ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ ਦਾ ਪੰਥ

ਨਸ਼ੇੜੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਇੱਕ ਕਾਲਪਨਿਕ ਦਾਇਰਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਕੇਂਦਰ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਂ ਅਤੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਸਰਕਲ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਨਾਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੁਸ਼ਮਣ ਵਜੋਂ ਵੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵੈਕਨੀਨ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ:
ਨਾਰੀਸਿਸਟ ਇੱਕ ਪੰਥ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਹੈ। ਦੂਜੇ ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਝੁੰਡ ਤੋਂ ਪੂਰਨ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ: ਉਸਦੇ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ, ਉਸਦੀ ਉਲਾਦ, ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਹੋਰ ਮੈਂਬਰ, ਦੋਸਤ ਅਤੇ ਸਹਿਯੋਗੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਲੂਕ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਰਾਹਗੀਰਾਂ ਅਤੇ ਭਟਕੇ ਹੋਏ ਲੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ, ਆਪਣੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਅਤੇ ਸਾਂਝੇ ਟੀਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਹਕੀਕਤ ਵਿੱਚ ਜਿੰਨਾ ਘੱਟ ਨਿਪੁੰਨ ਹੈ - ਉਸਦੀ ਨਿਪੁੰਨਤਾ ਜਿੰਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਖਤ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਧੋਣ ਵਾਲੀ ਵਧੇਰੇ ਵਿਆਪਕ ਹੈ। ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ ਦਾ ਨਿਯੰਤਰਣ ਅਸਪਸ਼ਟਤਾ, ਅਨੁਮਾਨਤਤਾ, ਅਸਪਸ਼ਟਤਾ ਅਤੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਬਦਲਣ ਵਾਲੀ ਇੱਛਾਵਾਂ ਸਿਰਫ ਸਹੀ ਬਨਾਮ ਗਲਤ, ਫਾਇਦੇਮੰਦ ਅਤੇ ਅਣਚਾਹੇ ਨੂੰ ਪਰਿਭਾਸ਼ਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਕਿਸ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੀ ਬਚਣਾ ਹੈ। ਉਹ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਆਪਣੇ ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਬਦਲਦਾ ਹੈ। ਨਾਰਕਿਸਿਸਟ ਇੱਕ ਮਾਈਕਰੋ-ਮੈਨੇਜਰ ਹੈ। ਉਹ ਵਿਸਥਾਰ ਵੇਰਵਿਆਂ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰਾਂ ਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਖਤ ਸਜ਼ਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਰੱਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸਦੀ ਇੱਛਾਵਾਂ ਅਤੇ ਟੀਚਿਆਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ ਆਪਣੇ ਅਣਚਾਹੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸੀਮਾਵਾਂ ਅਤੇ ਗੋਪਨੀਯਤਾ ਦਾ ਆਦਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਸਤੂਆਂ ਜਾਂ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਦੇ ਸਾਧਨਾਂ ਵਜੋਂ ਮੰਨਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਦੋਵਾਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲਾਜ਼ਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਉਹ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਨਿੱਜੀ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਅਤੇ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਦੀ ਸਖਤ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਿਸੇ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਜਾਣਾ ਉਸਦੀ ਆਗਿਆ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਅਤੇ ਪਿਆਰੇ ਨੂੰ ਅਲੱਗ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਭਾਵਨਾਤਮਕ, ਲਿੰਗਕ, ਵਿੱਤੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸ' ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਿਰਭਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।
ਉਹ ਸਰਪ੍ਰਸਤ ਅਤੇ ਨਿਮਰਤਾਪੂਰਵਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਨੁਕਸਾਂ (ਅਵਿਸ਼ਕਾਰ) ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੰਥ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ, ਗੁਣਾਂ ਅਤੇ ਹੁਨਰਾਂ (ਆਦਰਸ਼ਾਂ) ਨੂੰ ਅਤਿਕਥਨੀ ਕਰਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਬਦਲਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਵਿੱਚ ਬੇਵਕੂਫ ਹੈ, ਜੋ ਉਸਦੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਪਿਛਲੇ ਅਧਿਆਇ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਦੇ ਪੱਧਰ ਤੋਂ ਵੱਖ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਨਿਯੰਤਰਣ ਅੱਜ ਵੀ ਜਾਰੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਂ ਅਣਗਿਣਤ ਦਿਲ ਦਹਿਲਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈਆਂ ਹਨ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਧੀ ਜਾਂ ਪੁੱਤਰ ਨੇ ਇਸਲਾਮ ਕਬੂਲ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾ ਮਿਲਣ ਲਈ ਮਨਾਇਆ ਹੈ। ਇਹ ਨਵੇਂ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਕਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰਨ ਦੁਆਰਾ ਹੈ ਕਿ ਮੁਸਲਮਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦਿਮਾਗ ਧੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਦੋਸਤ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੁਆਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਰਹੋ। ਅਤੇ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹੋ ਕਿ ਦਰਮਿਆਨੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਖ਼ਤਰਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਖਰਾਬ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਲਈ ਹੋ।
ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ ਦਾ ਕਾਰਨ
ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਿੱਧੀ ਸਵੈ-ਤਰੱਕੀ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਨਿਮਰਤਾ ਦਾ ਇੱਕ ਮਖੌਟਾ ਪਹਿਨਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਰੱਬ, ਰਾਸ਼ਟਰ ਜਾਂ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੇ ਸਵੈ-ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਸੇਵਕ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਵੀ ਹੋਵੇ। ਕਈ ਵਾਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਨਾ ਕਰੋ। ਬੁਖਾਰੀ ਅਤੇ ਮੁਸਲਿਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹਦੀਸ ਦੁਹਰਾਈ ਗਈ ਹੈ ਜੋ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ "ਪੈਗੰਬਰ ਨੇ ਕਿਹਾ: ਮੇਰੀ ਉਸਤਤ ਨਾ ਕਰੋ ਜਿਵੇਂ ਈਸਾਈਆਂ ਨੇ ਮਰਿਯਮ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਉਸਦਾ ਗੁਲਾਮ ਹਾਂ ਇਸ ਲਈ ਕਹੋ: 'ਅੱਲ੍ਹਾ ਦਾ ਦਾਸ ਅਤੇ ਦੂਤ'।
ਨਿਮਰਤਾ ਦੇ ਇਸ ਪਹਿਲੂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਇੱਕ ਸਪੱਸ਼ਟ ਰਣਨੀਤੀ ਹੈ। ਨਾਰਕਿਸਿਸਟ ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕਾਰਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਇੰਨਾ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕਿ ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਵੇਗਾ। ਉਹ ਇੱਕ ਇਨਕਲਾਬੀ ਨੇਤਾ, ਮਨੁੱਖਜਾਤੀ ਦਾ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ, ਬਦਲਾਅ ਦਾ ਵਕੀਲ ਅਤੇ ਉਮੀਦ ਦਾ ਰਾਖਾ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਕਾਰਨ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਉਸਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਨਾਰਕਿਸਿਸਟ ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ "ਕਾਰਨ" ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਿੰਨੀ ਵੱਡੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਹੋਵੇਗੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਨਾਮ ਓਨਾ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਕਾਰਨ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਉਹ ਹੈ। ਕਾਰਨ ਉਸਦੇ ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਉਹ ਇਕੱਲਾ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਨੂੰ ਵਾਪਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵ ਨੂੰ ਉਸ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਦੇਸ਼ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕਾਰਨ ਉਸਦੇ ਬਗੈਰ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਵਿਅਕਤੀ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ - ਉਹ ਜਿਹੜਾ ਮਨੁੱਖਜਾਤੀ ਦੀ ਮੁਕਤੀ ਦੀ ਕੁੰਜੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।
ਕਾਰਨ ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ ਦੇ ਨਿੱਜੀ ਅੰਤ ਦਾ ਇੱਕ ਸਾਧਨ ਹੈ। ਇਹ ਕੁਝ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜਿਮ ਜੋਨਸ ਲਈ, ਉਹ ਆਦਮੀ ਜਿਸਨੇ ਗੁਆਨਾ ਵਿੱਚ 900 ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸਮੂਹਿਕ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਕੀਤੀ, ਇਹ "ਸਮਾਜਿਕ ਨਿਆਂ" ਸੀ। ਉਹ ਉਸ ਕਾਰਨ ਦਾ ਮਸੀਹਾ ਸੀ।
ਹਿਟਲਰ ਨੇ ਖੁਲ੍ਹੇਆਮ ਆਪਣੀ ਵਡਿਆਈ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਏਰੀਅਨ ਜਾਤੀ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕੀਤੀ। ਉਸਦੇ ਵੋਟਰਾਂ ਲਈ, ਇਹ ਤੁਰੰਤ ਸਪੱਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਿਆ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਉਸਦੇ ਬਾਰੇ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਚੀਜ਼ ਬਣਾਇਆ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਿ ਉਹ ਇਹ ਸਭ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਲਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸਨੇ ਇਹ ਵੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਲਾਜ਼ਮੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾਦਾਇਕ ਅਤੇ ਉਸ ਕਾਰਨ ਦਾ ਪ੍ਰੇਰਕ ਸੀ।
ਸਟਾਲਿਨ ਲਈ ਕਾਰਨ ਕਮਿਊਨਿਜ਼ਮ ਸੀ। ਜਿਹੜਾ ਵੀ ਉਸ ਨਾਲ ਅਸਹਿਮਤ ਸੀ ਉਹ ਪ੍ਰੋਲੇਤਾਰੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ ਪਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਸਨ।
ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਉਪਾਸਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ। ਉਸਨੇ "ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇਣ ਵਾਲਾ" ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ। ਪਰ "ਅੱਲ੍ਹਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦੂਤ" ਦੀ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ। ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਇੱਕ ਆਇਤ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਦੇਵਤੇ ਨੂੰ ਕਿਹਾ: “ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਲੁੱਟ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ। ਕਹੋ: ਲੁੱਟਾਂ ਅੱਲ੍ਹਾ ਅਤੇ ਦੂਤ ਲਈ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਅੱਲ੍ਹਾ (ਆਪਣੇ ਫਰਜ਼) ਤੋਂ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹੋ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਫਰਕ ਦੇ ਸਹੀ ਮਾਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰੋ, ਅਤੇ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਹੋ ਤਾਂ ਅੱਲ੍ਹਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਮੈਸੇਂਜਰ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰੋ। "(ਕੁ: 8: 1)
ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦਾ ਅਰਬਾਂ ਦੇ ਝੁੰਡ ਤੋਂ ਚੋਰੀ ਹੋਈਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲਈ ਕੋਈ ਉਪਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਲੁੱਟਾਂ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਦੂਤ ਕੋਲ ਜਾਣਾ ਪਿਆ। ਕਿਉਂਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਅੱਲ੍ਹਾ ਨੂੰ ਵੇਖ ਜਾਂ ਸੁਣ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਸਾਰੀ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਮੁਹੰਮਦ ਦੀ ਸੀ। ਇਹ ਉਹ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਡਰਨਾ ਪਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਅਤੇ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਭਿਆਨਕ ਦੇਵਤੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਿਰਫ ਵਿਚੋਲਾ ਸੀ।
ਅੱਲ੍ਹਾ ਹਕੂਮਤ ਦਾ ਇੱਕ ਲਾਜ਼ਮੀ ਸਾਧਨ ਸੀ। ਕੀ ਉਸਦੇ ਬਗੈਰ, ਕੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੁੰਦੀ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਲੁੱਟਿਆ ਅਤੇ ਸਭ ਕੁਝ ਉਸਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ? ਅੱਲ੍ਹਾ ਮੁਹੰਮਦ ਦੀ ਬਦਲਵੀਂ ਹਉਮੈ ਸੀ।
ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਅੱਲ੍ਹਾ ਨਾਲ ਸਾਂਝੇਦਾਰਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤਰਕਪੂਰਨ ਅਤੇ ਅਮਲੀ ਤੌਰ ਤੇ ਅਟੁੱਟ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ।
ਨਾਰਕਿਸਿਸਟ ਆਪਣੇ ਮਨਘੜਤ ਕਾਰਨਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲੁਕਦੇ ਹਨ। ਜਰਮਨਾਂ ਨੇ ਹਿਟਲਰ ਲਈ ਯੁੱਧ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਲਈ ਲੜਿਆ ਕਿ ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੇਚ ਦਿੱਤਾ। ਡਾ। ਵੈਕਨਿਨ ਲਿਖਦੇ ਹਨ: "ਨਰਕਿਸਿਸਟਸ ਨਾਰਕਿਸਿਸਟਿਕ ਸਪਲਾਈ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਉਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ 'ਤੇ ਉਹ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਰੱਖ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਰੱਬ, ਧਰਮ, ਚਰਚ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਸੰਸਥਾਗਤ ਧਰਮ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ੀਲੇ ਪਦਾਰਥ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਸ਼ਰਧਾਵਾਨ ਬਣ ਜਾਣਗੇ। ਜੇ ਉਹ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਤਾਂ ਉਹ ਧਰਮ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇਣਗੇ। ”
ਇਸਲਾਮ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਰਾਜ ਦਾ ਸਾਧਨ ਸੀ। ਅੱਜ, ਮੁਸਲਮਾਨ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉਖਾੜਣ ਲਈ ਇਸਲਾਮ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸਲਾਮ ਇੱਕ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸਾਧਨ ਹੈ। ਮੁਸਲਮਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਪੋਟੀ ਵਰਗੇ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਇਸਲਾਮ ਦਾ ਸੱਦਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਮਿਰਜ਼ਾ ਮਲਕਮ ਖਾਨ (1831-1908), ਇੱਕ ਅਰਮੀਨੀਆਈ ਜੋ ਮੁਸਲਮਾਨ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਜਮਲਾਦੀਨ ਅਫਗਾਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ “ਇਸਲਾਮਿਕ ਪੁਨਰਜਾਗਰਣ” (ਅਨ-ਨਾਹਦਾ) ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ, ਉਸ ਨੇ ਬੇਜੋੜ ਸਨਕੀ ਦਾ ਨਾਅਰਾ ਦਿੱਤਾ: “ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸੋ ਕਿ ਕੁਰਾਨ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਤੇਰੇ ਲਈ ਮਰ ਜਾਵਾਂਗਾ। ”
The Cult of the Narcissist
The narcissist needs admirers. He draws an imaginary circle around himself, where he is the center. He gathers his fans and followers in that circle, rewards them and encourages their sycophantism. Those who fall outside the circle are viewed as enemies. Vaknin says:
The narcissist is the guru at the center of a cult. Like other gurus, he demands complete obedience from his flock: his spouse, his offspring, other family members, friends, and colleagues. He feels entitled to adulation and special treatment by his followers. He punishes the wayward and the straying lambs. He enforces discipline, adherence to his teachings, and common goals. The less accomplished he is in reality – the more stringent his mastery and the more pervasive the brainwashing… The narcissist's control is based on ambiguity, unpredictability, fuzziness, and ambient abuse. His ever-shifting whims exclusively define right versus wrong, desirable and unwanted, what’s to be pursued and what’s to be avoided. He alone determines the rights and obligations of his disciples and alters them at will. The narcissist is a micro-manager. He exerts control over the minutest details and behaviors. He punishes severely and abuses withholders of information and those who fail to conform to his wishes and goals.
The narcissist doesn’t respect the boundaries and privacy of his reluctant adherents. He ignores their wishes and treats them as objects or instruments of gratification. He seeks to control both situations and people compulsively.
He strongly disapproves of others' personal autonomy and independence. Even innocuous activities, such as meeting a friend or visiting one's family requires his permission. Gradually, he isolates his nearest and dearest until they are fully dependent on him emotionally, sexually, financially, and socially.
He acts in a patronizing and condescending manner and criticizes often. He alternates between emphasizing the minutest faults (devalues) and exaggerating the talents, traits, and skills (idealizes) of the members of his cult. He is wildly unrealistic in his expectations, which legitimizes his subsequent abusive conduct…125
In the previous chapter, we saw how Muhammad separated his followers from their families and the level of control he exerted over them. This control continues to this day. I have received countless heartbreaking stories from parents who tell me their daughter or son converted to Islam and is now surrounded by Muslims who have persuaded them not to see their parents. It is by separating the new converts that Muslims can brainwash them without the interference of their loved ones. If your child has Muslims as friend, be prepared to lose them. And if you think moderate Muslims pose little danger, you are in for a crude awakening.
The Cause of the Narcissist
The Narcissist knows that direct self-promotion is repulsive and it will be rejected. So, he wears a mask of modesty and presents himself as a self-effacing servant of God, nation or humanity, whatever the case may be. Sometimes he even tells his followers not to praise him too much. There is a hadith repeated in Bukhari and Muslim that says “The Prophet said: Do not over praise me as the Christians over-praised the son of Mary. I am His slave so say: 'Allah's slave and messenger'.”
Behind this facade of modesty is a clear stratagem. The narcissist bestows on his followers a cause, one so grand that the world would be at loss without it. He is a revolutionary leader, a redeemer of mankind, an advocate for change and the harbinger of hope. His cause is always more important than the lives of his followers. The narcissist encourages his followers to sacrifice themselves for the “cause”. The bigger the sacrifice, the more copious will be their reward. At the center of the cause is he. The cause revolves around him. It’s he alone who can make it happen and lead the world to that Promised Land. This colossal cause cannot exist without him. He therefore, becomes the most important person in the world - The One who holds the key to mankind’s salvation.
The cause is a means to the narcissist’s personal end. It could be anything. For Jim Jones, the man who led over 900 people to their mass suicide in Guyana, it was “social justice.” He was the messiah of that cause.
Hitler did not openly glorify himself. He glorified the Arian race. To his votaries, it was not immediately clear that it was all about him. He made them thing it is about them, and that he was doing all this for their glory. However, he also made it clear that was the indispensable inspirer and the fuehrer of that cause.
For Stalin the cause was communism. Anyone who disagreed with him was against the proletariat. His detractors had to be killed because they were the enemies of the people.
Muhammad did not ask his followers to worship him. He claimed to be “only a warner.” But demanded obedience to “Allah and his messenger.” In one Quranic verse he made his god say: “They ask you about the spoils. Say: The spoils are for Allah and the Messenger. So be careful of (your duty to) Allah and set aright matters of your difference, and obey Allah and His Messenger if you are believers.”(Q.8:1)
Since Allah had no use for things stolen from a bunch of Arabs, all those spoils had to go to his messenger. Since no one could see or hear Allah, all the obedience was to Muhammad. It was he who had to be feared because he was the only intermediary between man and this most awesome god.
Allah was an indispensible tool of domination. Without him, would anyone have sacrificed their lives, killed people, including their own kin, looted and handed everything over to him? Allah was Muhammad’s alter ego.
Muhammad preached against associating partners to Allah, while at the same time he posited himself as his partner in such a way that made them logically and practically inseparable.
Narcissists hide behind their fictitious causes. The Germans did not wage the war for Hitler. They fought for the cause that he sold them. Dr. Vaknin writes: “Narcissists use anything they can lay their hands on in the pursuit of narcissistic supply. If God, creed, church, faith, and institutionalized religion can provide them with narcissistic supply, they will become devout. They will abandon religion if it can't.”126
Islam was Muhammad’s instrument of domination. Today, Muslims use Islam to overthrow governments. Islam is a political tool. Muslims become like putty in the hands of those leaders who invoke Islam. Mirza Malkam Khan (1831-1908), an Armenian who became Muslim and together with Jamaleddin Afghani launched the “Islamic Renaissance” (An-Nahda), had a slogan of unrivaled cynicism: “Tell the Muslims something is in the Quran, and they will die for you.”127

---