| . |
|
TLE ਦੇ
ਹੋਰ ਲੱਛਣ
TLE
ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਇਹਨਾਂ ਪੰਜ ਅੰਤਰ-ਸੰਬੰਧੀ ਗੁਣਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਦੌਰੇ ਦੌਰਾਨ
ਹੋਣ ਦੀ ਬਜਾਏ)।
1. ਹਾਈਪਰਗ੍ਰਾਫੀਆ:
ਹਾਈਪਰਗ੍ਰਾਫੀਆ ਇੱਕ ਜਨੂੰਨ ਵਰਤਾਰਾ ਹੈ ਜੋ ਵਿਆਪਕ ਨੋਟਸ ਅਤੇ ਡਾਇਰੀਆਂ ਲਿਖ ਕੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ
ਹੈ। ਜ਼ਾਹਰਾ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਨਪੜ੍ਹ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ, ਦੂਜਿਆਂ
ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਲਈ ਇਸ ਨੂੰ ਲਿਖਣ ਲਈ ਕਿਹਾ।
2. ਹਾਈਪਰ ਰਿਲੀਜੀਓਸਿਟੀ:
ਧਾਰਮਿਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਤੀਬਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਸਗੋਂ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਧਰਮ-ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਜਾਂ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ
ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਜੁੜੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਮਰੀਜ਼ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ
ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਬ੍ਰਹਮ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਨ ਹੈ। ਮੁਹੰਮਦ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਰਸ਼ਨ ਅਤੇ ਰਹੱਸਵਾਦ ਨਾਲ ਇੱਕ
ਅਸਾਧਾਰਨ ਪੱਧਰ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਰੱਖਦਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਧਰਮ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ।
3. ਚਿਪਕਣਾ: ਉਨ੍ਹਾਂ
ਕਹਾਣੀਆਂ ਤੋਂ ਜੋ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਆਪਣੇ ਚਾਚੇ ਨਾਲ ਲਗਾਵ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਇੱਕ ਲੜਕਾ
ਸੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਇਹ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਮੁਹੰਮਦ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ
ਲੋੜਵੰਦ ਸੀ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਅਸਵੀਕਾਰ ਜਾਂ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਨਾਰਾਜ਼ ਸੀ।
4. ਸੈਕਸ ਵਿੱਚ ਬਦਲੀ ਹੋਈ ਰੁਚੀ:
ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮੁਹੰਮਦ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸੈਕਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਵਧ ਗਈ ਸੀ
ਭਾਵੇਂ ਕਿ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਦੇਖਾਂਗੇ, ਉਸਦੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ
ਘੱਟ ਗਈ ਜਾਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਈ।
5. ਹਮਲਾਵਰਤਾ: ਤੀਬਰ
ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਅਕਸਰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਜੋ ਮਰੀਜ਼ ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਨਿੱਘ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕਰ
ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਸਮੇਂ, ਗੁੱਸਾ ਅਤੇ ਚਿੜਚਿੜਾਪਨ ਗੁੱਸੇ ਅਤੇ ਹਮਲਾਵਰ ਵਿਵਹਾਰ ਵਿੱਚ
ਵਿਕਸਤ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮੁਹੰਮਦ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਦੋਸਤਾਨਾ ਸੀ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਲਈ, ਪਰ
ਬਹੁਤ ਹੀ ਥੋੜੇ ਸੁਭਾਅ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਚਿੜਚਿੜਾ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ
ਮੰਗਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨ ਵਜੋਂ ਸਮਝਦਾ ਸੀ। ਬੁਖਾਰੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: "ਜੇਕਰ ਪੈਗੰਬਰ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ
ਨਾਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਨਫ਼ਰਤ ਦੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਸਨ।"
ਸਵਰਗੀ ਰਾਤ ਦੀ ਯਾਤਰਾ
ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਮਿਰਾਜ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਕਈ ਸੰਸਕਰਣ ਹਨ, ਉਸਦੀ
ਕਥਿਤ ਰਾਤ ਦੀ ਸਵਰਗ ਦੀ ਯਾਤਰਾ। ਇਬਨ ਇਸਹਾਕ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ, ਖਾਸ
ਕਰਕੇ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਆਇਸ਼ਾ ਦੁਆਰਾ ਦੱਸੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਤੋਂ ਉਤਪੰਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਬਿਰਤਾਂਤ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ,
ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਦੱਸਿਆ:
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਹਿਜਰ ਵਿੱਚ ਸੌਂ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਗੈਬਰੀਏਲ ਨੇ
ਆ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ ਭੜਕਾਇਆ। ਮੈਂ ਉੱਠ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ, ਪਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ
ਦੁਬਾਰਾ ਲੇਟ ਗਿਆ। ਉਹ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਆਇਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਂ ਉੱਠ ਕੇ
ਬੈਠ ਗਿਆ, ਪਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਲੇਟ ਗਿਆ। ਉਹ ਤੀਜੀ ਵਾਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਇਆ, ਅਤੇ
ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਭੜਕਾਇਆ। ਮੈਂ ਉੱਠ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ, ਉਸਨੇ ਮੇਰੀ ਬਾਂਹ ਫੜ ਲਈ ਅਤੇ ਮੈਂ
ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਮਸਜਿਦ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕੋਲ ਲੈ ਆਇਆ, ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਚਿੱਟਾ
ਜਾਨਵਰ, ਅੱਧਾ ਖੱਚਰ, ਅੱਧਾ ਗਧਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੇ ਖੰਭਾਂ ਦੇ ਪਾਸਿਆਂ 'ਤੇ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਇਹ ਆਪਣੇ
ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਂਦਾ ਸੀ, ਹਰ ਇੱਕ ਪੈਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਨਜ਼ਰ ਦੀ ਸੀਮਾ 'ਤੇ ਹੇਠਾਂ ਰੱਖਦਾ ਸੀ।
ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਉੱਤੇ ਬਿਠਾਇਆ। ਫਿਰ ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਰੱਖੀ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ
ਉਸਨੂੰ ਚੜ੍ਹਾਉਣ ਲਈ ਆਇਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਗੈਬਰੀਏਲ ਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਇਸ ਦੀ ਮੇਨ 'ਤੇ
ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, ਹੇ ਬੁਰਾਕ, ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ?
ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੁਆਰਾ, ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਅੱਗੇ ਮੁਹੰਮਦ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ
ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸਵਾਰਿਆ ਹੈ। ਜਾਨਵਰ ਇੰਨਾ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਭੜਕ
ਗਿਆ, ਅਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਜੋ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਚੜ੍ਹਾ ਸਕਾਂ।
ਰਸੂਲ ਅਤੇ ਗੈਬਰੀਏਲ ਆਪਣੇ ਰਾਹ ਚਲੇ ਗਏ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ
ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦੇ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚੇ। ਉੱਥੇ ਉਸ ਨੇ ਅਬਰਾਹਾਮ, ਮੂਸਾ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਨਬੀਆਂ ਦੇ
ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ। ਰਸੂਲ ਨੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਮਾਮ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਫਿਰ ਉਸਨੂੰ
ਦੋ ਭਾਂਡੇ ਲਿਆਂਦੇ ਗਏ, ਇੱਕ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਾਬ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ ਦੁੱਧ। ਰਸੂਲ ਨੇ ਦੁੱਧ ਲਿਆ ਅਤੇ
ਸ਼ਰਾਬ ਛੱਡ ਕੇ ਪੀਤਾ। ਗੈਬਰੀਏਲ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਮਾਰਗ, ਅਸਲੀ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਧਰਮ ਲਈ
ਸਹੀ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲੋਕ, ਮੁਹੰਮਦ ਹੋਣਗੇ। ਸ਼ਰਾਬ ਤੁਹਾਡੇ
ਲਈ ਮਨ੍ਹਾ ਹੈ।’ ਫਿਰ ਰਸੂਲ ਮੱਕਾ ਵਾਪਸ ਪਰਤਿਆ, ਅਤੇ ਸਵੇਰੇ ਉਸਨੇ ਕੁਰੈਸ਼ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕੀ
ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ਕਸਮ, ਇਹ ਇੱਕ ਬੇਤੁਕੀ ਗੱਲ ਹੈ!
ਇੱਕ ਕਾਫ਼ਲੇ ਨੂੰ ਸੀਰੀਆ ਜਾਣ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੀਨਾ ਅਤੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੀਨਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।
ਮੁਹੰਮਦ ਇੱਕ ਰਾਤ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸੀ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ?
ਇਬਨ ਸਾਦ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ; "ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ ਬਹੁਤ
ਸਾਰੇ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਮਾਜ਼ ਅਦਾ ਕੀਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ
ਇਸਲਾਮ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।" ਅਤੇ ਇਹ ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਆਇਤ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ: "ਅਸੀਂ ਉਹ
ਦਰਸ਼ਨ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਲਈ ਦਿਖਾਇਆ ਹੈ।"
ਮੁਸਲਿਮ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਸ਼ਿੰਗਾਰਨ ਅਤੇ ਇਸ
ਨੂੰ ਭਰੋਸੇਯੋਗਤਾ ਦੇਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਰਸਤੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਇਬਨ ਇਸਹਾਕ ਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ ਕਿ
ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸਬੂਤ ਮੰਗਿਆ ਅਤੇ ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਫਲਾਣੀ-ਅਜਿਹੀ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ
ਫਲਾਂ-ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਕਾਫ਼ਲੇ ਤੋਂ ਲੰਘਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਜਿਸ ਜਾਨਵਰ 'ਤੇ ਉਹ ਸਵਾਰ ਸੀ, ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ
ਨੂੰ ਡਰਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਊਠ ਨੂੰ ਡੱਕ ਦਿੱਤਾ। ਫਿਰ ਮੁਹੰਮਦ ਦਾ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ
ਹੈ: ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਇਆ ਕਿ ਇਹ ਕਿੱਥੇ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੈਂ ਸੀਰੀਆ ਦੇ ਰਸਤੇ 'ਤੇ ਸੀ।
ਮੈਂ ਮੱਕਾ ਤੋਂ ਤਕਰੀਬਨ 25 ਮੀਲ ਦੂਰ ਤਿਹਾਮਾ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਪਹਾੜ ਦਾਜਾਨ ਤੱਕ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ। ਮੈਂ
ਬਾਨੋ ਦੇ ਕਾਫ਼ਲੇ ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਿਆ। ਮੈਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸੁੱਤੇ ਹੋਏ ਪਾਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪਾਣੀ ਦਾ ਘੜਾ
ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨਾਲ ਢੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਢੱਕਣ ਲਾਹ ਲਿਆ ਅਤੇ ਢੱਕਣ ਨੂੰ ਬਦਲ ਕੇ ਪਾਣੀ ਪੀਤਾ। ਇਸ
ਦਾ ਸਬੂਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਾਫ਼ਲਾ ਅਲ-ਤਨਿਮ ਦੇ ਪਾਸਿਓਂ ਅਲ-ਬੈਦਾ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ,
ਜਿਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਦੋ ਬੋਰੀਆਂ ਨਾਲ ਲੱਦੀ ਹੋਈ ਇੱਕ ਗੂੜ੍ਹੀ ਊਠ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ, ਇੱਕ ਕਾਲਾ
ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਬਹੁ-ਗਿਣਤੀ ਵਾਲਾ।' ਬੈਦਾ ਇੱਕ ਪਹਾੜੀ ਹੈ। ਮੱਕਾ ਦੇ ਨੇੜੇ, ਮਦੀਨਾ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ। ਤਨੀਮ
ਮੱਕਾ ਦੇ ਨੇੜੇ ਉੱਚੀ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਹੈ। ਲੋਕ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਰਾਹ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਏ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ
ਪਹਿਲਾ ਊਠ ਮਿਲਿਆ ਜਿਵੇਂ ਉਸਨੇ ਦੱਸਿਆ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਭਾਂਡੇ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ, ਅਤੇ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ
ਨੂੰ ਢੱਕ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਜਾਗਦੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਇਹ ਢੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਪਰ ਖਾਲੀ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ
ਨੇ ਬਾਕੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪੁੱਛਿਆ, ਜੋ ਮੱਕੇ ਵਿੱਚ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਸਹੀ ਹੈ,
ਉਹ ਡਰ ਗਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਊਠ ਨੇ ਬੋਲਿਆ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਲਈ
ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਸੁਣਿਆ ਸੀ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਗਏ।”
ਇਹ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਮੁਹੰਮਦ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਸੌ ਸਾਲ ਬਾਅਦ
ਲਿਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਇੰਨਾ ਸਮਾਂ ਬੀਤ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਜਿਹੇ ਦਾਅਵਿਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕਤਾ ਨੂੰ ਸਾਬਤ
ਕਰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਤਰੀਕਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੇ ਜੋ ਖੁੰਝਾਇਆ ਹੈ ਉਹ ਇਹ
ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਸਮੇਂ ਮੁਹੰਮਦ ਕਥਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦੇ ਮੰਦਰ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਯਰੂਸ਼ਲਮ
ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਮੰਦਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਅਲ-ਬੁਰਕ ਨੇ ਆਪਣੀ ਉਡਾਣ ਭਰਨ ਤੋਂ ਛੇ ਸਦੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਰੋਮਨ ਨੇ
ਇਸਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। 70 ਈਸਵੀ ਤੱਕ ਇੱਕ ਪੱਥਰ ਦੂਜੇ ਉੱਤੇ ਨਹੀਂ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ। ਬਾਈਬਲ ਦੇ
ਅਨੁਸਾਰ, ਸੁਲੇਮਾਨ ਦਾ ਮੰਦਰ 10ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਚੱਟਾਨ ਦਾ ਗੁੰਬਦ
691 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਜੁਪੀਟਰ ਦੇ ਰੋਮਨ ਟੈਂਪਲ ਦੀ ਨੀਂਹ ਉੱਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਅਲ-ਅਕਸਾ ਮਸਜਿਦ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ 710 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਉਮਯਾਦ
ਦੁਆਰਾ ਟੈਂਪਲ ਮਾਉਂਟ ਦੇ ਦੱਖਣੀ ਸਿਰੇ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਰੋਮਨ ਬੇਸਿਲਿਕਾ ਉੱਤੇ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ
ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਇਲਮ ਦੇ ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਕਾਫ਼ਲੇ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ,
ਪਰ ਇਹ ਦੇਖਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਮੰਦਰ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ
ਸੀ, ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਹ ਤੱਥ ਕਿ ਉਸਦੇ ਕੁਝ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਖਾਤੇ 'ਤੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ
ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਸਿਰਫ ਮਰਦਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਲਈ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਸਬੂਤ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ
ਦਾਅਵੇ ਦੀ ਸੱਚਾਈ ਸਾਬਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕੀ। ਜੇ ਇਸ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਮੁੜ ਪੁਸ਼ਟੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਗੁਆਚ ਨਹੀਂ ਗਈ ਸੀ।
ਇੱਕ ਹੋਰ ਹਦੀਸ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਦਾਅਵੇ ਦੀ
ਸੱਚਾਈ ਨੂੰ ਪਰਖਣ ਲਈ ਅਬੂ ਬਕਰ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ
ਅਜਿਹਾ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਅਬੂ ਬਕਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ। ਮੈਂ ਗਵਾਹੀ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਅੱਲ੍ਹਾ
ਦੇ ਰਸੂਲ ਹੋ।” ਯੇਰੂਸ਼ਲਮ ਖੰਡਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ਸੀ ਅਤੇ ਮੱਕਾ ਵਾਸੀਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਵਪਾਰਕ ਮੰਜ਼ਿਲ
ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਹ ਮੰਨ ਕੇ ਕਿ ਅਬੂ ਬਕਰ ਉੱਥੇ ਸੀ, ਇਹ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ
ਕਿ ਜਿਸ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਨਬੀਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਉਹ
ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸੰਸਕਰਣ ਹੈ ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਵਧੇਰੇ
ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਕੁਰਾਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ। ਇਸ ਸੰਸਕਰਣ ਵਿੱਚ ਮੁਹੰਮਦ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ:
ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਪੂਰਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ,
ਮੇਰੇ ਲਈ ਇੱਕ ਪੌੜੀ ਲਿਆਂਦੀ ਗਈ, ਜੋ ਮੈਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖੀ ਹੈ। ਇਹ ਉਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵੱਲ ਮਰਨ ਵਾਲਾ
ਮਨੁੱਖ ਮੌਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਆਉਣ ਤੇ ਵੇਖਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਲਗਾਇਆ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ
ਅਸੀਂ ਸਵਰਗ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਆਏ, ਜਿਸਨੂੰ ਪਹਿਰੇਦਾਰਾਂ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਕਿਹਾ
ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਮਾਈਲ ਨਾਮ ਦਾ ਇੱਕ ਦੂਤ ਇਸ ਦਾ ਇੰਚਾਰਜ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਕਮਾਨ ਹੇਠ ਬਾਰਾਂ ਹਜ਼ਾਰ
ਦੂਤ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਇੱਕ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਵਿੱਚ ਬਾਰਾਂ ਹਜ਼ਾਰ ਦੂਤ ਸਨ।
ਜਦੋਂ ਗੈਬਰੀਏਲ ਮੈਨੂੰ ਅੰਦਰ ਲੈ ਆਇਆ, ਇਸਮਾਈਲ ਨੇ
ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਕੌਣ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਮੁਹੰਮਦ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ
ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕੀ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਮਿਸ਼ਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਾਂ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਭਰੋਸਾ
ਮਿਲਣ 'ਤੇ, ਉਸਨੇ ਮੇਰੀ ਚੰਗੀ ਕਾਮਨਾ ਕੀਤੀ।
ਸਭ ਤੋਂ ਹੇਠਲੇ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ 'ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲੇ
ਸਾਰੇ ਦੂਤ ਸੁਆਗਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਮੁਸਕਰਾਏ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਸਿਵਾਏ ਇੱਕ ਜਿਸਨੇ
ਉਹੀ ਗੱਲਾਂ ਕਹੀਆਂ, ਪਰ ਮੁਸਕਰਾਏ ਜਾਂ ਉਹ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜੋ ਦੂਜਿਆਂ ਕੋਲ ਸੀ।
ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਗੈਬਰੀਏਲ ਨੂੰ ਇਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਪੁੱਛਿਆ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜੇ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ
ਕਦੇ ਕਿਸੇ 'ਤੇ ਮੁਸਕਰਾਇਆ ਸੀ, ਜਾਂ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ 'ਤੇ ਮੁਸਕਰਾਏਗਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਮੇਰੇ 'ਤੇ
ਮੁਸਕਰਾਇਆ ਹੋਵੇਗਾ। ਉਹ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਨਹੀਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਮਲਿਕ ਹੈ, ਨਰਕ ਦਾ ਰਖਵਾਲਾ। ਮੈਂ
ਗੈਬਰੀਏਲ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, ਉਹ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਉਹ ਪਦਵੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਉਸਨੇ
ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਹੈ 'ਉੱਥੇ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਕੀਤੀ, ਭਰੋਸੇਯੋਗ।' (ਸੂਰਾ 81:21) 'ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਉਸਨੂੰ
ਮੈਨੂੰ ਨਰਕ ਦਿਖਾਉਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਨਹੀਂ ਦੇਵੋਗੇ?' ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, ' ਯਕੀਨਨ! ਹੇ ਮਲਿਕ, ਮੁਹੰਮਦ
ਨੂੰ ਨਰਕ ਦਿਖਾ।' ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਢੱਕਣ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਪਟਾਂ ਹਵਾ ਵਿੱਚ
ਉੱਚੀਆਂ ਉੱਡ ਗਈਆਂ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਭਸਮ ਕਰ ਦੇਣਗੇ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਗੈਬਰੀਏਲ
ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਵਾਪਸ ਭੇਜਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦੇਵੇ, ਜੋ ਉਸਨੇ ਕੀਤਾ।
ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੀ ਤੁਲਨਾ
ਪਰਛਾਵੇਂ ਦੇ ਡਿੱਗਣ ਨਾਲ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਜਦੋਂ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਪਟਾਂ ਜਿੱਥੋਂ ਵਾਪਸ
ਆਈਆਂ ਸਨ, ਮਲਿਕ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਆਪਣਾ ਪਰਦਾ ਪਾ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਸਭ ਤੋਂ ਹੇਠਲੇ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ
ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ, ਮੈਂ ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਬੈਠਾ ਦੇਖਿਆ, ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਆਤਮਾਵਾਂ ਉਸ ਦੇ ਅੱਗੇ ਲੰਘ
ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਇੱਕ ਨਾਲ ਉਹ ਚੰਗਾ ਬੋਲਦਾ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ, ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ, 'ਚੰਗੇ ਸਰੀਰ
ਤੋਂ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਆਤਮਾ।' ਦੂਜੇ ਨੂੰ, ਉਹ 'ਫੌਫ' ਅਤੇ ਭੁੱਬਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ: 'ਬੁਰੇ ਸਰੀਰ ਤੋਂ
ਇੱਕ ਦੁਸ਼ਟ ਆਤਮਾ।'
ਮੇਰੇ ਸਵਾਲ ਦੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ, ਗੈਬਰੀਏਲ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ
ਕਿ ਇਹ ਸਾਡਾ ਪਿਤਾ ਐਡਮ ਸੀ, ਆਪਣੀ ਔਲਾਦ ਦੀਆਂ ਆਤਮਾਵਾਂ ਦੀ ਸਮੀਖਿਆ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ
ਦੀ ਆਤਮਾ ਨੇ ਉਸਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਉਤੇਜਿਤ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਦੀ ਆਤਮਾ ਨੇ ਉਸਦੀ ਨਫ਼ਰਤ
ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ। 'ਫਿਰ ਮੈਂ ਊਠਾਂ ਵਰਗੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਵਾਲੇ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ
ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਪੱਥਰਾਂ ਵਰਗੇ ਅੱਗ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾਉਂਦੇ ਸਨ,
ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿੱਠੂਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਉਹ ਸਨ ਜੋ
ਅਨਾਥਾਂ ਦੀ ਦੌਲਤ ਨੂੰ ਪਾਪ ਨਾਲ ਖਾ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਫਿਰ ਮੈਂ ਫ਼ਿਰਊਨ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ
ਅਜਿਹੇ ਢਿੱਡਾਂ ਵਾਲੇ ਆਦਮੀ ਵੇਖੇ, ਜੋ ਮੈਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖੇ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਉੱਪਰੋਂ ਲੰਘ ਰਹੇ
ਸਨ, ਊਠ ਪਿਆਸ ਨਾਲ ਬੁਝੇ ਹੋਏ ਸਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟੇ ਗਏ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਲਤਾੜਦੇ
ਹੋਏ, ਉਹ ਰਸਤੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸਨ। ਇਹ ਸਨ ਸੂਦਖੋਰ।
ਫਿਰ ਮੈਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਨਾਲ ਲਟਕਦੀਆਂ
ਦੇਖਿਆ। ਇਹ ਉਹ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀਆਂ 'ਤੇ ਬਦਮਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।
ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ ਦੂਜੇ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਉੱਥੇ
ਦੋ ਮਾਮੇ ਸਨ, ਮਰਿਯਮ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਯਿਸੂ, ਅਤੇ ਜ਼ਕਰੀਆ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਜੌਨ। ਫਿਰ ਤੀਜੇ ਅਕਾਸ਼ ਵੱਲ,
ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਚਿਹਰਾ ਪੂਰੇ ਦੇ ਚੰਦ ਵਰਗਾ ਸੀ। ਇਹ ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਯੂਸੁਫ਼ ਸੀ,
ਯਾਕੂਬ ਦਾ ਪੁੱਤਰ। ਫਿਰ ਚੌਥੇ ਸਵਰਗ ਨੂੰ, ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਇਦਰੀਸ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ.
'ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਉੱਚੇ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਉੱਚਾ ਕੀਤਾ ਹੈ।' ਸੂਰਾ 19:58 ਫਿਰ ਪੰਜਵੇਂ ਸਵਰਗ 'ਤੇ,
ਅਤੇ ਉਥੇ ਚਿੱਟੇ ਵਾਲਾਂ ਅਤੇ ਲੰਬੀ ਦਾੜ੍ਹੀ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਸੀ, ਮੈਂ ਉਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੁੰਦਰ ਆਦਮੀ
ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ। ਇਹ ਉਸਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰਾ ਸੀ, ਇਮਰਾਨ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਹਾਰੂਨ। ਫਿਰ ਛੇਵੇਂ
ਆਕਾਸ਼ ਵੱਲ, ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਹਨੇਰਾ ਆਦਮੀ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਨੱਕ ਬੰਦ ਸੀ, ਸ਼ਾਨੂਆ ਵਰਗਾ। ਇਹ ਮੇਰਾ ਭਰਾ
ਮੂਸਾ ਸੀ, ਇਮਰਾਨ ਦਾ ਪੁੱਤਰ। ਫਿਰ ਸੱਤਵੇਂ ਸਵਰਗ ਵੱਲ, ਅਤੇ ਅਮਰ ਮਹਿਲ, ਫਿਰਦੌਸ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ
'ਤੇ ਇੱਕ ਸਿੰਘਾਸਣ 'ਤੇ ਬੈਠਾ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਸੀ। ਹਰ ਰੋਜ਼, ਸੱਤਰ ਹਜ਼ਾਰ ਦੂਤ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੇ ਸਨ,
ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ ਤੱਕ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਵਰਗਾ ਮਨੁੱਖ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਇਹ ਮੇਰਾ
ਪਿਤਾ ਅਬਰਾਹਾਮ ਸੀ। ਫਿਰ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਫਿਰਦੌਸ ਵਿੱਚ ਲੈ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਮੈਂ ਗੂੜ੍ਹੇ ਲਾਲ
ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਦੇਖੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਦੋਂ ਮੈਂ
ਉਸਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਈ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ 'ਜ਼ੈਦ ਬੀ. ਹਰੀਤਾ।’
ਰਸੂਲ ਨੇ ਜ਼ੈਦ ਨੂੰ ਉਸ ਬਾਰੇ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਦਿੱਤੀ।
ਇਕ ਪਰੰਪਰਾ ਵਿਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਗੈਬਰੀਏਲ
ਮੁਹੰਮਦ ਨੂੰ ਹਰ ਸਵਰਗ ਵਿਚ ਲੈ ਗਿਆ ਅਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਮੰਗੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ
ਨਾਲ ਜਾਣ-ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਕੀ ਉਸ ਦੇ ਮਹਿਮਾਨ ਨੂੰ ਕੋਈ ਮਿਸ਼ਨ ਮਿਲਿਆ ਸੀ ਜਾਂ ਉਸ
ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦਰਬਾਨ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਸਨ ਕਿ “ਅੱਲ੍ਹਾ ਉਸਨੂੰ ਬਖਸ਼ਦਾ ਹੈ।
ਜੀਵਨ, ਭਰਾ ਅਤੇ ਦੋਸਤ!" ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੰਘਣ ਦਿਓ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਸੱਤਵੇਂ ਅਸਮਾਨ 'ਤੇ ਨਹੀਂ
ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਅਤੇ ਉਥੇ ਮੁਹੰਮਦ ਅੱਲ੍ਹਾ ਨੂੰ ਮਿਲੇ। ਸਿਰਜਣਹਾਰ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਇੰਟਰਵਿਊ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਦੇ
ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਤੀ ਦਿਨ ਪੰਜਾਹ ਨਮਾਜ਼ਾਂ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਵਾਪਸੀ 'ਤੇ ਉਹ ਮੂਸਾ
ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਇਹ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ:
ਵਾਪਸੀ ਤੇ, ਮੈਂ ਮੂਸਾ ਦੇ ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਿਆ, ਅਤੇ ਉਹ
ਤੁਹਾਡਾ ਕਿੰਨਾ ਵਧੀਆ ਦੋਸਤ ਸੀ! ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਕਿੰਨੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ
ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਪੰਜਾਹ ਦੱਸਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਇੱਕ ਭਾਰਾ
ਮਾਮਲਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਲੋਕ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਭੂ ਕੋਲ ਵਾਪਸ ਜਾਓ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ
ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਗਿਣਤੀ ਘਟਾਉਣ ਲਈ ਕਹੋ। ਅਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਭਾਈਚਾਰਾ।' ਮੈਂ ਅਜਿਹਾ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਦਸ
ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਫੇਰ ਮੈਂ ਮੂਸਾ ਦੇ ਕੋਲ ਦੀ ਲੰਘਿਆ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਫਿਰ ਉਹੀ ਕਿਹਾ,
ਅਤੇ ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚਲਦਾ ਰਿਹਾ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਪੂਰੇ ਦਿਨ ਅਤੇ ਰਾਤ ਦੀਆਂ ਪੰਜ ਨਮਾਜ਼ਾਂ ਬਾਕੀ
ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਮੂਸਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਫਿਰ ਉਹੀ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ। ਮੈਂ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਭੂ
ਕੋਲ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਮੈਂ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ, ਉਦੋਂ
ਤੱਕ ਗਿਣਤੀ ਘਟਾਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਅਜਿਹਾ ਦੁਬਾਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗਾ। ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੋ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਨਾਲ ਨਿਭਾਏਗਾ ਉਸਨੂੰ ਪੰਜਾਹ ਨਮਾਜ਼ਾਂ ਦਾ ਫਲ ਮਿਲੇਗਾ।
Other Symptoms
of TLE
People with TLE tend to demonstrate some of these five interictal traits
(between rather than during seizures).
1. Hypergraphia: Hypergraphia is an obsession phenomenon manifested by writing
extensive notes and diaries. Even though apparently illiterate, Muhammad
composed the Quran, asking others to write it down for him.
2. Hyper religiosity: Religious beliefs not only are intense, but may also be
associated with elaborate theological or cosmological theories. Patients may
believe that they have special divine guidance. Muhammad obviously had an
unusual degree of concern with philosophy and mysticism, which led him to invent
a new religion.
3. Clingingness: From the stories that talk about Muhammad’s attachment to his
uncle, when he was a boy and from other stories we can determine that Muhammad
was emotionally needy and that he was very offended when rejected or abandoned.
4. Altered interest in sex: Muhammad’s obsession with women indicates that his
interest in sex was heightened even though, as we shall see later, his abilities
may have diminished or entirely disappeared in his later years.
5. Aggressiveness: Intense emotions are often labile, so that the patient may
exhibit great warmth at one time, whereas at another time, anger and
irritability may evolve into rage and aggressive behavior. Muhammad was at times
friendly, particularly to his companions, but extremely short-tempered and
irritable to those whom he perceived as resisting his demands. Bukhari says: “If
the Prophet disliked something, the sign of aversion would appear on his face.”
The Heavenly Night Journey
There are various versions of the story of Muhammad’s Mi’raj, his alleged
night journey to heaven. Ibn Ishaq has woven together these traditions stemming
from stories told by his companions, particularly his wife Aisha. According to
the narrative, Muhammad reported:
While I was asleep in the hijr, Gabriel came and stirred me with his foot. I sat
up, but saw nothing and lay down again. He came a second time and stirred me
with his foot. I sat up, but saw nothing and lay down again. He came to me a
third time, and stirred me with his foot. I sat up, and he took hold of my arm
and I stood beside him. He brought me out to the door of the mosque, and there
was a white animal, half mule, half donkey, with wings on its sides with which
it propelled its feet, putting down each forefoot at the limit of its sight. He
mounted me on it. Then he went out with me, keeping close to me. When I came up
to mount him, he shied. Gabriel placed his hand on its mane and said, are you
not ashamed, O Buraq, to behave in this way? By Allah, none more honorable
before Allah than Muhammad has ever ridden you before. The animal was so ashamed
that he broke out into a sweat, and stood so that I could mount him.
The apostle and Gabriel went their way, until they arrived at the temple at
Jerusalem. There he found Abraham, Moses, and Jesus among a company of the
prophets. The apostle acted as their imam in prayer. Then he was brought two
vessels, one containing wine and the other milk. The apostle took the milk and
drank it, leaving the wine. Gabriel said, ‘You have been rightly guided to the
way of nature, the true primeval religion, and so will your people be, Muhammad.
Wine is forbidden to you.’ Then the apostle returned to Mecca, and in the
morning he told Quraish what had happened. Most of them said, ‘By Allah, this is
a plain absurdity! A caravan takes a month to go to Syria and a month to return.
How can Muhammad do the return journey in one night? 226
Ibn Sa’d says; “Upon hearing this story many who had prayed and joined Islam
became renegades and left Islam.” And this Quranic verse was revealed in
response: “We made the vision which we showed you only for a test to men.”227
Muslim chroniclers have gone out of their way to embellish this story and give
it credibility. Ibn Ishaq added that people asked for proof and Muhammad replied
that he had passed the caravan of so-and-so in such-and-such a valley, and the
animal he rode scared them and a camel bolted. Then Muhammad is quoted as
saying: And I showed them where it was, as I was on the way to Syria. I carried
on until, in Dajanan, a mountain near Tihama, some 25 miles from Mecca. I passed
by a caravan of the Banu so-and-so. I found the people asleep. They had a jar of
water covered with something. I took the covering off and drank the water,
replacing the cover. The proof of that is that their caravan is this moment
coming down from al-Baida’ by the pass of al-Tan’im, led by a dusky camel loaded
with two sacks, one black and the other multihued.’ Baida is a hill near Mecca,
on the Medina side. Tan’im is on the high ground near Mecca. The people hurried
to the pass, and the first camel they met was as he had described. They asked
the men about the vessel, and they told them that they had left it full of water
and covered it, and that when they woke, it was covered but empty. They asked
the others too, who were in Mecca and they said that it was quite right, they
had been scared, and a camel had bolted. They had heard a man calling them to
it, so that they were able to recover it.”228
These traditions were written down more than a hundred years after the death of
Muhammad. There was no way to prove the authenticity of such claims after the
lapse of this much time. However, what Muslims in general have missed is that at
the time that Muhammad allegedly visited the Temple in Jerusalem, there was no
temple in Jerusalem. Six centuries before al-Buraq took his flight, the Romans
had destroyed it. By 70 A.D. not one stone stood upon another. The Temple of
Solomon was built around 10th century BC, according to the Bible. The Dome of
the Rock was raised on the foundations of the Roman Temple of Jupiter in 691
A.D.
Al-Aqsa mosque was constructed over a Roman basilica on the southern end of the
Temple Mount by the Umayyads in 710 AD. It is ironic that Muhammad saw the
caravan of the tribe of so-and-so on his way, but failed to see that the temple,
in which he claimed to have prayed, did not exist. The fact that some of his
followers left him on this account and he said this happened only for a test to
men is evidence that the veracity of his claim could not be proven. If it could
have been verified, people’s faith would have been reconfirmed, not lost.
Another hadith says that to test the truth of Muhammad’s claim Abu Bakr asked
him to describe Jerusalem and when he did, Abu Bakr said “That’s true. I testify
that you are the apostle of Allah.” Jerusalem was a city in ruins and not a
commercial destination for Meccans to visit. Assuming Abu Bakr had been there,
it is surprising that he did not notice that the temple in which Muhammad
claimed to have led the prophets in prayer did not exist.
There is another version of this story that is probably more reliable, as it is
ratified in the Quran. In this version Muhammad says:
After the completion of my business in Jerusalem, a ladder was brought to me,
finer than any I have ever seen. It was that to which the dying man looks when
death approaches. My companion mounted it with me, until we came to one of the
gates of heaven, called the Gate of the Watchers. An angel called Isma’il was in
charge of it, and under his command were twelve thousand angels, each of them
having twelve thousand angels under his command.
When Gabriel brought me in, Isma’il asked who I was, and when he was told that I
was Muhammad, he asked if I had been given a mission, or sent for, and on being
assured of this, he wished me well.
All the angels who met me when I entered the lowest heaven smiled welcomingly
and wished me well, except one who said the same things, but did not smile or
show that joyful expression which the others had. And when I asked Gabriel the
reason, he told me that if he had ever smiled on anyone before, or would smile
on anyone hereafter, he would have smiled on me. He does not smile, because he
is Malik, the Keeper of Hell. I said to Gabriel, he holding the position with
regard to Allah, which he has described to you ‘obeyed there, trustworthy.’
(Surah 81:21) ‘Will you not order him to show me hell?’ And he said, ‘Certainly!
O Malik, show Muhammad Hell.’ Thereupon he removed its covering, and the flames
blazed high into the air, until I thought that they would consume everything. So
I asked Gabriel to order him to send them back to their place, which he did.
I can only compare the effect of their withdrawal to the falling of a shadow,
until, when the flames retreated whence they had come, Malik placed their cover
on them. When I entered the lowest heaven, I saw a man sitting there, with the
spirits of men passing before him. To one he would speak well and rejoice in
him, saying, ‘A good spirit from a good body.’ Of another, he would say ‘Faugh’
and frown, saying: ‘An evil spirit from an evil body.’
In answer to my question, Gabriel told me that this was our father Adam,
reviewing the spirits of his offspring. The spirit of a believer excited his
pleasure, and the spirit of an infidel excited his disgust. ‘Then I saw men with
lips like camels. In their hands were pieces of fire, like stones, which they
used to thrust into their mouths, and they would come out of their posteriors. I
was told that these were those who sinfully devoured the wealth of orphans.229
Then I saw men in the way of the family of Pharaoh, with such bellies as I have
never seen, there were passing over them, camels maddened by thirst when they
were cast into hell, treading them down, they being unable to move out of the
way. These were the usurers.230
Then I saw women hanging by their breasts. These were those who had fathered
bastards on their husbands.231
Then I was taken to the second heaven, and there were the two maternal cousins,
Jesus, son of Mary, and John, son of Zakariah. Then to the third heaven, and
there was a man whose face was as the moon at the full. This was my brother
Joseph, son of Jacob. Then to the fourth heaven, and there as a man called
Idris. ‘And we have exalted him to a lofty place.’ Surah 19:58 Then to the fifth
heaven, and there was a man with white hair and a long beard, never have I seen
a more handsome man than he. This was the beloved among his people, Aaron, son
of ‘Imran. Then to the sixth heaven, and there was a dark man with a hooked
nose, like the Shanu’a. This was my brother Moses, son of ‘Imran. Then to the
seventh heaven, and there was a man sitting on a throne at the gate of the
immortal mansion, Paradise. Every day, seventy thousand angels went in, not to
come back until the resurrection day. Never have I seen a man more like myself.
This was my father, Abraham. Then he took me into Paradise, and there I saw a
damsel with dark red lips and asked her to whom she belonged, for she pleased me
much when I saw her, and she told me ‘Zayd b. Haritha.’ The apostle gave Zayd
the good news about her.232
One tradition says that when Gabriel took Muhammad up to each heaven and asked
permission to enter, he was asked to introduce his companion, and whether his
guest had received a mission or had been sent for, after which the gatekeepers
would respond “Allah grant him life, brother and friend!” and let them pass,
until they reached the seventh heaven and there Muhammad met Allah. During his
interview with the Creator, the duty of fifty prayers per day was laid upon his
followers. On his return he met Moses and this is what he said happened:
On my return, I passed by Moses, and what a fine friend of yours he was! He
asked me how many prayers had been laid upon me, and when I told him fifty, he
said, ‘Prayer is a weighty matter, and your people are weak, so go back to your
Lord and ask him to reduce the number for you and your community.’ I did so, and
He took off ten prayers. Again I passed by Moses, and he said the same again,
and so it went on, until only five prayers for the whole day and night were
left. Moses again gave me same advice. I replied that I had been back to my Lord
and asked him to reduce the number until I was ashamed, and I would not do it
again. He of you who performs them in faith and trust will have the reward of
fifty prayers.233
|
. |