ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ
ਕਾਰਨ ਵਿੱਚ ਮੁਹੰਮਦ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ
ਆਪਣੀ ਮੁਢਲੀ ਜਵਾਨੀ ਤੋਂ ਹੀ, ਮੁਹੰਮਦ ਓਕਾਜ਼ ਦੇ ਸਾਲਾਨਾ ਮੇਲੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਏ, ਜਿੱਥੇ ਪੂਰੇ
ਅਰਬ ਦੇ ਲੋਕ ਵਪਾਰ ਅਤੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਈਸਾਈ ਪ੍ਰਚਾਰਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਨਮੋਹਕ
ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਲਈ ਬਾਈਬਲ ਦੇ ਪੈਗੰਬਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹੀਆਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਥਾਵਾਚਕਾਂ ਨੇ ਰਾਜਿਆਂ
ਦੀਆਂ ਕਥਾਵਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ। ਮੁਹੰਮਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਤੋਂ ਮੋਹਿਤ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਿਆਰ ਅਤੇ
ਸਤਿਕਾਰਿਆ ਜਾਣਾ ਸਿਰਫ ਉਹੋ ਵਿਚਾਰ ਸਨ ਜੋ ਉਸਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਦਿਮਾਗ ਤੇ ਕਾਬਜ਼ ਸਨ। "ਨਬੀ ਹੋਣਾ ਅਤੇ
ਸ਼ਾਇਦ ਰਾਜਾ ਹੋਣਾ, ਪਿਆਰ, ਸਤਿਕਾਰ ਅਤੇ ਡਰਨਾ ਕਿੰਨਾ ਮਹਾਨ ਹੋਵੇਗਾ!" ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ
ਨੂੰ ਸੁਣਦਿਆਂ ਸੋਚਿਆ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹੁਣ, ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਉਸਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ
ਨਬੀ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਕਲਪਨਾ ਪੂਰੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਇੰਜ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਕਿ ਆਖਰਕਾਰ ਰੱਬ ਨੇ ਉਸ
ਉੱਤੇ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ ਸੀ, ਉਸਨੂੰ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਚੁਣਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਈਸ਼ਵਰਵਾਦੀ
ਨਬੀ ਦੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਸ਼ੱਕ ਦਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਪਰਛਾਵਾਂ ਹੈ ਤਾਂ
ਤੁਸੀਂ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਆਕਰਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ।
ਮੁਹੰਮਦ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਿਸ਼ਨ ਦਾ ਯਕੀਨ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਵਿਚਾਰ ਇੰਨੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਨ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਨਿਹਚਾ ਇੰਨੀ
ਅਟੁੱਟ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉੱਠਣ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਮਕਸਦ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ, ਯੁੱਧ
ਅਤੇ ਕਤਲ ਕਰਨ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਅਤੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ।
ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਇੱਕਲੀ ਲੜਾਈ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ। ਸਵਰਗੀ ਇਨਾਮਾਂ ਦਾ
ਵਾਅਦਾ ਕਰਕੇ, ਉਸਨੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਲਈ ਲੜਨ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਮਕਸਦ ਲਈ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਨ ਲਈ
ਬਣਾਇਆ। ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ ਝੂਠ ਦੇ ਮਾਲਕ ਹਨ। ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਧੋਖੇ ਦੇ
ਪਹਿਲੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਅਸਹਿਣਸ਼ੀਲ ਮਾੜੇ ਸਵੈ -ਚਿੱਤਰਾਂ ਦੀ ਭਰਪਾਈ ਆਪਣੇ ਹੰਕਾਰ ਨੂੰ
ਵਿਸ਼ਾਲਤਾ ਨਾਲ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਨਕਾਰ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਨਾਲ ਘਿਰਿਆ ਵਿਸ਼ਾਲ
ਵਿਸ਼ਾਲਤਾ ਦੇ ਚਮਕਦਾਰ ਚਿੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਸਵੈ -ਵਿਚਾਰ ਦੁਆਰਾ ਉਹ ਬਾਹਰੀ
ਆਲੋਚਨਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ੱਕ ਦੇ ਭਰੇ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਅਵੇਸਲੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ
ਪੈਥੋਲੋਜੀਕਲ ਝੂਠੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਾਰਡਾਂ ਦਾ ਘਰ ਇੰਨਾ ਅਸਪਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਤਭੇਦ
ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ।
ਵੈਕਨਿਨ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, "ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਉਤਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਡਰਾਮੇ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ
ਜਿਸਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਉਸ ਦੇ ਸਰਵ ਵਿਆਪਕ ਬੋਰੀਅਤ ਅਤੇ ਉਦਾਸੀ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਹਿਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ
ਨਹੀਂ, ਪਿੱਛਾ ਖੁਦ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਟੀਚੇ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਮਹਾਨ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ
ਹੈ ਜੋ ਨਾਰਕਿਸਿਸਟ ਦੇ ਆਪਣੇ (ਝੂਠੇ) ਸਵੈ ਦੇ ਬਾਰੇ ਹੈ। ਉਹ ਉਸਦੀ ਵਿਲੱਖਣਤਾ ਅਤੇ ਹੱਕਦਾਰੀ ਦੇ
ਉਸਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।”
ਇਹ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਨਿਰੰਤਰ ਯੁੱਧ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਨਾਟਕ, ਐਡਰੇਨਾਲੀਨ ਦੀ ਭੀੜ ਅਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹ
ਉਸਦੀ ਨਸ਼ੀਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਸਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇੱਕ ਅਰਥ ਵਿੱਚ ਉਹ "ਇਮਾਨਦਾਰ" ਸੀ।
ਨਾਰਕਿਸਿਸਟ ਆਪਣੀ ਮਲਕੀਅਤ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਵਾਕਨੀਨ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਉੱਤੇ ਪਕੜ ਬਹੁਤ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੈ
(ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ ਕਈ ਵਾਰ ਹਕੀਕਤ ਦੇ ਟੈਸਟ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ)। ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ, ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ
ਅਕਸਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਉਲਝਣਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ
ਸਵੈ-ਭੁਲੇਖਿਆਂ ਦੇ ਰੋਗ ਵਿਗਿਆਨਕ ਸੁਭਾਅ ਅਤੇ ਮੂਲ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਤਕਨੀਕੀ ਤੌਰ
ਤੇ ਭੁਲੇਖੇ ਵਿੱਚ ਹਨ (ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਭੁਲੇਖੇ, ਅਸੰਗਠਤ ਭਾਸ਼ਣ, ਜਾਂ ਅਸੰਗਠਿਤ ਜਾਂ
ਕੈਟਾਟੋਨਿਕ ਵਿਵਹਾਰ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਹਨ)। ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਸਖਤ ਅਰਥਾਂ ਵਿੱਚ, ਨਸ਼ੀਲੇ ਪਦਾਰਥ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ
ਜਾਪਦੇ ਹਨ।”
ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਨਾਰਕਿਸਿਸਟ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਸਵੈ-ਧੋਖੇ ਜਾਂ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਘਿਣਾਉਣੀ
ਕਲਾ-ਕਲਾ ਦੇ ਮਾਲਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, "ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੱਚੇ ਅਤੇ ਝੂਠੇ, ਅਸਲੀ ਅਤੇ ਬਣਾਏ ਵਿਸ਼ਵਾਸ, ਕਾਢ
ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਮੌਜੂਦਾ, ਸਹੀ ਅਤੇ ਗਲਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦੇ ਹਨ। ਨਾਰਕਿਸਿਸਟ
ਸੁਚੇਤ ਰੂਪ ਤੋਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਰੂਪ, ਇੱਕ ਵਧਦੀ ਕਹਾਣੀ, ਇੱਕ ਪਰੀ-ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਹੋਂਦ, ਇੱਕ
'ਕੀ-ਜੇ' ਵਿਰੋਧੀ-ਤੱਥੀ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣਾ ਚੁਣਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੌਰ ਤੇ ਆਪਣੀ ਨਿੱਜੀ
ਮਿੱਥ ਵਿੱਚ ਨਿਵੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਨਰਕਿਸਿਸਟ ਤੱਥਾਂ ਨਾਲੋਂ ਗਲਪ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਿਹਤਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ
ਹੈ - ਪਰ ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਇਸ ਤੱਥ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲੇਗਾ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਸਿਰਫ ਗਲਪ ਹੈ। ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ ਉਸ ਦੇ
ਫੈਕਲਟੀਜ਼ ਦੇ ਪੂਰੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਉਸ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਟੀਚਾ-ਅਧਾਰਤ ਹੈ।
ਉਸਦਾ ਵਿਵਹਾਰ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਅਤੇ ਦਿਸ਼ਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਹੇਰਾਫੇਰੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਅਤੇ
ਉਸਦੇ ਭੁਲੇਖੇ ਉਸਦੀ ਰਣਨੀਤੀ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਉਸਦੇ ਗਿਰਗਿਟ ਵਰਗੀ ਸੋਚ ਬਦਲਣ ਦੀ
ਸਮਰੱਥਾ, ਉਸਦੇ ਆਚਰਣ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪੈਸਾ ਤੇ। ਨਸ਼ੀਲੇ ਪਦਾਰਥਕ ਉਸਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ
ਅਤੇ ਪਿਆਰੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਭਰਮਪੂਰਣ ਝੂਠੇ ਸਵੈ ਨੂੰ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਤੌਰ ਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼
ਕਰਦੇ ਹਨ।” ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਗਈ ਸੀ ਖਾਦੀਜਾਹ।
ਇਹ ਸਮਝਣਾ ਕੁਝ ਔਖਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਪਾਸੇ, ਵੈਕਨਿਨ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਾਰਕਿਸਿਸਟ ਕਦੇ ਵੀ ਇਸ ਤੱਥ ਨੂੰ
ਨਹੀਂ ਭੁੱਲੇਗਾ ਕਿ ਇਹ ਉਸਦੀ ਸਾਰੀ ਗਲਪ ਹੈ, ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ ਦੀ
ਹਕੀਕਤ ਉੱਤੇ ਪਕੜ ਬਹੁਤ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੈ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਉਹ ਉਸਦੀ ਉਲਝਣਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਬਿਆਨ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਤਰਕਪੂਰਨ ਦੁਬਿਧਾ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਹ ਦੋਵੇਂ
ਨਾਰਕਿਸਿਸਟਾਂ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਸੱਚ ਹਨ, ਜੋ ਝੂਠ ਬੋਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ
ਝੂਠਾਂ ਬਾਰੇ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਬਿਲਕੁਲ ਸੱਚ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਉਹ ਜਦੋਂ
ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦੇਣਗੇ।
ਅਸੀਂ ਇਹ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਜਾਂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਪਾਗਲ ਹੈ ਜਾਂ ਉਹ ਝੂਠਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਆਪਸ
ਵਿੱਚ ਨਿਵੇਕਲੇ ਹਨ। ਇਹ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਕਸਰ ਅਪਰਾਧੀ ਸਜ਼ਾ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਪਾਗਲਪਨ ਦੀ ਬੇਨਤੀ
ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਦਾਲਤਾਂ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਵੀ ਇਸ ਧੋਖੇ ਲਈ
ਡਿੱਗ ਪਏ ਹਨ। ਇਹ ਮੂਰਖਤਾ ਬੇਹੂਦਾ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਹੈ। 58 ਸਾਲਾ ਜੇਮਜ਼ ਪੇਸੇਂਜ਼ਾ, ਜਿਸਨੂੰ ਕੰਮ 'ਤੇ
ਬਾਲਗ ਇੰਟਰਨੈਟ ਚੈਟ ਰੂਮਾਂ' ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਨੌਕਰੀ ਤੋਂ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ
ਗਿਆ ਸੀ, ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕ (ਆਈਬੀਐਮ) 'ਤੇ ਗਲਤ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਬਰਖਾਸਤਗੀ ਦਾ ਮੁਕੱਦਮਾ ਚਲਾਇਆ, ਇਹ
ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿ ਉਹ ਔਨਲਾਈਨ ਚੈਟ ਰੂਮਾਂ ਦਾ ਆਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਆਈਬੀਐਮ ਨੂੰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ ਉਸ
ਨੂੰ ਬਰਖਾਸਤ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਉਸਨੂੰ ਹਮਦਰਦੀ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੂੰ $ 5,000,000
ਮੁਆਵਜ਼ਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਇਹ ਸੋਚਣਾ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਕਿ ਜਿਸ ਜੱਜ ਨੇ ਇਹ ਫੈਸਲਾ
ਸੁਣਾਇਆ ਉਹ ਖੁਦ ਇੱਕ ਸੈਕਸ ਵਿਗਾੜਿਆ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਸੱਚਾਈ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਨਸ਼ੇੜੀ ਆਪਣੇ ਕੰਮਾਂ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣੂ ਹਨ। ਨਿਊਯਾਰਕ ਦੇ ਸੀਰੀਅਲ ਕਿਲਰ
ਡੇਵਿਡ ਬਰਕੋਵਿਟਸ, ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ "ਸੈਮ ਦਾ ਪੁੱਤਰ" ਕਿਹਾ, ਮੌਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਤੋਂ ਬਚ ਗਿਆ
ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੇ ਅਪਰਾਧ ਇੰਨੇ ਭਿਆਨਕ ਅਤੇ ਮੂਰਖ ਸਨ ਕਿ ਹਰ ਕੋਈ ਸੋਚਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਪਾਗਲ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ
ਲਈ ਉਸਦੇ ਕੰਮਾਂ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਇੱਕ ਨਸ਼ੀਲੇ ਪਦਾਰਥ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ, ਉਸਨੇ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਿਆ ਅਤੇ ਸੁਰਾਗ ਲੱਭਣੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤੇ। ਕੇਸ ਨੂੰ
ਘੇਰਨ ਵਾਲੀ ਸਾਰੀ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹਸਤੀਆਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਉਸਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ
ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੀ 15 ਮਿੰਟ ਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੀਰੀਅਲ ਕਿਲਰ ਵਜੋਂ
ਵੀ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਗੁਆ ਸਕਿਆ। ਬਰਕੋਵਿਟਸ ਨੇ ਜੋ ਕੀਤਾ ਉਹ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਨਾਰੀਵਾਦ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਸੀ।
ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਫੜਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਸਿਰਿਓਂ ਈਸਾਈ
ਬਣਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਅਜਿਹਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ? ਕੀ ਉਸਨੇ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿੱਚ ਦਿਮਾਗ ਦੀ
ਸਰਜਰੀ ਕੀਤੀ ਸੀ? ਨਹੀਂ! ਉਸ ਨੇ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਣ ਲਈ ਹੁਣੇ ਹੀ ਰਣਨੀਤੀ ਬਦਲਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ
ਜਿਸਦੀ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਇੱਛਾ ਸੀ। ਜੇਲ੍ਹ ਵਿਚ, ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦਾ ਇਕੋ ਇਕ ਰਸਤਾ ਪਵਿੱਤਰ ਆਦਮੀ ਬਣਨਾ
ਸੀ। ਨਰਕਿਸਿਸਟ ਇੱਕ ਗਿਰਗਿਟ ਹੈ। ਉਹ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਇਹ ਵੇਖਣ ਲਈ ਕਿ
ਕੀ ਵਧੇਰੇ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਅਨੁਸਾਰ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਨਾਰਸੀਸਿਸਟਸ ਸਹੀ ਅਤੇ ਗਲਤ ਦੇ
ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਧਿਆਨ ਮੰਗਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਇਸਦੇ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੀਰੀਅਲ ਕਿਲਰ
ਬਣਨਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਕ ਸੀਰੀਅਲ ਕਿਲਰ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ; ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਧਾਰਮਿਕ ਬਣਨਾ ਹੈ, ਉਹ
ਧਾਰਮਿਕ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਸੀਰੀਅਲ ਕਿਲਰ ਉਸ "ਉੱਚੇ" ਦਾ ਆਦੀ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੀੜਤਾਂ 'ਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਲਗਾ ਕੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ
ਹੈ। ਉਸਦੀ ਤੁਲਨਾ ਸਿਗਰਟਨੋਸ਼ੀ ਨਾਲ ਕਰੋ। ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਜੋ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਗਲਤ ਹੈ।
ਫਿਰ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸ਼ਕਤੀ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹਨ।
ਤਮਾਕੂਨੋਸ਼ੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਾਰਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਸਿਗਰਟ ਪੀਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ
ਸੀਰੀਅਲ ਕਿਲਰ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਤੇ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਮਾਰਦਾ ਹੈ। ਸਿਗਰਟਨੋਸ਼ੀ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ
ਛੱਡਦਾ? ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਦੀ ਹੈ! ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਨਸ਼ੇੜੀ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਐਡਰੇਨਾਲੀਨ ਦੀ ਭੀੜ ਅਤੇ
ਦੇਵਤਾ ਖੇਡਣ ਦੇ ਜੋਸ਼ ਦਾ ਆਦੀ ਹੈ।
ਨਾਰਸੀਸਿਸਟਸ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਜੋ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਗਲਤ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇਸਦੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਣ ਦੇ
ਅੰਤ ਤੇ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਪਿੰਡਾਂ ਤੇ ਛਾਪੇ ਮਾਰੇ; ਅਤੇ ਨਿਹੱਥੇ ਆਦਮੀਆਂ ਦਾ
ਕਤਲੇਆਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਮਾਨ ਲੁੱਟ ਲਿਆ। ਫਿਰ ਵੀ, ਉਸਨੇ ਅੱਠ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ
ਤਸੀਹੇ ਦੇ ਕੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸਦੇ ਇੱਕ ਚਰਵਾਹੇ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਚੋਰੀ
ਕੀਤੇ ਊਠਾਂ ਨੂੰ ਚੋਰੀ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਛਾਪਿਆਂ ਵਿੱਚ ਫੜੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨਾਲ ਬਲਾਤਕਾਰ
ਕੀਤਾ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਵਿਆਹੀਆਂ ਹੋਣ; ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਪਤਨੀਆਂ ਵੱਲ ਵੇਖਦਿਆਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖੜਾ
ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੇ ਹੱਤਿਆ ਅਤੇ ਚੋਰੀ
ਕਰਨ ਤੋਂ ਵਰਜਿਆ, ਪਰ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਸਮੂਹਿਕ ਕਤਲਾਂ ਅਤੇ ਲੁੱਟਾਂ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾਇਆ। ਇੱਕ
ਨਸ਼ੀਲੇ ਪਦਾਰਥ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ, ਉਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ
ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਇੱਛਾ ਅਨੁਸਾਰ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰਨ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ 'ਤੇ ਹੈ। ਮੁਹੰਮਦ ਦੋਵੇਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਾਗਲ ਅਤੇ
ਝੂਠੇ ਸਨ। ਇਹ ਤਾਂ ਹੀ ਸੰਭਵ ਹੈ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਨਾਰਕਿਸਿਸਟ ਹੋ।
Muhammad’s Belief in His Own Cause
From his early youth, Muhammad attended the annual fair in Okaz,
where people from all over Arabia met for commerce and fun. Christian preachers
read stories of the Biblical prophets to their captivated audiences and other
storytellers narrated the legends of kings. Muhammad was fascinated by those
stories. Being loved and respected were the only thoughts that occupied his
young mind. “How great it would be to be a prophet and maybe also a king, to be
loved, respected and feared!” he must have thought while listening to those
stories. Now, his wife was reassuring him that he had become a prophet and his
fantasy has been fulfilled. It seemed that God had finally looked upon him
mercifully, had chosen him from amongst all the people and had raised him to
enviable stator of prophethoood. You cannot attract followers if you have the
slightest shadow of doubt.
Muhammad was convinced of his mission. His thoughts were so grand and his faith
so unwavering that they kindled his followers to rise and to champion his cause,
to wage war and murder, even their own brothers and father.
Muhammad built his empire without fighting a single battle personally. By
promising heavenly rewards, he made others to fight for him, and to sacrifice
their lives for his cause. Narcissists are masters of lies. Ironically, they
themselves are the first victims of their own deception. They compensate their
intolerably poor selfimages by inflating their egos with grandiosity. They turn
themselves into glittering images of immense grandeur surrounded by walls of
denial. Through this selfdeception they become impervious to external criticism
and to their roiling sea of doubts. Narcissists are pathological liars. So
precarious is their house of cards that they cannot tolerate any dissention.
Vaknin says, “The narcissist is ever in the pursuit of excitement and drama
intended to alleviate his all-pervasive boredom and melancholy. Needless to say,
both the pursuit itself and its goals must conform to the grandiose vision that
the narcissist has of his (False) Self. They must be commensurate with his
vision of his uniqueness and entitlement.”156
This explains Muhammad’s constant warfare. The drama, the rush of adrenaline and
excitement were his narcissistic supplies. However, in a sense he was “honest.”
The narcissist believes in his own malarkey.
Vaknin says: “Granted, the narcissist's hold on reality is tenuous (narcissists
sometimes fail the reality test). Admittedly, narcissists often seem to believe
in their own confabulations. They are unaware of the pathological nature and
origin of their self-delusions and are, thus, technically delusional (though
they rarely suffer from hallucinations, disorganized speech, or disorganized or
catatonic behaviour). In the strictest sense of the word, narcissists appear to
be psychotic.”157
He says however, that narcissists, while masters of self-deception or even
malignant con-artistry, “are usually fully aware of the difference between true
and false, real and make-believe, the invented and the extant, right and wrong.
The narcissist consciously chooses to adopt one version of the events, an
aggrandizing narrative, a fairy-tale existence, a ‘what-if’ counter-factual
life. He is emotionally invested in his personal myth. The narcissist feels
better as fiction, than as fact – but he never loses sight of the fact that it
is all just fiction. The narcissist is in full control of his faculties,
cognizant of his choices, and goal-oriented. His behavior is intentional and
directional. He is a manipulator, and his delusions are in the service of his
stratagems. Hence his chameleon-like ability to change guises, his conduct, and
his convictions on a dime…The narcissist attempts to condition his nearest and
dearest to positively reinforce his delusional False Self.”158 In the case of
Muhammad, that role was played by Khadijah.
This is somewhat difficult to understand. On the one hand, Vaknin says the
narcissist never loses sight of the fact that it is all his fiction, and on the
other, he says that the narcissist’s hold on reality is tenuous and that often
he believes in his confabulations. Although these two statements present a
logical dilemma for normal people, they are both true in the case of
narcissists, who lie and then go on to convince themselves of those lies, as if
they were absolute truth. While at the same time they will change their
narrative whenever it suits them.
We tend to believe that either a person is insane or he is a liar and that the
two are mutually exclusive. This is not true. Often criminals plead insanity to
escape punishment. Courts and even many mental health professionals have fallen
for this deception. This folly has reached the absurd. James Pacenza, a
58-year-old man who was fired for spending his time visiting adult Internet
chat-rooms at work, sued his employer (IBM) for wrongful dismissal, claiming
that he was addicted to online chat-rooms and IBM should have offered him
sympathy and treatment instead of firing him. He was awarded $5,000,000
compensation.159 I can’t stop thinking that the Judge who passed that ruling
must have been a sex pervert himself.
The truth is that narcissists are fully aware of their actions. New York serial
killer David Berkowitz, who called himself “Son of Sam,” escaped capital
punishment because his crimes were so horrendous and senseless that everyone
thought he was insane and therefore not responsible for his actions. Actually he
knew what he was doing. As a narcissist, he craved attention and left clues to
be found. The exhilaration of reclaiming all the celebrity status that
surrounded the case was more impelling than his freedom. He could not pass the
opportunity of basking in the glory of his 15 minutes of fame, even as a serial
killer. What Berkowitz did was consistent with psychopathic narcissism. When he
was caught and locked in prison, he decided to become a born-again Christian.
Why did he not do this before? Did he undergo a brain surgery in prison? No! He
just decided to change tactic to gain the attention that he so intensely craved.
In prison, the only way to do that was to become a holy man. The narcissist is a
chameleon. He carefully monitors others to see what elicits more attention and
then acts accordingly. Narcissists know the difference between right and wrong.
They seek attention. If for that they have to become a serial killer, they
become a serial killer; if they have to become religious, they become religious.
The serial killer is addicted to the “high” that he gets by exerting power over
his victims. Compare him to a smoker. They both know that what they do is wrong.
Yet their urges are stronger than their willpower. The smoker kills himself, one
cigarette at a time, and the serial killer kills others one person at a time.
Why doesn’t a smoker quit? Because he is addicted! Likewise, the narcissist
psychopath is addicted to the adrenaline rush and the excitement of playing god.
Narcissists know what they do is wrong because they don’t like to be on the
receiving end of it. Muhammad raided villages; and after massacring unarmed men,
he looted their belongings. Yet, he tortured to death eight men who had killed
one of his shepherds and stole his stolen camels. He raped women captured in his
raids, even if they were married; yet he could not stand anyone looking at his
wives and ordered them to cover themselves. He prohibited killing and stealing,
but justified his own mass murders and loots. As a narcissist, he believed to be
entitled to special rights and at liberty to do anything his whims dictated.
Muhammad was both insane and liar. This is possible only if you are a
psychopathic narcissist.
