is an interesting theory. If Spiers is right, it is not the TLE that brings forth genius and creativity but the reaction of the brain to compensate for what is damaged.
The following is a short list of some of the geniuses who Schachter believes may have had epileptic seizures.
Harriet Tubman: the black woman who led hundreds of her fellow slaves from the American South to freedom in Canada. She came to be known as the “Moses” of her people.
Saint Paul: the greatest Christian evangelist without whom Christianity would probably never have reached Europe to become a World Religion.
Joan of Arc: the young uneducated farmer's daughter in a remote village of medieval France who altered the course of history through her amazing military victories. From age thirteen Joan reported ecstatic moments in which she saw flashes of light, heard voices of saints and saw visions of angels.
Alfred Nobel: the Swedish chemist and industrialist who invented dynamite and financed the Nobel Prize.
Dante: the author of La Divina Comedia;
Sir Walter Scott: one of the foremost literary figures of the romantic period; the 18th century.
Jonathan Swift: English satirist, author of Gulliver's Travels.
Edgar Allan Poe: the nineteenth century American author.
Lord Byron, Percy Bysshe Shelley, and Alfred Lord Tennyson: three of the greatest English Romantic poets,
Charles Dickens: the Victorian author of such classic books as A Christmas Carol and Oliver Twist.
Lewis Carroll: author of Alice's Adventures in Wonderland who may have been writing about his own temporal lobe seizures. The sensation initiating Alice's adventures - that of falling down a hole is a typical one to many people with seizures.
Fyodor Dostoyevsky, the great Russian novelist, author of such classics as Crime and Punishment and The Brothers Karamazov, who is considered by many to have brought the Western novel to the peak of its possibilities.
Muhammad had his first seizure at age five. Dostoyevsky had his first seizure at nine. After a remission, which lasted up to age 25, he had seizures every few days or months, fluctuating between good and bad periods. His ecstatic auras occurring seconds before his bigger seizures were moments of transcendent happiness, which then changed to an anguished feeling of dread. His experiences were similar to those of Muhammad, whose vision of hell was dreadful, filled with doom and horrendous scenes of torture. Here are a couple of examples of what Muhammad saw: But those who deny for them will be cut out a garment of Fire: over their heads will be poured out boiling water. With it will be scalded what is within their bodies as well as (their) skins. In addition there will be maces of iron (to punish) them. Every time they wish to get away from anguish they will be forced back therein and (it will be said), ‘Taste ye the Penalty of Burning!’ (Q. 22: 19-22)
But those, whose balance is light, will be those who have lost their souls; in Hell will they abide. The fire will burn their faces, and they will therein grin, with their lips displaced. (Q. 23: 103-104)
Dostoyevsky also saw a blinding flash of light. Then he would cry out and lose consciousness for a second or two. Sometimes the epileptic discharge generalized across his brain, producing a secondary tonic-clonic (grand mal) seizure. Afterward he could not recall events and conversations that had occurred during the seizure, and he often felt depressed, guilty, and irritable for days.
Count Leo Tolstoy: The great nineteenth century Russian author of Anna Karenina and War and Peace, also may have had epilepsy.
Gustave Flaubert: is another great name in literature. This nineteenth century French literary genius wrote such masterpieces as Madame Bovary and A Sentimental Education. According to Schachter, “Flaubert's typical seizure began with a feeling of impending doom, after which he felt his sense of self grow insecure, as if he had been transported into another dimension. He wrote that his seizures arrived as ‘a whirlpool of ideas and images in my poor brain, during which it seemed that my consciousness sank like a vessel in a storm.’ He moaned, had a rush of memories, saw fiery hallucinations, foamed at the mouth, moved his right arm automatically, fell into a trance of about ten minutes, and vomited.”
Dame Agatha Christie: the leading British writer of mystery novels is also reported to have had epilepsy.
Truman Capote: American author of In Cold Blood and Breakfast at Tiffany's.
George Frederick Handel: the famous baroque composer of the Messiah.
Niccolo Paganini: one of the greatest violinists.
Peter Tchaikovsky: The eminent Russian composer of the ballets Sleeping Beauty and The Nutcracker.
Ludwig van Beethoven: One of the greatest classical composers ever.
Schachter says, this is just a sampling of the many, many famous people whose epilepsy has been recorded by historians. In fact the list of famous people diagnosed or suspected for having epilepsy is long. Muhammad is not among bad company. His imaginative power, his depression, his suicidal thoughts, his irritability, his interest in religion, his vision of the Doomsday and the afterlife, his visual and auditory hallucinations and many of his physical and psychological characteristics can all be explained by TLE. However, epilepsy does not explain Muhammad’s ruthlessness, his lack of empathy, his mass murders, and his dogged determination. Those were the results of his narcissistic personality disorder. It was this combination of personality and mental disorders that made him the phenomenon that he became. Muhammad harbored thoughts of grandiosity and omnipotence. His epileptic visions reaffirmed his megalomania and gave him the confirmation that he was indeed the chosen prophet of God. As if that were not enough, he married a co-dependent woman who sought her own greatness in lionizing her husband and encouraging his madness. Muhammad was convinced of his prophetic mission. It was this self-assurance that inspired those who were close to him and confirmed their faith. This does not mean that all the verses of the Quran have been “revealed” to him during his epileptic trances. The seizures probably stopped after a few years. However, convinced of his righteousness, he kept reciting verses as situation dictated. As a narcissist, he received his confirmation from his followers. It is difficult to say who was fooling whom. Muhammad was convinced of his claim – even though he freely lied, making up verses as he needed them – and yet, when people believed in him he was reconfirmed. As a result, he’s thought that he was vested with divine authority to exact punishment on those who disagreed with him. He was the voice of God and opposition to him meant opposition to the Almighty. He felt entitled to lie. It was for a good cause and therefore justified. When he looted and massacred, he did it with a clear conscience. The end was so august that he deemed all means to achieve it are legitimate. He was so convinced that it felt right to kill anyone who stood in his way. The following Qura’nic verses are self-explanatory.
And whoever disobeys Allah and His Messenger and goes beyond His limits, He will cause him to enter fire to abide in it, and he shall have an abasing chastisement. (Q.4:14)
On that day will those who disbelieve and disobey the Messenger desire that the earth were leveled with them, and they shall not hide any word from Allah. (Q.4:42)
Whoever disobeys Allah and His Messenger surely he shall have the fire of hell to abide therein for a long time. (Q. 72:23)

---