ਮੁਹੰਮਦ ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਰੂਸੀ ਹੋਂਦ ਦੇ ਲੇਖਕ ਫਿਓਦਰ ਦੋਸਤੋਵਸਕੀ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਮੁਹੰਮਦ ਸੱਚ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ
ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਅਸਲ ਸਨ, ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਉਸ ਲਈ। ਦੋਸਤੋਵਸਕੀ ਖੁਦ ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬ
ਐਪੀਲੇਪਸੀ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਇੱਕ ਪਾਤਰ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ, ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਜ਼ਬਤ
ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਤਾਂ ਸਵਰਗ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਖੁੱਲ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ ਉਹ ਮਹਾਨ ਸੁਨਹਿਰੀ ਤੁਰ੍ਹੀਆਂ 'ਤੇ ਵਜਦੇ
ਦੂਤਾਂ ਦੀ ਕਤਾਰ ਵਿੱਚ ਵੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਤਦ ਦੋ ਵੱਡੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਖੁੱਲ੍ਹਣਗੇ ਅਤੇ ਉਹ ਇੱਕ
ਸੁਨਹਿਰੀ ਪੌੜੀ ਵੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਸਿੰਘਾਸਣ ਤੱਕ ਲੈ ਜਾਵੇਗਾ।
7 ਮਈ, 2001 ਨੂੰ ਨਿਊਜ਼ਵੀਕ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ "ਧਰਮ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ" ਸਿਰਲੇਖ ਦੇ ਇੱਕ ਲੇਖ ਵਿੱਚ,
ਇੱਕ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਨਿਊਰੋਸਾਈਕੋਲੋਜੀ ਖੋਜਕਰਤਾ ਨੇ ਦੱਸਿਆ:
ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਕਰਾਸ ਦੀ ਮੂਰਤ, ਜਾਂ ਚਾਂਦੀ ਵਿੱਚ ਤਾਜ ਵਾਲਾ ਤੋਰਾਹ, ਧਾਰਮਿਕ ਅਚੰਭੇ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਪੈਦਾ
ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਵਿਜ਼ੂਅਲ-ਐਸੋਸਿਏਸ਼ਨ ਖੇਤਰ, ਜੋ ਅੱਖਾਂ ਦੁਆਰਾ
ਵੇਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਚਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਯਾਦਾਂ ਨਾਲ
ਜੋੜਦਾ ਹੈ, ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਨਾ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ। ਉਸ ਭਾਵਨਾ ਲਈ ਚਿੱਤਰ, ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਜਾਂ ਰੀਤੀ
ਰਿਵਾਜ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਦਰਸ਼ਨ ਵੀ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਉਤਪੰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ:
ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬਸ (ਜੋ ਕਿ ਭਾਸ਼ਾ, ਸੰਕਲਪਿਕ ਸੋਚ ਅਤੇ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨਾਂ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਸਰਕਟਾਂ ਦੇ
ਸਿਰ ਅਤੇ ਘਰ ਦੇ ਪਾਸਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਘੁਲਦੇ ਹਨ) ਦੀ ਬਿਜਲਈ ਉਤੇਜਨਾ ਦਰਸ਼ਣ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਟੈਂਪੋਰਲ-ਲੋਬ ਮਿਰਗੀ - ਇਹਨਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਗਤੀਵਿਧੀ ਦੇ ਅਸਧਾਰਨ ਵਿਸਫੋਟ - ਇਸਨੂੰ
ਅਤਿਅੰਤ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਅਧਿਐਨਾਂ ਨੇ ਟੈਂਪੋਰਲ-ਲੋਬ ਐਪੀਲੇਪਸੀ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਦੇ
ਵਿਚਕਾਰ ਸਬੰਧ 'ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਜਤਾਇਆ ਹੈ, ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਸਥਿਤੀ ਸਪਸ਼ਟ, ਜੋਨ ਆਫ ਆਰਕ-ਟਾਈਪ
ਧਾਰਮਿਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਅਤੇ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਚਾਲੂ ਕਰਦੀ ਜਾਪਦੀ ਹੈ।
ਹਾਲਾਂਕਿ ਟੈਂਪੋਰਲ-ਲੋਬ ਮਿਰਗੀ ਦੁਰਲੱਭ ਹੈ, ਖੋਜਕਰਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਹੈ ਕਿ "ਟੈਂਪੋਰਲ-ਲੋਬ
ਟ੍ਰਾਂਜਿਐਂਟਸ" ਨਾਮਕ ਇਲੈਕਟ੍ਰੀਕਲ ਗਤੀਵਿਧੀ ਦੇ ਫੋਕਸ ਫਟਣ ਨਾਲ ਰਹੱਸਮਈ ਅਨੁਭਵ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਸ
ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਪਰਖਣ ਲਈ, ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਲੌਰੇਨਟਿਅਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਮਾਈਕਲ ਪਰਸਿੰਗਰ ਨੇ ਇੱਕ
ਵਾਲੰਟੀਅਰ ਦੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਮੈਗਨੇਟ ਨਾਲ ਜੂਰੀ ਵਾਲਾ ਹੈਲਮੇਟ ਫਿੱਟ ਕੀਤਾ। ਹੈਲਮੇਟ ਇੱਕ
ਕਮਜ਼ੋਰ ਚੁੰਬਕੀ ਖੇਤਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਕੰਪਿਊਟਰ ਮਾਨੀਟਰ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਨਾਲੋਂ
ਮਜ਼ਬੂਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਫੀਲਡ ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬਸ ਵਿੱਚ ਬਿਜਲਈ ਗਤੀਵਿਧੀ ਦੇ ਫਟਣ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੀ
ਹੈ, ਪਰਸਿੰਗਰ ਲੱਭਦਾ ਹੈ, ਸੰਵੇਦਨਾਵਾਂ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਵਲੰਟੀਅਰ ਅਲੌਕਿਕ ਜਾਂ ਅਧਿਆਤਮਿਕ
ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ: ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਦਾ ਅਨੁਭਵ, ਬ੍ਰਹਮ ਦੀ ਭਾਵਨਾ। ਉਹ ਸ਼ੱਕ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ
ਧਾਰਮਿਕ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੂੰ ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬਜ਼ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਬਿਜਲਈ ਤੂਫਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ
ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਤੂਫਾਨ ਚਿੰਤਾ, ਨਿੱਜੀ ਸੰਕਟ, ਆਕਸੀਜਨ ਦੀ ਕਮੀ, ਘੱਟ ਬਲੱਡ ਸ਼ੂਗਰ ਅਤੇ
ਸਧਾਰਨ ਥਕਾਵਟ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ - ਇੱਕ ਕਾਰਨ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੁਝ ਲੋਕ
"ਰੱਬ ਨੂੰ ਲੱਭਦੇ ਹਨ"। ਅਜਿਹੇ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ।
ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਰਹੱਸਵਾਦੀ
ਅਨੁਭਵਾਂ ਦਾ ਮੂਲ
ਕੀ ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬ ਨੂੰ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਰਹੱਸਮਈ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਨਾ ਸੰਭਵ ਹੈ
ਜਿਵੇਂ ਕਿ "ਮੌਜੂਦਗੀ", ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਸੁਣਨਾ, ਲਾਈਟਾਂ ਦੇਖਣਾ, ਜਾਂ ਭੂਤ ਵੀ? ਮਾਈਕਲ ਪਰਸਿੰਗਰ,
ਕੈਨੇਡਾ ਦੀ ਲੌਰੇਂਟਿਅਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਨਿਊਰੋਸਾਈਕੋਲੋਜਿਸਟ, ਉੱਪਰ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ,
ਅਜਿਹਾ ਸੋਚਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਇਹ ਦਰਸਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ "ਧਾਰਮਿਕ ਅਨੁਭਵ ਹੋਣ" ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ
ਵਰਣਿਤ ਸੰਵੇਦਨਾ ਸਾਡੇ ਦੁਵੱਲੇ ਦਿਮਾਗ ਦੀਆਂ ਬੁਖ਼ਾਰ ਵਾਲੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦਾ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਮਾੜਾ
ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੈ। ਸਧਾਰਨ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ: ਜਦੋਂ ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਸੱਜਾ ਗੋਲਾਕਾਰ, ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੀ ਸੀਟ,
ਦਿਮਾਗੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੀਆਂ ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ
ਹੈ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਖੱਬਾ ਗੋਲਾਕਾਰ, ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਸੀਟ, ਨੂੰ ਇਸ ਅਣਹੋਂਦ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ
ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਸਤੀ, ਮਨ ਇੱਕ "ਸੰਵੇਦਿਤ ਮੌਜੂਦਗੀ" ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਕੇਨ ਹੋਲਿੰਗਸ, "ਦਿ ਐਕਸੋਰਸਿਜ਼ਮ" ਸਿਰਲੇਖ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਲੇਖ ਵਿੱਚ ਲਿਖਦਾ ਹੈ: "ਪਰਸਿੰਗਰ... ਦਲੀਲ
ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਧਾਰਮਿਕ ਅਨੁਭਵ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੌਜੂਦਾ ਅਧਿਐਨਾਂ ਤੋਂ ਪਤਾ ਚੱਲਦਾ
ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੀ ਸਵੈ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਖੱਬੇ ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਸਾਡੇ ਦਿਮਾਗ
ਦੇ ਤਰਕਪੂਰਨ ਅਤੇ ਸਟੀਕ ਗੋਲਸਫੇਰ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ, ਜੋ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਚੇਤਨਾ ਅਤੇ ਬਾਹਰੀ ਸੰਸਾਰ
ਵਿਚਕਾਰ ਸੀਮਾ ਨੂੰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਲੋਬ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰੋ, ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ
ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋਗੇ - ਧਾਰਮਿਕ ਅਨੁਭਵ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਰੂਪ। ਸਾਡੇ ਦਿਮਾਗ
ਦੇ ਸਿਰਜਣਾਤਮਕ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਪੱਖ 'ਤੇ, ਸਹੀ ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬ ਨੂੰ ਉਤੇਜਿਤ ਕਰੋ, ਅਤੇ
ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੀ ਇੱਕ ਸਹੀ ਅਰਧ-ਗੋਲੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਅਸੀਂ ਇੱਕ 'ਵੱਖਰੀ'
ਹਸਤੀ ਵਜੋਂ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।"
ਪਰਸਿੰਗਰ ਨੇ ਵਲੰਟੀਅਰਾਂ ਦੇ ਮੰਦਰਾਂ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਹਲਕੇ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਮੈਗਨੈਟਿਕ ਫੀਲਡਾਂ ਨੂੰ
ਛੱਡਣ ਵਾਲੇ ਸੋਲਨੋਇਡਜ਼ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਹੈਲਮੇਟ ਫਿੱਟ ਕੀਤਾ। ਵਲੰਟੀਅਰਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ
ਖਾਲੀ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਅੱਖਾਂ 'ਤੇ ਪੱਟੀ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਬੈਠਣ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ - "ਸਵਰਗ ਅਤੇ ਨਰਕ ਦਾ
ਚੈਂਬਰ" ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਸਨੂੰ ਮਜ਼ਾਕ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਖਰਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬਦਲ ਕੇ, ਇਸ
ਪ੍ਰਯੋਗ ਵਿੱਚ ਭਾਗ ਲੈਣ ਵਾਲੇ 80% ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਭੂਤ-ਪ੍ਰੇਤ ਦੀ "ਮੌਜੂਦਗੀ" ਨੂੰ
ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ, ਕਈ ਵਾਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਛੂਹਣਾ ਜਾਂ ਫੜਨਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਫਿਰਦੌਸ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਜਾਂ ਨਰਕ ਦੀ ਗੰਧ ਨੂੰ ਸੁੰਘਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਸੁਣੀਆਂ,
ਹਨੇਰੇ ਸੁਰੰਗਾਂ, ਲਾਈਟਾਂ ਦੇਖੀਆਂ, ਅਤੇ ਡੂੰਘੇ ਧਾਰਮਿਕ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤੇ।
ਐਡ ਕੋਨਰੋਏ, ਮਾਈਕਲ ਪਰਸਿੰਗਰ ਦੇ ਪ੍ਰਯੋਗਾਂ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟਿੰਗ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਲਿਖਦੇ ਹਨ: “ਆਮ
ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ਖਸੀਅਤਾਂ ਜੋ ਵਧੀਆਂ ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬ ਗਤੀਵਿਧੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ…
ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਡਿਸਪਲੇ: ਰਚਨਾਤਮਕਤਾ, ਸੁਝਾਅ, ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਸਮਰੱਥਾ, ਅਤੇ ਅਨੁਭਵੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ। ਉਹਨਾਂ
ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਕਲਪਨਾ ਜਾਂ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੀ
ਅਨੁਕੂਲਤਾ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ
ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੇ ਬਾਅਦ ਹਲਕੇ ਉਦਾਸੀ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦੀ
ਭਾਵਨਾ ਦੇ ਵਧੇਰੇ ਅਕਸਰ ਅਨੁਭਵ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ 'ਇੱਕ ਹਸਤੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ'; ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਕਲਪਾਂ ਦੀ ਬਜਾਏ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਦਾ
ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।”
ਪਰਸਿੰਗਰ ਨੇ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨੇ ਇਸ ਭੂਤ-ਪ੍ਰੇਤ ਧਾਰਨਾ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨਾਵਾਂ
ਨਾਲ ਲੇਬਲ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣੂ ਹਨ। ਧਾਰਮਿਕ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀਆਂ ਪਵਿੱਤਰ
ਸ਼ਖਸੀਅਤਾਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹਨ - ਏਲੀਯਾਹ, ਜੀਸਸ, ਦ ਵਰਜਿਨ ਮੈਰੀ, ਮੁਹੰਮਦ, ਸਕਾਈ ਸਪਿਰਿਟ,
ਆਦਿ। ਕੁਝ ਵਿਸ਼ੇ ਫਰੂਡੀਅਨ ਵਿਆਖਿਆਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉਭਰ ਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਏ ਹਨ - ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਕਿਸੇ
ਦੇ ਦਾਦਾ ਵਜੋਂ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ।
ਇਹ ਵਿਧੀ ਨੇੜੇ-ਮੌਤ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ (NDES)
ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਵਰਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਹੋਲਿੰਗਸ ਲਿਖਦੇ ਹਨ, "1933 ਵਿੱਚ ਮਾਂਟਰੀਅਲ ਦੇ
ਨਿਊਰੋਸਰਜਨ ਵਾਈਲਡਰ ਪੇਨਫੀਲਡ ਨੇ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਨਸ ਸੈੱਲਾਂ
ਨੂੰ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਤੇਜਿਤ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਮਰੀਜ਼ ਸੰਵੇਦੀ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਵਿਸਤਾਰ ਵਿੱਚ ਪਿਛਲੇ
ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੂੰ 'ਮੁੜ ਸੁਰਜੀਤ' ਕਰੇਗਾ। ਆਪਣੇ ਵਿਵਾਦਿਤ 1976 ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ, ਦ ਓਰੀਜਿਨ ਆਫ਼
ਕੌਨਸ਼ੀਅਸਨੇਸ ਇਨ ਦ ਬ੍ਰੇਕਡਾਊਨ ਆਫ਼ ਦ ਬਾਈਕੈਮਰਲ ਮਾਈਂਡ ਵਿੱਚ, ਪ੍ਰਿੰਸਟਨ ਦੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨੀ
ਜੂਲੀਅਨ ਜੇਨੇਸ ਨੇ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 'ਧਾਰਮਿਕ ਅਨੁਭਵ ਹੋਣ' ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਰਣਿਤ
ਸੰਵੇਦਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਸੱਜੇ ਅਤੇ ਖੱਬੇ ਹਿੱਸੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਬੁਖ਼ਾਰ ਵਾਲੇ ਪਰਸਪਰ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦਾ ਇੱਕ ਮਾੜਾ
ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਦਿਮਾਗ ਦਾ। ਉਸ ਨੇ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਪੂਰਵਜਾਂ ਕੋਲ ਅਜਿਹੇ
ਆਦਾਨ-ਪ੍ਰਦਾਨ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਨ ਲਈ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਪਛਾਣ ਦੀ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ਭਾਵਨਾ ਦੀ ਘਾਟ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ
ਕਿ ਉੱਚੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ।"
ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਅਨੰਦਮਈ
ਅਨੁਭਵ
ਤੀਬਰ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਦੇ ਉਸ ਪਲ ਵਿੱਚ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ? ਹੋਲਿੰਗਜ਼ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ,
“ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਐਮੀਗਡਾਲਾ ਵਿੱਚ ਗਤੀਵਿਧੀ, ਜੋ ਖਤਰਿਆਂ ਲਈ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਡਰ
ਨੂੰ ਰਜਿਸਟਰ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਘੱਟ ਗਈ ਹੈ। ਪੈਰੀਟਲ ਲੋਬ ਸਰਕਟ, ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿਸ਼ਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਕਰਦੇ
ਹਨ, ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਫਰੰਟਲ ਅਤੇ ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬਸ ਵਿੱਚ ਸਰਕਟ, ਜੋ ਸਮੇਂ ਦੀ
ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮੈਡੀਟੇਸ਼ਨ
ਦੌਰਾਨ ਤਿੱਬਤੀ ਬੋਧੀਆਂ ਅਤੇ ਫ੍ਰਾਂਸਿਸਕਨ ਨਨਾਂ ਤੋਂ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤੇ ਬ੍ਰੇਨ-ਇਮੇਜਿੰਗ ਡੇਟਾ ਦੀ
ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਪੈਨਸਿਲਵੇਨੀਆ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਡਾ. ਐਂਡਰਿਊ ਨਿਊਬਰਗ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਦਿਮਾਗ ਦੇ
ਉੱਪਰ ਅਤੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ, ਉੱਚੇ ਪੈਰੀਟਲ ਲੋਬ ਵਿੱਚ ਨਿਊਰੋਨਸ ਦਾ ਇੱਕ ਬੰਡਲ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ
ਖੇਤਰ ਸਥਿਤੀ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ।”
ਪਰਸਿੰਗਰ ਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਹੈ ਕਿ "ਰੂਹਾਨੀ" ਅਤੇ "ਅਲੌਕਿਕ" ਅਨੁਭਵ ਖੱਬੇ ਅਤੇ ਸੱਜੇ ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬਸ
ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਹੀ ਸੰਚਾਰ ਅਤੇ ਤਾਲਮੇਲ ਦੀ ਘਾਟ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹਨ। ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ,
ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਦਾ ਅਨੁਭਵ, ਸਰੀਰ ਦੇ ਅੰਗਾਂ ਦੀ ਅਜੀਬ ਵਿਗਾੜ, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਧਾਰਮਿਕ
ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਵੀ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪਰਸਿੰਗਰ ਇਹਨਾਂ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੂੰ 'ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬ
ਟਰਾਂਜਿਐਂਟਸ' ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬ ਵਿੱਚ ਨਿਊਰੋਨਲ ਫਾਇਰਿੰਗ ਪੈਟਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ
ਅਤੇ ਅਸਥਿਰਤਾ। ਇਹ ਅਨੁਭਵ ਧਾਰਮਿਕ ਰਾਜ ਕਿਵੇਂ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ? ਸਾਡੀ "ਸਵੈ ਦੀ ਭਾਵਨਾ,"
ਪਰਸਿੰਗਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, "ਖੱਬੇ ਗੋਲਾਕਾਰ ਟੈਂਪੋਰਲ ਕਾਰਟੈਕਸ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਈ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਆਮ ਕੰਮਕਾਜ ਦੇ ਤਹਿਤ ਇਹ ਸੱਜੇ ਗੋਲਸਫੇਰ ਟੈਂਪੋਰਲ ਕਾਰਟੈਕਸ ਵਿੱਚ ਸੰਬੰਧਿਤ
ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਅਸੰਤੁਲਿਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ,
ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦੌਰੇ ਜਾਂ ਅਸਥਾਈ ਘਟਨਾ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਖੱਬੇ ਗੋਲਾਕਾਰ ਅਸੰਤੁਲਿਤ ਗਤੀਵਿਧੀ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ
'ਦੂਜੇ ਸਵੈ', ਜਾਂ 'ਸੰਵੇਦਿਤ ਮੌਜੂਦਗੀ' ਵਜੋਂ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ 'ਮੌਜੂਦਗੀ'
ਦੇ ਅਨੁਭਵਾਂ ਦਾ ਲੇਖਾ ਜੋਖਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕਮਰਾ (ਜਿਸ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਦੂਤ, ਭੂਤ, ਪਰਦੇਸੀ, ਜਾਂ ਭੂਤ
ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ), ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣਾ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਨੇੜੇ-ਮੌਤ ਦੇ
ਅਨੁਭਵਾਂ ਵਿੱਚ), ਜਾਂ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ 'ਰੱਬ'। ਜਦੋਂ ਐਮੀਗਡਾਲਾ (ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਲ ਦਿਮਾਗ ਦਾ
ਡੂੰਘੇ ਬੈਠਾ ਖੇਤਰ) ਅਸਥਾਈ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਕਾਰਕ ਅਨੁਭਵ ਨੂੰ
ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜੋ, ਜਦੋਂ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤੀਬਰ
ਧਾਰਮਿਕ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।”
Muhammad Was Not Lying
The Russian existential writer Fyodor Dostoyevsky thought that Muhammad
was telling the truth. He believed that Muhammad’s experiences were real, at
least to him. Dostoyevsky himself suffered from temporal lobe epilepsy. He
revealed, via one of his characters, that when he had a seizure the gates of
Heaven would open and he could see row upon row of angels blowing on great
golden trumpets. Then two great golden doors would open and he could see a
golden stairway that would lead right up to the throne of God.234
In an article titled “Religion and the Brain” published in Newsweek, on May 7,
2001, a Canadian neuropsychology researcher explained:
When the image of a cross, or a Torah crowned in silver, triggers a sense of
religious awe, it is because the brain’s visual-association area, which
interprets what the eyes see and connects images to emotions and memories, has
learned to link those images to that feeling. Visions that arise during prayer
or ritual are also generated in the association area: electrical stimulation of
the temporal lobes (which nestle along the sides of the head and house the
circuits responsible for language, conceptual thinking and associations)
produces visions.
Temporal-lobe epilepsy—abnormal bursts of electrical activity in these regions —
takes this to extremes. Although some studies have cast doubt on the connection
between temporal-lobe epilepsy and religiosity, others find that the condition
seems to trigger vivid, Joan of Arc-type religious visions and voices.
Although temporal-lobe epilepsy is rare, researchers suspect that focused bursts
of electrical activity called “temporal-lobe transients” may yield mystical
experiences. To test this idea, Michael Persinger of Laurentian University in
Canada fits a helmet jury-rigged with electromagnets onto a volunteer’s head.
The helmet creates a weak magnetic field, no stronger than that produced by a
computer monitor. The field triggers bursts of electrical activity in the
temporal lobes, Persinger finds, producing sensations that volunteers describe
as supernatural or spiritual: an out-of-body experience, a sense of the divine.
He suspects that religious experiences are evoked by mini electrical storms in
the temporal lobes, and that such storms can be triggered by anxiety, personal
crisis, lack of oxygen, low blood sugar and simple fatigue— suggesting a reason
that some people “find God” in such moments.235
The Origin of Muhammad’s Mystical Experiences
Is it possible to tickle the temporal lobe and induce mystical experiences such
as sensing a “presence,” hearing sounds, seeing lights, or even ghosts? Michael
Persinger, the neuropsychologist at Canada's Laurentian University cited above,
thinks so. He has been able to demonstrate that the sensation described as
“having a religious experience” is merely a side effect of our bicameral brain's
feverish activities. In simple words: When the right hemisphere of the brain,
the seat of emotion, is stimulated in the cerebral region presumed to control
notions of self, and then the left hemisphere, the seat of language, is called
upon to make sense of this nonexistent entity, the mind generates a “sensed
presence.”236
Ken Hollings, in an article titled “The Exorcism” writes: “Persinger… argues
that religious experience is created within the brain. Current studies suggest
that our sense of self is produced by the left temporal lobe, located in the
logical and precise hemisphere of our brains, which helps maintain the boundary
between individual consciousness and the outside world. Shut that lobe down, and
you feel at one with the Universe – a prime form of religious experience.
Stimulate the right temporal lobe, on the creative and more emotional side of
our brains, and a right hemispheric sense of self is invoked, which we tend to
experience as a 'separate' entity.”237
Persinger fitted a motorcycle helmet with solenoids emitting mild
electromagnetic fields around the volunteers’ temples. The volunteers were made
to sit blindfolded in an empty room – “the chamber of heaven and hell” as it was
jokingly called. By alternating the electrical charges, 80% of the subjects that
took part in this experiment sensed “presence” of a ghostly being in the room,
sometimes touching or grabbing them. Some of them said that they smelled the
fragrance of paradise or the stench of hell. They heard voices, saw dark
tunnels, lights, and had profound religious experiences.
Ed Conroy, also reporting on Michael Persinger’s experiments writes: “The
personalities of normal people who display enhanced temporal lobe activity…
display enhanced: creativity, suggestibility, memory capacity, and intuitive
processing. Most of them experience a rich fantasy or subjective world that
fosters their adaptability. Many of them are prone to bouts of physical and
mental activity followed by mild depression. These people have more frequent
experiences of a sense of presence during which time ‘an entity is felt and
sometimes seen’; exotic beliefs rather than traditional religious concepts are
endorsed.”238
Persinger has found out that different subjects label this ghostly perception
with the names that are familiar to them. Religious people experience the holy
personalities of their faith - Elijah, Jesus, the Virgin Mary, Mohammad, the Sky
Spirit, etc. Some subjects have emerged with Freudian interpretations -
describing the presence as one's grandfather, for instance.
This method has been used also to induce near-death experiences (NDEs). Hollings
writes, “In 1933 Montreal neurosurgeon Wilder Penfield discovered that when he
electrically stimulated certain nerve cells in the temporal lobe, the patient
would ‘relive’ previous experiences in convincing sensory detail. In his
controversial 1976 publication, The Origin of Consciousness in the Breakdown of
the Bicameral Mind, Princeton psychologist Julian Jaynes argued that the
sensation commonly described as 'having a religious experience' is merely a side
effect of the feverish interactivity between the right and left halves of our
brain. Our ancient ancestors, he suggested, lacked a strong enough sense of
individual identity to explain such exchanges as anything but voices and visions
from the gods on high.”239
Muhammad’s Ecstatic Experiences
What exactly happens in that moment of intense spiritual awareness? Hollings
says, “Activity in the brain's amygdala, which monitors the environment for
threats and registers fear, is dampened. Parietal lobe circuits, which orient
you, go quiet, while circuits in the frontal and temporal lobes, which mark time
and generate selfawareness, become disengaged. Using brain-imaging data
collected from Tibetan Buddhists during meditation and Franciscan nuns at
prayer, Dr. Andrew Newberg of the University of Pennsylvania observed that a
bundle of neurons in the superior parietal lobe, toward the top and back of the
brain, had shut down. This region also helps processes information about
orientation and time.”240
Persinger has shown that “spiritual” and “supernatural” experiences are the
result of the lack of proper communication and coordination between the left and
right temporal lobes. The sense of a presence in the room, an out-of-body
experience, bizarre distortion of body parts, and even religious feelings are
all caused in the brain. Persinger calls these experiences ‘temporal lobe
transients’, or increases and instabilities in neuronal firing patterns in the
temporal lobe. How do these experiences produce religious states? Our "sense of
self," says Persinger “is maintained by the left hemisphere temporal cortex.
Under normal brain functioning this is matched by the corresponding systems in
the right hemisphere temporal cortex. When these two systems become
uncoordinated, such as during a seizure or a transient event, the left
hemisphere interprets the uncoordinated activity as ‘another self’, or a ‘sensed
presence’, thus accounting for subjects' experiences of a ‘presence’ in the room
(which might be interpreted as angels, demons, aliens, or ghosts), or leaving
their bodies (as in near-death experiences), or even ‘God’. When the amygdala
(deep-seated region of the brain involved with emotion) is involved in the
transient events, emotional factors significantly enhance the experience which,
when connected to spiritual themes, can be a powerful force for intense
religious feelings.”241
