ਟੈਂਪੋਰਲ
ਲੋਬ ਸੀਜ਼ਰ ਦੇ ਲੱਛਣ
ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਦੌਰਾ ਇੱਕ ਆਭਾ ਜਾਂ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇ ਲੱਛਣਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋ
ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸਧਾਰਨ ਸੰਵੇਦਨਾਵਾਂ, ਐਪੀਗੈਸਟ੍ਰਿਕ ਸੰਵੇਦਨਾਵਾਂ (ਪੇਟ ਵਿੱਚ ਇੱਕ
ਮਜ਼ਾਕੀਆ ਭਾਵਨਾ), ਭਰਮ ਜਾਂ ਭਰਮ (ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ, ਗੰਧ, ਸੁਆਦ, ਜਾਂ ਹੋਰ ਸੰਵੇਦੀ ਭਰਮ), ਸੰਵੇਦਨਾ।
ਯਾਦ ਕੀਤੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਜਾਂ ਯਾਦਾਂ, ਜਾਂ ਅਚਾਨਕ ਅਤੇ ਤੀਬਰ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਾਪਰਨ ਵਾਲੀ
ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਇਹ ਸਾਰੇ ਲੱਛਣ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਦੌਰੇ ਦੌਰਾਨ ਮੌਜੂਦ ਸਨ।
ਮਿਰਗੀ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਅੰਸ਼ਕ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੌਰਾਨ ਚੇਤਨਾ ਬਣਾਈ ਰੱਖੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਅੰਸ਼ਕ
ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਦੌਰੇ ਜਾਂ ਸਪੈਲ ਦੌਰਾਨ ਚੇਤਨਾ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਜਾਂ ਕਮੀ
ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਹੋਰ ਲੱਛਣਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰ ਦੀ ਅਸਧਾਰਨ ਹਿਲਜੁਲ ਅਤੇ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਮੋੜਨਾ
ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਕਾਬਾ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਮੁਹੰਮਦ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪਿਆ ਸੀ।
ਸਰੀਰ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ, ਇੱਕ ਬਾਂਹ, ਇੱਕ ਲੱਤ, ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਹਿੱਸੇ, ਜਾਂ ਹੋਰ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਖੇਤਰ ਨੂੰ
ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਦੁਹਰਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਅਤੇ ਤਾਲਬੱਧ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਸੰਕੁਚਨ ਵੀ
TLE ਦੇ
ਲੱਛਣ ਹਨ। ਹੋਰ ਲੱਛਣਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਪੇਟ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਜਾਂ ਬੇਅਰਾਮੀ, ਮਤਲੀ, ਪਸੀਨਾ ਆਉਣਾ,
ਚਿਹਰਾ ਚਮਕਣਾ, ਤੇਜ਼ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ/ਨਬਜ਼ ਅਤੇ ਨਜ਼ਰ, ਬੋਲਣ, ਵਿਚਾਰ, ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਅਤੇ ਸ਼ਖਸੀਅਤ
ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਅ। ਬੇਸ਼ੱਕ, ਸੰਵੇਦੀ ਭਰਮ (ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ, ਸੁਣਨ, ਸਪਰਸ਼, ਆਦਿ) ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਲੱਛਣ ਹਨ।
ਡਾ. ਮੋਗੇਨਸ ਡੈਮ, ਇੱਕ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਡੈਨਿਸ਼ ਮਿਰਗੀ ਵਿਗਿਆਨੀ ਅਤੇ ਇਸ
ਵਿਸ਼ੇ 'ਤੇ ਕਈ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇ ਲੇਖਕ, ਸਧਾਰਨ ਅੰਸ਼ਕ ਦੌਰੇ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਤ ਕਰਦੇ ਹਨ:
"ਮਾਨਸਿਕ ਲੱਛਣਾਂ ਵਾਲੇ ਸਧਾਰਨ ਅੰਸ਼ਕ ਦੌਰੇ, ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਯਾਦ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਪੁਰਾਣੇ
ਜ਼ਮਾਨੇ ਤੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਆਭਾ'। ਉਹ ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਕੜਵੱਲ ਦੇ ਬਾਅਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਅਕਸਰ
ਸੁਪਨੇ ਵਰਗੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ… ਉਹ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪਾਗਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।” ਮੁਹੰਮਦ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸੋਚਦਾ
ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਪਾਗਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਖਦੀਜਾਹ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਪ੍ਰੇਰਿਆ।
ਡਾ. ਡੈਮ ਲਿਖਦੇ ਹਨ, "ਇਹ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬਹਿਸ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਮਿਰਗੀ ਵਾਲੇ
ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਦੇ ਗੁਣ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰੇ
ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਟੈਂਪੋਰਲ ਲੋਬ ਮਿਰਗੀ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਦੂਜਿਆਂ
ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਸਥਿਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਸ਼ਾਇਦ ਹਮਲਾਵਰਤਾ ਵੱਲ ਰੁਝਾਨ ਦੇ ਨਾਲ।
ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਵੈ-ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਉਹ ਪਾਗਲਪਣ ਦੇ ਬਿੰਦੂ ਪ੍ਰਤੀ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਹੋ
ਸਕਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਹਰ ਮੌਕੇ ਦੀ ਟਿੱਪਣੀ ਨੂੰ ਨਿੱਜੀ ਮਾਮੂਲੀ ਸਮਝਦੇ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਾਰੇ
ਸੋਚਣ ਲਈ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਧਾਰਮਿਕ, ਰਹੱਸਵਾਦੀ, ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਅਤੇ
ਨੈਤਿਕ ਮੁੱਦਿਆਂ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਰੱਖਦੇ ਸਨ।"
ਡੈਮ ਅੱਗੇ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ TLE
ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਲੋਕ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ, ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਦੇ ਵਿਚਾਰ, ਅਤੇ ਭੁਲੇਖੇ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੰਭਾਵਨਾ
ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਸਤਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਦੂਜੇ
ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਸੰਪਰਕ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸੱਚੇ ਸਿਜ਼ੋਫਰੀਨੀਆ ਦੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਨਾਲੋਂ
ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਾਈਜ਼ੋਫਰੀਨੀਆ ਦੇ ਉਲਟ,
TLE ਅਕਸਰ
ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੁਹੰਮਦ ਨਾਲ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰ ਵਾਪਰਿਆ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ
ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਦੌਰੇ ਦੇ ਘੱਟ ਫਿੱਟ ਹੋਏ ਸਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਇਤਾਂ "ਪ੍ਰਗਟ"
ਕਰਨ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਰੋਕਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਸਥਿਤੀਆਂ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਲੋੜਾਂ ਪੈਦਾ ਹੋਈਆਂ
ਸਨ।
ਮੱਕੀ ਦੀਆਂ ਮੁਢਲੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਮਦੀਨ ਆਇਤਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸੁਰ, ਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਬਣਤਰ ਵਿੱਚ
ਅੰਤਰ ਹੈ। ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਦੇ ਕੈਰੀਅਰ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜਾਅ ਦੌਰਾਨ ਲਿਖੀਆਂ ਸੁਰਾਂ ਕਾਵਿਕ
ਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਉਹ ਤੁਕਬੰਦੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਛੋਟੇ ਅਤੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਹਨ। ਉਹ ਪਵਿੱਤਰ ਅਤੇ ਦਾਨੀ
ਬਣਨ, ਅਨਾਥਾਂ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਦੇਣ ਅਤੇ ਗੁਲਾਮਾਂ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਨ, ਧੀਰਜਵਾਨ, ਦਿਆਲੂ ਅਤੇ ਦਿਆਲੂ
ਹੋਣ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੇਤਾਵਨੀਆਂ ਅਤੇ ਨਰਕ ਦੀਆਂ ਚੇਤਾਵਨੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਹਨ
ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਸੱਦੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਣਗੇ।
ਸੂਰਾ 91, "ਸੂਰਜ", ਇਸ ਮਿਆਦ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਇੱਕ ਆਮ ਸੂਰਾ ਹੈ। ਇਹ ਅਰਬਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਇੱਕ
ਕਥਾ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਅੱਲ੍ਹਾ ਨੇ ਸਮੁਦ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇਣ ਲਈ ਇੱਕ ਊਠ ਭੇਜੀ
ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬੇਵਕੂਫੀ ਵਿੱਚ ਇਸ ਜਾਨਵਰ ਦੀ ਨਬੀ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਮੁਢਲੀਆਂ ਤੁਕਾਂ
ਵਿੱਚ, ਮੁਹੰਮਦ ਉੱਤੇ ਮੂਰਤੀਵਾਦ ਅਤੇ ਚੰਦ ਅਤੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਪੂਜਾ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ, ਅਜੇ ਵੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ।
ਮੈਂ ਸੌਂਹ ਖਾਂਦਾ ਹਾਂ ਸੂਰਜ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਚਮਕ ਦੀ, ਅਤੇ ਚੰਦ ਦੀ ਜਦੋਂ ਇਹ ਸੂਰਜ ਦੇ ਮਗਰ ਆਉਂਦਾ
ਹੈ, ਅਤੇ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਰਾਤ ਦੀ ਜਦੋਂ ਇਹ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਪਰਦਾ
ਖਿੱਚਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਕਾਸ਼ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਜਿਸਨੇ ਇਸਨੂੰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਅਤੇ ਜਿਸਨੇ ਇਸਨੂੰ
ਵਧਾਇਆ, ਅਤੇ ਆਤਮਾ ਅਤੇ ਉਹ ਜਿਸਨੇ ਇਸਨੂੰ ਸੰਪੂਰਨ ਬਣਾਇਆ, ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਇਸਨੂੰ ਇਹ ਸਮਝਣ ਲਈ
ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਸਦੇ ਲਈ ਕੀ ਸਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕੀ ਗਲਤ ਹੈ; ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸਫਲ ਹੋਵੇਗਾ ਜੋ ਇਸਨੂੰ
ਸ਼ੁੱਧ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਹੋਵੇਗਾ ਜੋ ਇਸਨੂੰ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਮੂਦ ਨੇ
ਆਪਣੀ ਬੇਚੈਨੀ ਵਿੱਚ ਝੂਠ (ਸੱਚ ਨੂੰ) ਦਿੱਤਾ, ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ
ਟੁੱਟ ਗਿਆ। ਤਾਂ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਦੂਤ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ (ਇਕੱਲੇ ਛੱਡੋ) ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ਊਠ, ਅਤੇ
(ਉਸ ਨੂੰ) ਪੀਣ ਲਈ (ਦੋ)। ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਝੂਠਾ ਕਿਹਾ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ; ਇਸ ਲਈ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਾਪ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੁਚਲ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ (ਜ਼ਮੀਨ
ਨਾਲ) ਬਰਾਬਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਅਤੇ ਉਹ ਇਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦਾ।
ਸੂਰਾ 113, “ਦ ਡਾਨ” ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ।
ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿੱਚ, ਦਿਆਲੂ, ਮਿਹਰਬਾਨ।
ਆਖ: ਮੈਂ ਸਵੇਰ ਦੇ ਸੁਆਮੀ ਦੀ ਪਨਾਹ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ,
ਉਸ ਨੇ ਜੋ ਕੁਝ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਬੁਰਾਈ ਤੋਂ,
ਅਤੇ ਪੂਰੀ ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ ਦੀ ਬੁਰਾਈ ਤੋਂ ਜਦੋਂ ਇਹ ਆਉਂਦੀ ਹੈ,
ਅਤੇ ਗੰਢਾਂ 'ਤੇ ਫੂਕਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਬੁਰਾਈ ਤੋਂ,
ਅਤੇ ਈਰਖਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੀ ਬੁਰਾਈ ਤੋਂ ਜਦੋਂ ਉਹ ਈਰਖਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਮੱਕਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਿਆਂ, ਮੁਹੰਮਦ ਦੀ ਇੱਛਾ ਉਸ ਕਸਬੇ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਤੱਕ ਸੀਮਿਤ ਸੀ। ਉਸਨੇ
ਲਿਖਿਆ, "ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਨਾਲ ਇੱਕ ਅਰਬੀ ਕੁਰਾਨ ਭੇਜਿਆ ਹੈ: ਤਾਂ ਜੋ
ਤੁਸੀਂ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇ ਸਕੋ।"
(Q.42:7) ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੀ ਮਾਂ, ਉਮੁਲ ਕੁਰਾਨ, ਮੱਕਾ ਹੈ। ਹੋਰ ਆਇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਖਾਸ
ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਆਇਆ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਜੇ ਤੱਕ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਤੋਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਸੀ।
ਇਹਨਾਂ ਆਇਤਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਯਹੂਦੀ, ਈਸਾਈ ਅਤੇ ਜੋਰਾਸਟ੍ਰੀਅਨ ਉਸਦੇ ਸੰਬੋਧਨੀ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਹੋਰ
ਆਇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ:
ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਵੀ ਕੋਈ ਰਸੂਲ ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਵਿੱਚ [ਇੱਕ ਸੰਦੇਸ਼ ਦੇ ਨਾਲ] ਤੋਂ
ਇਲਾਵਾ ਨਹੀਂ ਭੇਜਿਆ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ [ਸੱਚ] ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰ ਸਕੇ। (ਕੁ: 14:4)
ਅਤੇ ਸੱਚਮੁੱਚ, ਅਸੀਂ ਹਰ ਕੌਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਸੂਲ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। (ਕੁ: 16:36)
ਹਰੇਕ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਦੂਤ (ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ)। (ਕੁ: 10:47)
ਇਹ ਅਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਆਇਤਾਂ ਦਰਸਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ, ਮੁਹੰਮਦ ਨੂੰ
ਮੱਕਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਪਣਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਫੈਲਾਉਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮੱਕੇ
ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਸਦੇ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਦਿਲਚਸਪੀ ਦਿਖਾਈ, ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਹੋਰ ਕਬੀਲਿਆਂ ਵੱਲ
ਮੋੜ ਲਿਆ ਅਤੇ ਆਖਰਕਾਰ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਅਧੀਨ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਮਾਰਿਆ
ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਬਾਅਦ ਦੇ ਸੁਰਾਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਕਾਨੂੰਨੀ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੈ ਜੋ
ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਅਤੇ ਆਰਡੀਨੈਂਸਾਂ ਨੂੰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਰਜਾ ਨੂੰ ਨਵੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਨੂੰ
ਜਿੱਤਣ ਲਈ ਉਕਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਮੇਡੀਨ ਆਇਤਾਂ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ, ਏ.ਐਸ. ਟ੍ਰਿਟਨ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਵਾਕ
ਲੰਬੇ ਅਤੇ ਬੇਢੰਗੇ ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸੁਣਨਾ ਪਵੇ ਜਾਂ ਉਹ ਤੁਕਬੰਦੀ ਨੂੰ
ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੁਆ ਦੇਵੇ; ਭਾਸ਼ਾ ਅੰਤਰਾਲਾਂ ਤੇ ਤੁਕਬੰਦੀ ਵਾਲੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨਾਲ ਵਾਰਤਕ ਬਣ ਗਈ ਹੈ।
ਵਿਸ਼ਾ ਵਸਤੂ ਕਾਨੂੰਨ ਹੈ, ਜਨਤਕ ਸਮਾਗਮਾਂ 'ਤੇ ਟਿੱਪਣੀਆਂ, ਨੀਤੀ ਦੇ ਬਿਆਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ
ਝਿੜਕਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੈਗੰਬਰ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਯਹੂਦੀ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਘਰੇਲੂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦੇ ਹਵਾਲੇ
ਨਾਲ ਅੱਖ-ਟੂ-ਅੱਖ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਇੱਥੇ ਕਲਪਨਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਨੂੰ ਛੁਪਾਉਣ
ਲਈ ਸਟਾਕ ਵਾਕਾਂਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਖਿੱਚਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲਾ ਉਤਸ਼ਾਹ ਫਟ
ਜਾਂਦਾ ਹੈ।”
ਕਈ ਹਦੀਸਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਜੀਨਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਮੁਕਾਬਲਿਆਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ
ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਰਾਤ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ
ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੂੰ ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕੀਤਾ। ਕੁਰਾਨ ਵਿੱਚ ਜਿਨਾਂ ਦੇ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ 30 ਹਵਾਲੇ ਹਨ।
Symptoms of Temporal Lobe
Seizure
A seizure originating in the temporal lobe
may be preceded by an aura or warning symptom, such as abnormal sensations,
epigastric sensations (a funny feeling in the stomach), hallucinations or
illusions (vision, smells, tastes, or other sensory illusions), sensation of
déjà vu, recalled emotions or memories, or sudden and intense emotion not
related to anything occurring at the time. All these symptoms were present
during Muhammad’s seizures.
The epileptic experience can be partial,
during which consciousness is maintained or partial complex, resulting in the
loss or reduction of consciousness during the seizure or spell. Other symptoms
include abnormal head movements and forced turning of the eyes. This kind of
seizure happened to Muhammad during the construction of Ka’ba.
Repetitive movements and rhythmic muscle
contraction affecting one side of the body, one arm, one leg, part of the face,
or other isolated area are also symptoms of TLE. Other symptoms include,
abdominal pain or discomfort, nausea, sweating, flushed face, rapid heart
rate/pulse and changes in vision, speech, thought, awareness and personality. Of
course, sensory hallucinations (visual, hearing, touch, etc.) are major
symptoms.219
Dr. Mogens Dam, an internationally noted
Danish epileptologist and the author of many books on the subject, defines
simple partial seizures as follows: “Simple partial seizures with mental
symptoms, which can be remembered, afterwards, have from ancient times been
known as ‘aura’. They are often followed by a convulsion. They are often
dream-like… He thinks that he is going mad.”220 Muhammad actually did think that
he was going mad. It was Khadijah who persuaded him otherwise.
Dr. Dam writes, “It has long been debated
as to whether persons with epilepsy have particular personality traits, which
are different from other peoples. It has particularly been singled out that
people with temporal lobe epilepsy are more emotionally unstable than others,
perhaps with a tendency towards aggression. Some people were said to be
self-centered, they could be sensitive to the point of paranoia, and took every
chance remark as a personal slight. They were described as being given to
brooding over things, and were particularly interested in religious, mystic,
philosophical and moral issues.”221
Dam further explains that people suffering
from TLE are more likely to become depressed, have suicidal thoughts, and
hallucinate. The person gets the feeling that he is being persecuted. His
emotional contact with other people, however, is always much better than in
cases of true schizophrenia. Unlike schizophrenia, TLE often resolves on its
own. This must have happened to Muhammad as in later years of his life there
were fewer fits of seizure. However, this did not stop him from “revealing”
verses as situations dictated and the needs arose.
There is a difference in tone, language,
and the structure between the early Meccan verses and the later Medinan ones.
The suras written during the early phase of Muhammad’s prophetic career are
poetic in style. They rhyme. They are short and striking. They are filled with
exhortations to be pious and charitable, to feed the orphans and to free the
slaves, to be patient, kind and compassionate, and plenty of warnings and
promises of hell for those who would not heed to his call.
Sura 91, “The Sun,” is a typical sura
pertaining to this period. It talks about a fable known to Arabs, that Allah had
sent a she-camel to warn people of Samood, who in their waywardness slaughtered
this animal prophetess. In the early verses, the influence of Paganism and moon
and sun worship on Muhammad, are still apparent.
I swear by the sun and its
brilliance, And the moon when it follows the sun, And the day when it shows it,
And the night when it draws a veil over it, And the heaven and Him Who made it,
And the earth and Him Who extended it,
And the soul and Him Who made
it perfect, Then He inspired it to understand what is right and wrong for it; He
will indeed be successful who purifies it, And he will indeed fail who corrupts
it. Samood gave the lie (to the truth) in their inordinacy, when the most
unfortunate of them broke forth with. So Allah's messenger said to them (Leave
alone) Allah's she-camel, and (give) her (to) drink. But they called him a liar
and slaughtered her; therefore their Lord crushed them for their sin and leveled
them (with the ground). And He fears not its consequence.
Sura 113, “The Dawn,” is another example
of this period.
In the name of Allah, the
Beneficent, the Merciful.
Say: I seek refuge in the Lord
of the dawn,
From the evil of what He has
created,
And from the evil of the
utterly dark night when it comes,
And from the evil of those who
blow on knots,
And from the evil of the
envious when he envies.
While still in Mecca, Muhammad’s ambition
was limited to that town and its surroundings. He wrote, “Thus
have we sent by inspiration to you an Arabic Quran: that you may warn the Mother
of Cities and all around her.”(Q.42:7)222 The Mother of Cities,
Umul Qura, is
Mecca. In other verses223 he said that he came specifically for those who had
not yet received a revelation from God. According to these verses, the Jews, the
Christians, and the Zoroastrians were not his addressees. . In other verses he
said:
And never have We sent forth
any apostle otherwise than [with a message] in his own people's tongue, so that
he might make [the truth] clear unto them. (Q.14:4)
And indeed, within every
community have We raised up an apostle. (Q16:36)
To every people (was sent) a
messenger. (Q.10:47)
These and several other verses show that
at first, Muhammad did not have ambitions to spread his message outside Mecca.
As time passed and the Meccans showed little interest in his religion, he turned
his attention to other tribes and eventually demanded that everyone must submit
to him or be killed.
The language in later suras is legalistic.
It is the language of a despot setting laws and ordinances and inciting his
subjects to conquer new lands. In regards to the Medinan verses, A. S. Tritton
says, “The sentences are long and unwieldy so that the hearer has to listen
carefully or he will miss the rhyme altogether; the language has become prose
with rhyming words at intervals. The subject matter is laws, comments on public
events, statements of policy, rebukes to those who did not see eye-to-eye with
the prophet, Jews especially, and references to his domestic troubles. Here
imagination is weak and stock phrases are dragged in to conceal the poverty of
ideas, though occasionally the earlier enthusiasm bursts out.”224
In several hadiths Muhammad narrated his
encounters with jinns. In one story he claimed to have spent a night in their
town converting many of them to Islam. In the Quran there are at least 30
references to jinns.
